Η διά ζώσης εκπαίδευση δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη μέθοδο εκπαίδευσης, και στην προκειμένη περίπτωση με την τηλεκπαίδευση. Μέσω της τηλεκπαίδευσης δημιουργούνται πάρα πολλά μαθησιακά κενά, τα οποία είναι σχεδόν αδύνατο να αναπληρωθούν μέσα σε αυτή τη σχολική χρονιά. Συχνά αντιμετωπίζουμε προβλήματα σύνδεσης, τα οποία εμποδίζουν την ομαλή συνέχεια της διδασκαλίας. Πέρα από τη δυσκολία εκμάθησης, το κλείσιμο των σχολείων έχει αρνητικές επιπτώσεις κυρίως στην ψυχολογία μας, αφού είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε σε έναν διαδικτυακό κόσμο. Το περιβάλλον αυτό αδιαμφισβήτητα μειώνει το ενδιαφέρον μας για μάθηση και δεν είναι ικανό να αντικαταστήσει τη ζωντάνια της τάξης, τα γέλια, τα πειράγματα, τους περιπάτους, τις φωνές των συμμαθητών μας, τη διά ζώσης επαφή με τους καθηγητές μας, την αγωνία της απόδοσης κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας προς τη γνώση.