Ποιος φοβάται την τεχνητή νοημοσύνη;

Είναι ένα πολύ μικρό βήμα για την τεχνολογία, δεν θέλω να υπερβάλλω. Τόσο μικρό που πρέπει να προσέξεις για να το διακρίνεις. Από την άλλη όμως, είναι – ή, μάλλον, θα είναι – ένα άλμα για την ομαλότερη και, συνεπώς, την αποτελεσματικότερη λειτουργία του κοινοβουλευτισμού. Μιλώ για την ανακοίνωση που έκανε προ εβδομάδων ο Πρόεδρος της Βουλής, κ. Νικήτας Κακλαμάνης, ότι από τον Οκτώβριο ενεργοποιείται ο ηλεκτρονικός κόφτης στο μικρόφωνο για όσους ομιλητές ξεπερνούν τον χρόνο που δικαιούνται βάσει του Κανονισμού. Οπως το περιέγραψε ο κ. Κακλαμάνης, θα είναι ένα σύστημα που θα ενεργοποιείται αυτομάτως, χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, βάσει του προγραμματισμού με τον οποίο θα λειτουργεί. Αν κατάλαβα καλά, θα μπορούν να υπάρξουν εξαιρέσεις, όχι όμως επί τόπου, επειδή θα πρέπει να αλλάξει ο προγραμματισμός του κόφτη.

Πρώτα απ’ όλα, να δούμε αν θα εφαρμοστεί έτσι όπως το περιέγραψε ο Πρόεδρος της Βουλής. Το λέω, επειδή και οι πιέσεις θα είναι εκ των προτέρων μεγάλες, για να μην τεθεί σε λειτουργία, αλλά και οι αντιδράσεις θα είναι σφοδρές αν εφαρμοστεί, ιδίως από τη μερίδα της αντιπολίτευσης που εργαλειοποιεί τον σαματά. Ενδεχομένως, λοιπόν, η προαγγελία εκ μέρους του κ. Κακλαμάνη να είναι μια πρόσκληση προς διαπραγμάτευση, που την απευθύνει στους σαματατζήδες, προκειμένου να μην αναλάβει η τεχνολογία την εφαρμογή του κανονισμού. Δεν ξέρω, περιμένω να δω και στο μεταξύ μοιράζομαι μαζί σας την καχυποψία μου.

Το μόνο καινούργιο, πάντως, στο σύστημα αυτό θα είναι η αυτόματη λειτουργία του, που θα είναι ασφαλώς ανεπηρέαστη από την ανθρώπινη βούληση. Ειδάλλως, η δυνατότητα να κλείσει το μικρόφωνο πάντοτε υπήρχε στον εκάστοτε Πρόεδρο. Ενας διακόπτης είναι. Ποιος να το τολμήσει όμως, για να αντιμετωπίσει μετά την κατηγορία ότι φιμώνει τη δημοκρατία; Θα ήταν επιζήμιο όχι μόνο για Πρόεδρο, αλλά και για το κυβερνών κόμμα, από το οποίο κατά κανόνα προέρχεται ο Πρόεδρος. Το ηλεκτρονικό σύστημα, αντιθέτως, απαλλάσσει τον εκάστοτε Πρόεδρο από την προσωπική ευθύνη της απόφασης. Την αναλαμβάνει το μηχάνημα, που δεν χαμπαριάζει από πολιτικό κόστος. Για την ακρίβεια, είναι ο άνθρωπος εκείνος που αναθέτει την ευθύνη στο μηχάνημα, επειδή ο ίδιος δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος.

