Παρότι η συμμετοχή ήταν σχετικά χαμηλή σε κάποιες χώρες και παρότι ενισχύθηκαν αρκετά τα (ακρο)δεξιά λαϊκιστικά κόμματα, οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της περασμένης εβδομάδας είναι ιστορικά σημαντικές και συνιστούν μία νίκη για τη δημοκρατία, εκτιμά σε άρθρο του το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel. Αν και οι δύο μεγάλοι υποψήφιοι για την προεδρία της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και Μάρτιν Σουλτς, προσπάθησαν να προσδώσουν μία «εθνική» διάσταση στις ευρωεκλογές προσωποποιώντας τη διαδικασία και προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να αυξήσουν τη συμμετοχή σε αυτές, το πείραμα, γράφει το Spiegel, «δεν πέτυχε».
Παρά τις προσπάθειές τους, η συμμετοχή παρέμεινε σχετικά χαμηλή ή τουλάχιστον δεν μεταβλήθηκε σημαντικά. Αν και τα πήγαν ικανοποιητικά σε χώρες όπου η οικονομία είναι σε καλή κατάσταση, όπως η Γερμανία, σε χώρες που πλήττονται από την κρίση, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ελλάδα, η Βρετανία και η Αυστρία, οι εκστρατείες τους δεν κατάφεραν να κάνουν στη άκρη τις εθνικές ευαισθησίες και εχθρότητες. Σε αυτές τις χώρες, τα αντι – ευρωπαϊκά κόμματα είχαν μεγάλη αποδοχή από τους ψηφοφόρους και τα εθνικά ζητήματα ξεπέρασαν σε σπουδαιότητα τα ευρωπαϊκά. Όπως και στο παρελθόν, η ψήφος στις ευρωεκλογές χρησιμοποιήθηκε για να τιμωρήσει τα εθνικά κόμματα.
«Από αυτή την άποψη, το πείραμα των δύο βασικών υποψηφίων χαρακτηρίστηκε από αποτυχία. Οι εκλογές ήταν ωστόσο ιστορικά σημαντικές» εκτιμά το Spiegel. Πρώτα από όλα, άλλαξε η ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη, δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και στους ψηφοφόρους. Δημιουργήθηκαν πια, κάποια δεδομένα που δεν πρόκειται να αλλάξουν. Δύσκολα θα εμποδίσει κάποιο κράτος μέλος τον Γιούνκερ από το να γίνει επόμενος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αν η πλειοψηφία στο κοινοβούλιο τον υποστηρίξει. Η παραδοσιακή μεγάλη συμμαχία μεταξύ των συντηρητικών Χριστιανοδημοκρατών (Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος) και των κεντροαριστερών Σοσιαλδημοκρατών (Σοσιαλιστές και Δημοκράτες) αυτή τη φορά θα ευνοεί τους συντηρητικούς και η πλειοψηφία είναι σχεδόν σίγουρη. Αυτό σημαίνει ότι ηγέτες κρατών, όπως η Άγκελα Μέρκελ, που είπε ότι ο νικητής δεν σημαίνει ότι αυτόματα θα γίνει ο πρόεδρος της Κομισιόν, θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην επιθυμία των ψηφοφόρων. Αν και οι ηγέτες θα μπορέσουν να επιλέξουν τα πρόσωπα για άλλα σημαντικά αξιώματα, ένα πολύ σημαντικό αξίωμα, αυτό του προέδρου της Κομισιόν, ουσιαστικά είναι απόφαση των ψηφοφόρων. Από αυτή την άποψη, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι μια πολύ θετική εξέλιξη.
