Η απόφαση της FIFA να απονείμει πρόσφατα στον Ντόναλντ Τραμπ το νεοσύστατο (από την ίδια) Βραβείο Ειρήνης δεν είναι απλώς αμφιλεγόμενη· είναι βαθύτατα προσβλητική για την ίδια την έννοια της ειρήνης και εξοργιστικά διαφανής ως προς τα πραγματικά της κίνητρα. Αν κάτι αποκαλύπτει, είναι το πώς η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου έχει πλέον αποτινάξει κάθε πρόσχημα ουδετερότητας και αξιοπρέπειας, λειτουργώντας ως πολιτικό εργαλείο που προσπαθεί να εξασφαλίσει εύνοια εν όψει του Μουντιάλ που θα διεξαχθεί το καλοκαίρι στις ΗΠΑ, τον Καναδά και το Μεξικό.
Η FIFA γνωρίζει πολύ καλά ότι το Μουντιάλ του 2026 θα αποτελέσει πολιτικό και επικοινωνιακό χρυσωρυχείο για τον Τραμπ και ότι ο ίδιος ήδη εργάζεται για να μετατρέψει το γεγονός σε εγχώριο οικονομικό όφελος, περισσότερο για τις Ηνωμένες Πολιτείες παρά για την ίδια τη FIFA. Η βράβευση λειτουργεί σαν εισιτήριο καλής θέλησης, ένα συμβολικό χάδι προς έναν πολιτικό που ουδέποτε έκρυψε την επιθυμία του να εκμεταλλευτεί τις διεθνείς διοργανώσεις ως πεδίο επιρροής και προβολής.
Παρωδία
Το πιο προκλητικό όμως δεν είναι το πότε ή το σε ποιον απονεμήθηκε το βραβείο· είναι το τι προσπαθεί να νομιμοποιήσει. Η FIFA, δια του προέδρου της Τζάνι Ινφαντίνο, επιλέγει να επιβραβεύσει έναν ηγέτη που έχει στηρίξει την πολιτική του ισχύ σε διχαστικό λόγο, σε συγκρουσιακές πρακτικές, σε μια δημόσια στάση που ελάχιστα θυμίζει ειρηνοποιό παράγοντα. Εάν αυτή είναι η νέα παγκόσμια αφήγηση περί «ειρήνης», τότε έχουμε πλέον διολισθήσει από τον συμβολισμό στην παρωδία.
Εξίσου σκανδαλώδης είναι και η διαδικασία δημιουργίας αυτού του απολύτως ανύπαρκτου θεσμού πριν από την απονομή. Ένα βραβείο που δεν είχε προηγούμενη ιστορία, σαφή κριτήρια ή λογική ύπαρξης εμφανίζεται από το πουθενά μόνο και μόνο για να αποσταλεί ένα πολιτικό μήνυμα.
Η FIFA φαίνεται να καταχράται τη θέση της όχι για να προαγάγει την ειρήνη, αλλά για να διασφαλίσει ομαλές σχέσεις με τον οικοδεσπότη της διοργάνωσης, επιχειρώντας έτσι να τον κατευνάσει και να περιορίσει τη διάθεσή του να έχει τη μερίδα του λέοντος από τα κέρδη της διοργάνωσης.
Η «ειρήνη» ως εργαλείο
Η βράβευση ήρθε τη στιγμή που ο Τραμπ πιέζει για μεγαλύτερα φορολογικά οφέλη, διευρυμένες εμπορικές συμφωνίες και εσωτερική τόνωση της αγοράς μέσω των διοργανώσεων. Όλα αυτά εις βάρος της ίδιας της FIFA, η οποία δείχνει πρόθυμη να χαρίσει το κύρος της για να μη διαταραχθούν οι ισορροπίες.
Με το Παγκόσμιο Κύπελλο 2026 να αναμένεται να αποφέρει πολύ μεγαλύτερα έσοδα από κάθε προηγούμενο τουρνουά, ο Τραμπ έχει συστήσει ειδική task force για τη διοργάνωση (υπό την προεδρία του), υποδηλώνοντας ευθεία ανάμειξη στις οικονομικές και εμπορικές πτυχές της διοργάνωσης. Σε αυτή την κακόγουστη φιέστα, η FIFA χάνει το ηθικό της έρεισμα και ο Τραμπ κερδίζει ακριβώς αυτό που επιζητούσε: μια διεθνή πλατφόρμα που ενισχύει την εικόνα του πριν από το πιο εμπορικά φιλόδοξο Μουντιάλ στην Ιστορία.
Όταν η «ειρήνη» γίνεται εργαλείο πολιτικού παζαριού, τότε δεν έχουμε απλώς μια προβληματική βράβευση· έχουμε πλήρη εκφυλισμό της (όποιας) αθλητικής ιδέας.
