Τελικά, βασικό πρόβλημα των ελληνικών παραγωγών που κάθε φορά διαψεύδουν τις προσδοκίες των τηλεθεατών είναι ο κόσμος που εργάζεται πίσω από τις κάμερες. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του «Your face sounds familiar» (ΑΝΤ1). Αν και ο στόχος θα έπρεπε να είναι το τσαλάκωμα των συμμετεχόντων, δεν είναι.

Οι περισσότεροι μπαίνουν σε ένα παιχνίδι για να αποδείξουν ότι είναι καλλιτέχνες που γράφουν Ιστορία, αντί να μεταμορφωθούν και να το διασκεδάσουν. Πρόκειται για αποτέλεσμα αποπροσανατολισμού εξαιτίας της παραγωγής, η οποία αντί να ωθήσει τους παίκτες σε μια διασκεδαστική διαδικασία τούς βάζει να υποδυθούν περσόνες που μόνο άγχος προκαλούν και στις περισσότερες των περιπτώσεων αποτυχημένες μιμήσεις. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο Κωνσταντίνος Καζάκος θα μπορούσε να υποδυθεί τον Σάκη Μπουλά ή ότι η Σύλβια Δεληκούρα θα ήταν επιτυχημένη Ανι Λένοξ ή Σαμάνθα Φοξ;

Ολο αυτό που συμβαίνει ανήκει στη σφαίρα του περίφημου ψευτοσουσουδισμού της τηλεόρασης που νομίζει ότι μέσα από ένα σόου θα αλλάξει τον ρου της Ιστορίας, ενώ η αρχική πρόθεση είναι να ψυχαγωγήσει το κοινό. Για να είμαστε δίκαιοι, οι παίκτες βρίσκονται σε Συμπληγάδες. Από τη μία η παραγωγή και από την άλλη η κριτική επιτροπή. Θαρρείς και θα κριθεί ο σερ Ιαν Μακ Κέλεν και όχι ο Νίκος Γκάνος.

Τόσος στόμφος, τέτοια αποθέωση και συγκίνηση με τη σέσουλα. Πρόκειται για την απόλυτη κωμικοτραγική εικόνα. Κάθεσαι να δεις ένα σόου και βλέπεις μια παρωδία. Κρίμα για τους καλλιτέχνες που αξίζουν και χάνονται στη λαίλαπα της ασυναρτησίας εντός και εκτός πλατό. Κυρίως, κρίμα για τους ταλαιπωρημένους τηλεθεατές.

HeliosPlus