Είναι πλέον πιο εύκολο να το κατανοήσουμε, ότι οι ιοί και εν γένει οι παθογόνοι μικροοργανισμοί μπορούν να επιφέρουν μεγάλες αλλαγές στην κοινωνία. Δεν είναι μόνο οι κοινωνίες που προσαρμόζονται στους μικροσκοπικούς οργανισμούς, αλλά και το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα των ανθρώπων, το οποίο σε βάθος χρόνου προσαρμόζεται στις καινούργιες απειλές, καθιστώντας εν τέλει την προστασία πιο αποτελεσματική. Βέβαια, η αποτελεσματικότητα είναι μια έννοια σχετική: ο άνθρωπος των σπηλαίων είχε να αντιμετωπίσει διαφορετικούς μικροβιακούς κινδύνους από τον σύγχρονο άνθρωπο της πόλης. Σε πρόσφατη έρευνά τους, επιστήμονες με βάση το Πανεπιστήμιο του Ράντμπουντ στην Ολλανδία βρήκαν ότι η Νεολιθική περίοδος αποτέλεσε ένα σημείο καμπής για την εξέλιξη του ανοσοποιητικού συστήματος, αφού αυτό προσαρμόστηκε στις νέες συνήθειες του ανθρώπου – οι οποίες τον έφεραν σε μικρούς οικισμούς, μέσα σε κοινότητες ανθρώπων, αλλά και πιο κοντά στα ζώα. Ας δούμε όμως με περισσότερες λεπτομέρειες με ποιον τρόπο οι επιστήμονες πραγματοποίησαν ένα ταξίδι στο παρελθόν, σκιαγραφώντας την ανοσία ανθρώπων οι οποίοι έζησαν χιλιάδες χρόνια πριν.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