Ανάλογη χρήση του Τεχνητής Νοημοσύνης (ΑΙ, για συντομία) συζητούν και οι γείτονές μας στην Αλβανία, που τόσο μας μοιάζουν και τους μοιάζουμε. Με τη διαφορά ότι εκεί το τερματίζουν. Διάβασα, συγκεκριμένα, ότι στην Αλβανία, της οποίας η ευρωπαϊκή προοπτική σκοντάφτει μονίμως στην έκταση της διαφθοράς στο κράτος, σκέφτονται να αναθέσουν την καταπολέμησή της στην ΑΙ. Είναι αστείο και μόνο ότι λέγεται αυτό, ισοδυναμεί με ομολογία συλλογικής παράδοσης στη διαφθορά. Αν ήμουν Αλβανός θα ντρεπόμουν να λέγονται αυτά για τη χώρα μου. Βέβαια, ας μην ξεχνάμε ότι πρωθυπουργός της Αλβανίας είναι ο Εντι Ράμα, συνεπώς ο σουρεαλισμός είναι διαρκώς παρών εκεί.

Επισημαίνω τις δύο περιπτώσεις, για τον λόγο ότι ο δημόσιος διάλογος βρίθει τερατολογιών και ζοφερών προβλέψεων για την ΑΙ, που θα μας αιχμαλωτίσει και θα μας οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή και άλλα τέτοια. Εδώ όμως, έχουμε δύο περιπτώσεις στις οποίες οι ίδιοι άνθρωποι προσκαλούμε την ΑΙ να αναλάβει ευθύνες δικές μας, που εκείνη δεν οφείλει να έχει, επειδή εμείς δεν έχουμε το σθένος να τις σηκώσουμε. Δεν υποστηρίζω ότι δεν υπάρχουν κίνδυνοι από την ΑΙ. Λέω μόνο ότι εκείνο που εγώ φοβάμαι περισσότερο είναι να χρησιμοποιείται ως άλλοθι της αδυναμίας, της ανεπάρκειας και της ευθυνοφοβίας.

Σούπερ Σπάρτη;

Αν αναρωτιέστε ποιο είναι το όραμα του Νετανιάχου για το μέλλον της χώρας του, το είπε ο ίδιος: Το Ισραήλ πρέπει να γίνει Αθήνα και Σπάρτη συγχρόνως, μια «σούπερ Σπάρτη», όπως είπε χαρακτηριστικά. Υποθέτω ότι πρέπει να έχει μια πολύ περιορισμένη και σχηματική εικόνα της αρχαίας Σπάρτης για να το λέει αυτό. Οι ορθόδοξοι και οι ακροδεξιοί θα τρομάξουν αν καταλάβουν τι συνεπάγεται αυτό για τα κρατούντα σεξουαλικά ήθη. Ας το μαζέψει προτού το πάρουν είδηση και αποσύρουν τη στήριξή τους στην κυβέρνησή του…

Ένας έρωτας

Από την αρχή των αποκαλύψεων, οι κύκλοι του δικού μας υπουργείου Εξωτερικών υποστήριζαν ότι ήταν η σύζυγος του γερουσιαστή Μπομπ Μενέντεζ εκείνη που τον παρέσυρε στις σκοτεινές συναλλαγές, για τις οποίες τελικά κατέληξε στη φυλακή. Πέρασε σχεδόν απαρατήρητη, όμως, τις προάλλες η καταδίκη της Ναντίν Μενέντεζ σε φυλάκιση τεσσάρων ετών και έξι μηνών για τις ίδιες πράξεις που καταδικάστηκε ο ωραίος Μπομπ (handsome Bob), όπως τον έλεγαν για την πέραση που είχε στις κυρίες.

Η καταδίκη της συζύγου επιβεβαίωσε, εν μέρει, τους ισχυρισμούς των δικών μας, γιατί ο Μπομπ παρενέβη υπέρ της στη δική, με επιστολή προς το δικαστήριο από τη φυλακή, στην οποία αναλαμβάνει εκείνος όλη την ευθύνη, φτάνοντας μέχρι του σημείου να επιρρίπτει ευθύνες στη νομική εκπροσώπησή της. Το συμπέρασμα; Δεν ξέρω ποιος παρέσυρε ποιον σε αυτή την ολέθρια σχέση. Ξέρω πάντως ότι εδώ είχαμε έναν έρωτα μεγάλο. Οχι ποντικοκουράδες…