Γεννήθηκε το 1970 στη Δράμα και ζει στην Αθήνα. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, λιθουανικά και φινλανδικά. Εχει δημοσιεύσει τέσσερις ποιητικές συλλογές. Η πιο πρόσφατη με τίτλο «Εικοστός κόσμος» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.
Ο λογοτέχνης Δημήτρης Πέτρου απαντά στο ερωτηματολόγιο του Βήματος.
1. Ο κόσμος στα δικά σας μάτια προχωράει γρήγορα ή αργά;
«Αυτό που είναι κρίσιμο για μένα δεν είναι τόσο η ταχύτητα με την οποία προχωράει ο κόσμος όσο η κατεύθυνσή του, ο προορισμός του. Πιθανόν, λόγω των ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων, να δημιουργείται η αίσθηση πως ο κόσμος κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Εκείνο που με προβληματίζει όμως είναι το προς τα πού κινείται. Και φοβάμαι πως δεν έχω αισιόδοξη απάντηση πάνω σε αυτό».
2.Ο,τι είναι προοδευτικό σήμερα γίνεται συντηρητικό στο μέλλον;
«Μια προφανής διαπίστωση: ό,τι γεννιέται και σταδιακά καθιερώνεται προσπαθεί να κρατήσει την πρωτοκαθεδρία του και να διατηρηθεί. Πολύ συχνά ό,τι δεν ανανεώνεται παρουσιάζει τάσεις συντηρητικοποίησης. Κι ενώ συχνά κινούμαστε κυκλικά, περνώντας από τη συντήρηση στην πρόοδο και πάει λέγοντας, αυτό που πραγματικά με τρομάζει είναι η ανάδυση αντιδραστικών ιδεών με τον παραπλανητικό μανδύα της εναλλακτικής λύσης».
3. Υπάρχει κάποιο πολιτικό γεγονός το οποίο να θεωρείτε ως εμπειρία που σας διαμόρφωσε (ή σας επηρέασε);
«Δεν υπάρχει ένα μεμονωμένο γεγονός αλλά μία αλυσίδα γεγονότων. Ενα σύνολο καθοριστικών αλλαγών τα τελευταία 30 με 40 χρόνια, ιστορικών, κοινωνικών και οικονομικών εξελίξεων, όπως η πτώση του Τείχους, η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και η οικονομική ανισότητα που μεγαλώνει. Πρόκειται για μία αλληλουχία συμβάντων τα οποία σαφώς αισθάνομαι να με επηρεάζουν και με διαμορφώνουν συνεχώς».
4. Εγκαταλείψατε κάποια πολιτική σας πεποίθηση στην πορεία του χρόνου;
«Το μεγάλο ζήτημα είναι να μην εγκαταλείψει κανείς τις πυρηνικές πεποιθήσεις και αξίες του ανθρωπισμού. Την ισότητα, τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη, την αγάπη. Αν έχουμε όλα αυτά σαν αφετηρία, για όλα τα άλλα μπορούμε να βρούμε λύσεις».
5. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας;
«Ο ατομικισμός και η συνακόλουθη παραίτηση από τις κοινωνικές διεκδικήσεις. Η προσωπική ανέλιξη ως μοναδική αξία και σκοπός».
6. Ησασταν ή όχι δημοφιλής στο σχολείο; Και τι σας έμαθε αυτό για τη ζωή;
«Οχι, δεν θεωρώ πως ήμουν δημοφιλής. Ούτε και το επιδίωξα. Ακόμα και σ’ αυτές τις ηλικίες η δημοφιλία έχει το τίμημά της. Και σε εγκλωβίζει σε μια εικόνα που οι άλλοι έχουν πλάσει για σένα. Προτιμώ την εσωστρέφεια που, αν μη τι άλλο, προσφέρει ισορροπία και αυτάρκεια».
7. Υπάρχουν ακόμη ανατρεπτικές ιδέες;
«Αλίμονο αν δεν υπάρχουν. Και αλίμονο αν πάψει η αμφισβήτηση και ο μαχητικός λόγος. Θα ζούμε σε μια κοινωνία οπισθοδρομική και απάνθρωπη. Ο κόσμος, αλλά και ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά, προχωράει με την ανατροπή των καθιερωμένων. Κι αυτό ισχύει για όλες τις υποθέσεις, δημόσιες και ιδιωτικές».
8.Ποιο βιβλίο σχετικά με την πολιτική θα συστήνατε ανεπιφύλακτα;
«Η κοινωνία του θεάματος, του Γκι Ντεμπόρ».
9. Με τι δεν έχετε συμφιλιωθεί ακόμη στη ζωή ή αργήσατε να συμφιλιωθείτε;
«Δεν έχω συμφιλιωθεί με την έννοια του τυχαίου. Μένω πάντα έκπληκτος μπροστά στην αναπάντεχη τροπή που μπορεί να πάρει η ζωή μας σε κάθε γύρισμα της τύχης, μέσα σε μια στιγμή».
10. Τι θα λέγατε πως απαντά καλύτερα στις υπαρξιακές μας αγωνίες; Η φιλοσοφία; Η τέχνη; Η θρησκεία; Κάτι άλλο;
«Ο έρωτας κι ο θάνατος. Ο πρώτος απαντά με την ορμητική δύναμη της αναγέννησης και ο δεύτερος με την οριστική επιβολή της σιωπής σε κάθε ερώτημα και αγωνία».
11. Ποιο πρόσωπο, ιστορικό ή από τον σύγχρονο κόσμο, θα επιλέγατε ως προνομιακό σας συνομιλητή;
«Τον Τόμας Μαν. Θα ήθελα να τον ρωτήσω για το δίπολο αστός/καλλιτέχνης, τη μετεξέλιξη του αστικού ιδεώδους στις μέρες μας και να μιλήσουμε για την πολυπλοκότητα της γερμανικής ψυχοσύνθεσης».
12. Θα γυρνούσατε τον χρόνο πίσω; Και για ποιον λόγο;
«Ούτε καν από περιέργεια. Προσπαθώ μονίμως να ξεφύγω από το παρελθόν. Οπότε, δεν πιστεύω ότι θα γύριζα τον χρόνο πίσω. Το μόνο δέλεαρ που μπορώ να σκεφτώ, θα ήταν αν μου δινόταν η ευκαιρία να διαβάσω αγαπημένα μου βιβλία σαν να ήταν η πρώτη φορά. Βιώνω τον χρόνο που περνάει με ευχαρίστηση».
13. Ποια συμβουλή ζωής θα δίνατε στον έφηβο εαυτό σας;
«Να είναι λιγότερο ντροπαλός και να διεκδικεί περισσότερο. Αλλά πιστεύω ότι δεν θα με άκουγε και καλά θα έκανε. Γιατί ό,τι με συνέχει σήμερα έχει τις ρίζες του ακριβώς σε εκείνον τον έφηβο. Τελικά ο έφηβος της ιστορίας αποδείχθηκε πολύ επίμονος μέσα στα χρόνια».
14. Και ποιο ανάγνωσμα θα συστήνατε σε έναν έφηβο σήμερα;
«Τη ζωή του Γαργαντούα και του Πανταγκρυέλ ιστορημένη από τον κυρ-Αλκοφριμπάς, του Φρανσουά Ραμπελαί. Για να διαπιστώσει ότι η μεγάλη λογοτεχνία είναι ριζοσπαστική, απελευθερωμένη και απελευθερωτική».
15. Θα συμφωνούσατε πως όλα, τελικά, είναι πολιτική;
«Ολα είναι πολιτική όσο υπάρχουν πολίτες».
