Το λένε όλοι οι ειδήμονες. Μήπως δεν το βλέπουμε όμως και εμείς οι ίδιοι; (Τουλάχιστον όσοι από εμάς παρακολουθούμε και διαβάζουμε για την πορεία του κόσμου μας.) Η στρατηγική των προκλήσεων που αναπτύσσει μεθοδικά η Ρωσία τον τελευταίο καιρό στη Βορειοανατολική Ευρώπη έχει στόχο την «εξουδετέρωση» του ΝΑΤΟ. Χρησιμοποιώ τον συγκεκριμένο όρο και μάλιστα εντός εισαγωγικών, επειδή το περιεχόμενό του ποικίλλει, όπως θα δούμε παρακάτω. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι τα δήθεν άγνωστα ντρόουν, που διακόπτουν τη λειτουργία ευρωπαϊκών αεροδρομίων και αναστατώνουν τις αεροπορικές μεταφορές ή, σε άλλες περιπτώσεις, παραβιάζουν τον εναέριο χώρο ευρωπαϊκών κρατών, είναι τα περίφημα «πράσινα ανθρωπάκια» του Πούτιν, αλλά στην ιπτάμενη εκδοχή τους.

Οι Ρώσοι, βέβαια, επισήμως αρνούνται κάθε σχέση με τα πρόσφατα περιστατικά, αλλά το κάνουν για τους τύπους, γνωρίζοντας ότι κανείς δεν τους πιστεύει – ούτε καν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, καλή του ώρα όπου κι αν βρίσκεται. Το γεγονός μάλιστα ότι, στις αντιδράσεις των Ευρωπαίων, απάντησε ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ, απειλώντας κι από πάνω όσους ενοχλήθηκαν από τις προκλήσεις, δεν αφήνει αμφιβολία για τις ρωσικές προθέσεις. Ο σκοπός του μπαράζ ήταν να δοκιμάσει τα όρια ανοχής της πολιτικής ενότητας που ονομάζουμε Δύση. Εδραία πεποίθηση του καθεστώτος Πούτιν είναι ότι, παρά την υπεροπλία και την τεχνολογική ανωτερότητά της, η Δύση έχει διαβρωθεί από το πνεύμα του συβαριτισμού. Η Ρωσία, στο κάτω-κάτω, θυσιάζει σχεδόν ένα εκατομμύριο ζωές, προκειμένου να καταστρέψει την Ουκρανία. Ξέρετε κάποια χώρα της Δύσης ή οποιαδήποτε δημοκρατία, γενικότερα, που μπορεί να το κάνει αυτό;

Ιδεωδώς, εννοείται, οι Ρώσοι θα ήθελαν να δουν το ΝΑΤΟ να αποσύρεται από τις περιοχές στις οποίες επεκτάθηκε μετά την πτώση της Σοβιετίας ή, ακόμη καλύτερα, θα ήθελαν να το δουν να διαλύεται. Επειδή αυτό δεν είναι ούτε πολύ πιθανό ούτε εφικτό, βολεύονται μια χαρά αν το ΝΑΤΟ αδρανοποιηθεί. Ας υπάρχει, δηλαδή, αλλά να είναι σαν να μην υπάρχει. Να αντιδρά στις ρωσικές προκλήσεις, με φωνές, διαμαρτυρίες κ.λπ., αλλά ως εκεί. Ας γαβγίζει όσο δυνατά θέλει ο σκύλος, αρκεί να μη δαγκώνει. Και, εδώ που τα λέμε, αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις κυρίως των Αμερικανών, αλλά και του ΝΑΤΟ, ο σκύλος δεν γάβγισε καθόλου δυνατά στο πρόσφατο κύμα προκλήσεων. Εφόσον αυτό γίνεται συστηματικά και πάντοτε χωρίς σοβαρή αντίδραση από την ευρωπαϊκή πλευρά, σταδιακά ο ρωσικός εκφοβισμός επιβάλλεται, γίνεται καθεστώς και, μακροπρόθεσμα, καταλήγουμε σε μια ήπια μορφή Φινλανδοποίησης.

