Η πολύμηνη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η υψηλή επιφυλακή λόγω του Euro και η κατάσταση «ήπιου μόνιμου συναγερμού» μετά από δύο βαρύτατες επιθέσεις δεν κατάφερε να αποτρέψει μία μικρής μεν κλίμακας αλλά ηχηρότατη επίθεση ξανά στην περιοχή του Παρισιού: Ακόμη χειρότερα, ο δράστης της επίθεσης με στόχο τους δύο αστυνομικούς ήταν γνωστός στις Αρχές, καταδικασμένος για σχέση με τρομοκρατικά δίκτυα αλλά ταυτόχρονα αόρατος.
Έτσι, ο 25χρονος Λαροσί Αμπαλά μαχαίρωσε αστυνομικό διοικητή στην Υβελίν βορειοδυτικά του Παρισιού, μπήκε στη συνέχεια στο σπίτι του, μαχαίρωσε και τη γυναίκα του κρατώντας όμηρο τον τρίχρονο γιο και μετέδιδε σε «ζωντανή σύνδεση» στο Διαδίκτυο την επίθεση περικυκλωμένος από τις ειδικές δυνάμεις, μέχρι την έφοδο που κατέληξε στο θάνατό του.
Το θρίλερ ξανάβαλε φωτιά στο γαλλικό πολιτικό σκηνικό, την ώρα που οι Γάλλοι ρωτούν: Πόσοι είναι οι Λαροσί Αμπαλά;
Μία πρώτη, χονδροειδή, απάντηση, προσπαθεί να δώσει η Figaro: 8.250, υποστηρίζει. Τόσοι, υποτίθεται σύμφωνα με την εφημερίδα, είναι οι ριζοσπαστικοποιημένοι σε διάφορο βαθμό νεαροί στη Γαλλία που βρίσκονται ήδη στους φακέλους των υπηρεσιών. Τέτοιον αριθμό τουλάχιστον δίνει η Figaro επικαλούμενη στοιχεία του γαλλικού υπουργείου Εσωτερικών.
Δεν έχουν σε βάρος όλων υπάρξει απτά στοιχεία πως αποτελούν απειλή -το ίδιο όμως είχε συμβεί και με τον Αμπαλά, ακόμη και μετά την καταδίκη του. Δεν έχουν όλοι πιάσει όπλο, ούτε έχουν εμφανιστεί να προσπαθούν να βρουν όπλο -όπως ούτε είχε χρειαστεί να κάνει ο Αμπαλά, στο σπίτι του οποίου δεν βρέθηκαν, μετά την επίθεση στην Υβελίν, ούτε όπλα ούτε εκρηκτικά. Οι επικοινωνίες και οι επαφές του παρακολουθούνταν «σποραδικά», σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του υπουργείου Εσωτερικών, αλλά ούτε και από εκεί φαίνεται πως προέκυψε κάτι.
Ο γάλλος υπουργός Εσωτερικών Μπερνάρ Καζνέβ -που είχε με νόημα επισημάνει τις πρώτες ώρες πως φέτος έχουν τεθεί υπό κράτηση «πάνω από εκατό πρόσωπα που μπορεί να συνιστούν απειλή»- σχολίασε πως ο Αμπαλά είναι ο τρίτος εκείνος τύπου επικίνδυνου προσώπου, «εκείνων των μεμονωμένων προσώπων έτοιμων να περάσουν στην πράξη μόλις λάβουν μήνυμα από τρομοκρατικές ομάδες, χωρίς απαραίτητα να είναι γνωστοί στις υπηρεσίες και, όταν είναι, χωρίς απαραίτητα η παρακολούθησή μας να έχει δείξει πως επίκειται δράση και χωρίς να υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις για φυλάκιση».
Εδώ λοιπόν εμφανίζονται τα πολλά ερωτηματικά: Πόσοι είναι, ποιοι είναι, πώς μπορεί να βρεθούν και να εμποδιστούν; Κι όπου υπάρχουν ερωτηματικά, το έδαφος της αβεβαιότητας είναι εύφορο πρωτίστως για φόβο μίας αόριστης απειλής.
Το φόβο εκείνης της αόριστης, αόρατης και απρόβλεπτης «λεγεώνας» ακολουθούν εκκλήσεις για αυστηρότερα μέτρα. Ο νυν επικεφαλής του δεξιού στρατοπέδου Νικολά Σαρκοζί είπε πως «το επίπεδο επιφυλακής μας πρέπει να προσαρμοστεί χωρίς καθυστέρηση».
Ο δε αρμόδιος για την πολιτική ασφάλειας στο κόμμα του, Ερίκ Σιοτί, επανέφερε την πρόταση να στηθούν ειδικά κέντρα κράτησης για κάθε έναν που υπάρχει «φάκελο στη ασφάλεια». Από κοντά και η επικεφαλής του γαλλικού Εθνικού Μετώπου, Μαρίν Λεπέν, που είπε την Τρίτη πως «ο πόλεμος εναντίον του ισλαμισμού πρέπει να αρχίσει επιτέλους».
Η συζήτηση στο γαλλικό πολιτικό σκηνικό είναι τέτοια που ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς την Τετάρτη χρειάστηκε να απορρίψει, εκ νέου, «κάθε κατηγορία για αμέλεια των Αρχών ή έλλειψη ορθής κρίσης» στον χειρισμό της υπόθεσης.
Ο Βαλς κλήθηκε επίσης ξανά να αποκηρύξει την πρόταση για κέντρα κράτησης, λέγοντας πως «είναι επικίνδυνο να μπλέξουμε μέτρα παρακολούθησης με μέτρα εγκλεισμού».
Τα ερωτηματικά όμως παραμένουν, και όσο οι Γάλλοι προσπαθούν να βρουν απάντηση οι ανησυχίες τους μεγαλώνουν. Επειδή αρκετοί καταλήγουν να δείχνουν στη φράση που είχε πει ο Λαροσί Αμπαλά ενώπιον του δικαστηρίου το 2013, όταν περιέγραφε τη ζωή του στο προάστιο Λε Μουρώ (35 χλμ. έξω από το Παρίσι, και μία από τις θεωρούμενες προβληματικές περιοχές): «Η ιστορία μου είναι η ίδια όπως όλων εδώ» είχε πει.
