Στο πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας υπάρχει ελευθερία του ατόμου, του λόγου και της κριτικής. Στη δημοκρατία ο λαός εκλέγει κατά τακτά διαστήματα τους εκπροσώπους του , που θα τον κυβερνήσουν για ορισμένο χρόνο, προκειμένου να διαχειριστούν τα διάφορα θέματά του και να λύσουν τα προβλήματά του. Όμως με την εκλογή και την υπουργοποίηση, οι πολιτικοί δεν επιτρέπεται να θεωρούν πως αγόρασαν το κράτος, πως τα του κράτους είναι βιός τους και μπορούν να το διαχειρίζονται, όπως θέλουν, όπως γοουστάρουν. Οι πολίτες, δηλαδή ο λαός έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να κριτικάρει και να ελέγχει αυτούς που ανέλαβαν τα ηνία της διακυβέρνησης. Έτσι παίζεται το παιχνίδι της δημοκρατίας και κανένας δε διαφωνεί επ’ αυτού.
Ο χρόνος παραμονής στην εξουσία της νέας κυβέρνησης είναι μικρός, ώστε δεν δικαιούμαστε να προσάψουμε κατηγορίες, αν κάποιος τομέας λειτουργεί όχι σωστά, δεν αποδίδει, όπως περιμέναμε. Για τη λειτουργία του κάθε συγκεκριμένου κλάδου υπεύθυνοι είναι ακόμη οι προηγούμενοι κυβερνώντες. Όμως, ο χρόνος που απαιτείται για να κρίνουν οι πολίτες την απόδοση ενός υπουργείου διαφέρει πολύ. Τι να πει κανείς για την Γεωργία, που για να φανούν οι αλλαγές χρειάζονται ένα – δυο χρόνια. Το ίδιο ισχύει για την Άμυνα, την Υγεία κ.ο.κ. Εκεί που ο πολίτης διαπιστώνει πολύ γρήγορα πώς τρέχουν τα πράγματα, είναι ο αθλητισμός, επειδή καθημερινά γράφει ο τύπος και παρουσιάζει καταστάσεις η τηλεόραση. Έτσι σήμερα που τελείωσαν οι αγώνες διαφόρων αθλημάτων του καλοκαιριού, οι Έλληνες έχουν σαφή εικόνα σε ποια κατάσταση βρίσκεται ο αθλητισμός μας στις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις :
στο ποδόσφαιρο (εθνική) αποτύχαμε παταγωδώς, αφού χάσαμε από εντελώς αδύναμες ομάδες, στο μπάσκετ, μετά από τις μεγάλες προσδοκίες προσγειωθήκαμε ανώμαλα , στην κολύμβηση πνιγήκαμε μεγαλοπρεπώς, στο παγκόσμιο του στίβου πήραμε μετά βίας μια τρίτη θέση, από την ικανή αθλήτριά μας, η οποία όμως ζει και προπονείται στην Αμερική. Τα ίδια αποτελέσματα και στο βόλεϋ.
Γενικά , η εικόνα του ελληνικού αθλητισμού είναι για κλάματα. Επαναλαμβάνουμε εδώ, πως υπεύθυνη γι’ αυτήν την κατάσταση δεν είναι η νέα ηγεσία, αλλά αυτή φέρει την ευθύνη για το τι μέλλει γενέσθαι, γιατί η Ελλάδα είναι η μητέρα του αθλητισμού, των Ολυμπιακών αγώνων και των Ολυμπιακών ιδεωδών, τα οποία διδάσκονται σ’ όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου.
Άλλες μικρότερες χώρες από εμάς, όπως για παράδειγμα η Τζαμάϊκα, κατορθώνει και διακρίνεται στο στίβο, σ’ όλους τους μεγάλους διεθνείς αγώνες. Αυτό σημαίνει πως εκεί υπάρχει ορθή οργάνωση, ενώ η δική μας χωλαίνει.
Γιατί αυτή η κατάσταση ;
Αρχικά οφείλουμε να πούμε, πως απ’ αυτήν την κριτική διαχωρίζεται ο επαγγελματικός αθλητισμός του σωματειακού ποδοσφαίρου, γιατί εκεί ισχύουν άλλοι ιδιωτικοί κανόνες, που δεν θέλουμε να σχολιάσουμε και ούτε παίζουν κάποιο ρόλο στον όλο ελληνικό αθλητισμό.
Ο υπόλοιπος αθλητισμός, καθώς μαζί μ’ αυτόν κι ο Μαζικός, βρίσκονται σε κακή κατάσταση, λόγω λανθασμένης οργάνωσης κι ας ξοδεύονται κολοσσιαία χρηματικά ποσά. Αν πιάνανε τόπο τα λεφτά που ξοδεύονται για το θεαθήναι, θα λέγαμε τουλάχιστον ότι αποδίδουν κάτι, δυστυχώς όμως ξοδεύονται στους πέντε ανέμους. Κάποιος θα ρωτήσει, γιατί συμβαίνουν τέτοια πράγματα ; Η απάντηση είναι, επειδή η εφαρμοζόμενη οργάνωση έχει τα κακά της χάλια. Αυτές τις μέρες δόθηκε προς διαβούλευση ένα καινούργιο Νομοσχέδιο για τον αθλητισμό, το οποίο όμως περνάει από τα πραγματικά προβλήματα ξόφαλτσα, δεν ακουμπά τα ουσιώδη θέματα. Γιατί ; Θεωρούμε πως ασχολήθηκαν με αυτό, αδαείς άνθρωποι. Στον αθλητισμό ισχύει η αντίληψη ότι όποιος κλώτσησε μικρός το τόπι και τώρα βλέπει τα αθλητικά στην τηλεόραση, ξέρει καλά τα σπορ. Όμως δεν είναι έτσι, γιατί ο αθλητισμός εξελίχθηκε σε επιστήμη, ώστε χωρίς μακρόχρονες σπουδές δε γνωρίζει κανείς τίποτε. Πέραν τούτου ο Ολυμπισμός κι ο αθλητισμός είναι για τους Έλληνες ιερά παράδοση, στην οποία εμείς οι σημερινοί, οφείλουμε να δίδουμε την πρέπουσα προσοχή και σημασία. Μέσα στην παγκόσμια κοινότητα κάθε κράτος προσπαθεί κάπου να διακριθεί, αλλά εμείς υστερούμε σ’ όλους τους τομείς. Ακόμα και στον αθλητισμό……