Αν αυτό που περιγράφω παραπάνω σας θυμίζει αμυδρά κάτι κοντινό μας, αν το νιώθετε κάπως γνώριμο και οικείο, δεν έχετε άδικο. Είναι αυτό ακριβώς που κάνει η Τουρκία στο Αιγαίο. Είναι η ίδια τακτική των συστηματικών προκλήσεων με σκοπό την αδρανοποίηση του αντιπάλου, αλλά σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Τώρα, γιατί σας τα λέω αυτά κυριακάτικα, είναι ένα καλό ερώτημα. Επειδή νομίζω ότι, σε έναν κόσμο που πηγαίνει κατά διαόλου, είναι μια κάποια παρηγοριά να βλέπουμε πόσο μπροστά είμαστε, ως Υπαρκτός Ελληνισμός, από την εποχή μας…

ΜΟΥΣΕΙΟ

Από έξω προς τα μέσα. Αν έχω καταλάβει σωστά, αυτό είναι το δόγμα του εκσυγχρονισμού που προωθεί ο υπουργός Νίκος Δένδιας στις Ενοπλες Δυνάμεις. Ξεκινάμε από τον εξωτερικό καλλωπισμό των κτιρίων, όπως έγινε με το κτίριο του υπουργείου, που κακώς το λέμε Πεντάγωνο. Και μετά; Μετά βλέπουμε. Τι να γίνει; Πρέπει να ξεκινήσει από κάπου ο εκσυγχρονισμός και ο εξωτερικός καλλωπισμός είναι η ευκολότερη αφετηρία. Στο πλαίσιο λοιπόν της εκστρατείας εξωραϊσμού, ο κ. Δένδιας ανακοίνωσε την αισθητική αναμόρφωση του αρχιτεκτονικού εκτρώματος που ονομάζεται Πολεμικό Μουσείο. Από αυτά που είπε, κατάλαβα ότι δυστυχώς δεν θα είναι ριζική η αναμόρφωση. Δεν πρόκειται να κατεδαφιστεί δηλαδή· θα παραμείνει στη θέση του. Μια αλλαγή, πάντως, που θα βελτίωνε αμέσως την όψη του μουσείου, θα ήταν να απομακρυνθεί ένα αποκρουστικό, ακανθώδες γλυπτό, που έχει τοποθετηθεί τα τελευταία χρόνια στην πρόσοψη. Είναι ένα πράγμα που πληγώνει το βλέμμα και, με τον καιρό, μαθαίνεις να μην το βλέπεις καν για να μην εκνευρίζεσαι. Υπάρχουν πολλοί άλλοι χώροι στους οποίους θα μπορούσε να τοποθετηθεί, πολύ καταλληλότεροι, ώστε να μην το βλέπει κανένας…

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ

Χώρισαν, διαβάζω, η Νικόλ Κίντμαν και ο σύζυγός της, Κιθ Ερμπαν, μετά από δεκαεννέα χρόνια γάμου. Λογικό δεν είναι; Ο άνθρωπος αυτός παντρεύτηκε πριν από 19 χρόνια τη Νικόλ Κίντμαν. Μέσα στα χρόνια αυτά, είδε τη μορφή της να αλλάζει σταδιακά. Οχι να γερνάει, γιατί αυτό είναι φυσιολογικό, αλλά να μεταμορφώνεται από τις αισθητικές επεμβάσεις στο πρόσωπό της σε κάτι διαφορετικό και αφύσικο, ώσπου μια μέρα ήταν αγνώριστη! Ξύπνησε λοιπόν ένα πρωί, κοίταξε δίπλα του, είδε μια άγνωστη και τράβηξε μια τρομάρα που δεν περιγράφεται. Δεν ξέρω τι λόγους μπορεί να έχει εκείνη για να χωρίσει, αυτόν πάντως τον καταλαβαίνω.