Αν το ελληνικό κράτος δίκαζε τους πραξικοπηματίες, ουσιαστικά θα αναγνώριζε τη δική του ευθύνη στην εισβολή και κατοχή της Κύπρου
Ισως έτσι να εξηγείται η ευκολία με την οποία τους βλέπουμε να μετέρχονται μέσα όπως το ενσυνείδητο ψεύδος, η σκόπιμη στρέβλωση της αλήθειας και η αντιστροφή της πραγματικότητας
Ξέρετε εσείς μήπως κανέναν αυταρχικό ηγέτη στην Ιστορία που πήρε την εξουσία υποσχόμενος ότι θα επιβάλει τις προσωπικές επιθυμίες του στους πάντες;
Νομίζω ότι τόσο το ψηφοδέλτιο της ΝΔ όσο και εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια χαρά για την αποστολή στην οποία προορίζονται.
Οπως εξήγησε η κυρία Λίνα Μενδώνη, στη σχετική συζήτηση στη Βουλή, η ποσόστωση του 40% υπέρ των ελληνικών τραγουδιών, για όλους τους άλλους, ανάλογης χρήσεως, χώρους πλην των ξενοδοχείων, θα είναι προαιρετική.
Οχι μόνο θεωρεί πιθανό έναν πόλεμο με τη Ρωσία στην Ευρώπη, αλλά τον θεωρεί τόσο πιθανό ώστε προτρέπει τους Ευρωπαίους να στραφούν από τώρα προς μία «πολεμική οικονομία»!
«...το κατά τη γνώμη μου σημαντικότερο ήταν ότι το φρικτό δυστύχημα δεν επηρέασε την κρίση του ελληνικού λαού για την τότε κυβέρνηση – το απέδειξε, άλλωστε, το εκλογικό αποτέλεσμα μερικούς μήνες αργότερα».
Ο Νικόλας είναι και σοσιαλιστής, όπως ξέρουμε όλοι μας, επομένως προτάσσει το δίκιο του αδικημένου και του κατατρεγμένου. Πώς να επιτρέψει να χαθεί ένα τέτοιο κεφάλαιο για τη χώρα, επειδή κάποιοι ανόητοι στη ΝΔ δεν καταλαβαίνουν την αξία του
Στο «αμάρτημα» της Ανν-Μισέλ, πάντως, δεν υπάρχει κανένα φοβερό μυστήριο: ή τα στοιχεία διέρρευσαν από το υπουργείο Εσωτερικών ή το γραφείο της Ανν-Μισέλ κάνει χρήση υπηρεσιών που μόνο hackers μπορούν να προσφέρουν.
Η μεγαλύτερη νίκη της Χαμάς είναι αυτή που πέτυχε εις βάρος της ισραηλινής κοινωνίας στο σύνολό της.
Υπάρχει λοιπόν πάντα η ευκολία της άρνησης στο ρίσκο της προσαρμογής, η ευκολία της κινδυνολογίας και του φόβου, η ευκολία δηλαδή της ακινησίας.
Ηταν μια υπενθύμιση σε όλους εμάς του ελάχιστου μεγέθους των πολιτικών στελεχών της Αριστεράς. Τόσο μικροί ώστε και ένας άσχετος με πείσμα, όπως ο Κασσελάκης, τους έχει στο τσεπάκι του.
Η ατιμωρησία είναι αυτό που διαφθείρει τους νέους, αλλά και αυτή η στάση είναι βαθιά ριζωμένη στην κουλτούρα μας. Πηγάζει, νομίζω, από τη βλακώδη εξιδανίκευση της νεότητας και το αφόρητο γλείψιμο των νέων, που είναι πια επίσημη ιδεολογία της πολιτείας και καθεστώς