Ο κύκλος της ΔΕΘ έκλεισε για φέτος χωρίς ιδιαίτερες ανατροπές και εκπλήξεις. Οσες δημοσκοπήσεις ακολούθησαν επιβεβαίωσαν απλώς τη σταθερότητα των συσχετισμών όπως είχαν διαμορφωθεί προτού φύγουμε για διακοπές.
Ετσι ο Πρωθυπουργός μεταβαίνει από αύριο στη Νέα Υόρκη για τον ΟΗΕ, όπου προαναγγέλλεται και συνάντησή του με τον πρόεδρo Ερντογάν.
Ενα πράγμα είναι βέβαιο. Πως η συνάντηση αυτή δεν θα συνοδεύεται από τα χαμόγελα του πρόσφατου παρελθόντος.
Ο λόγος από τουρκικής πλευράς δεν είναι προφανής. Τι λόγο έχει άραγε η Αγκυρα να επιδιώκει (αν επιδιώκει…) μια ένταση με την Ελλάδα τη στιγμή που βιώνει αρκετές εξωτερικές εντάσεις και διεκδικεί τη συμπερίληψή της στο ευρωπαϊκό αμυντικό σύστημα και τις συμφωνίες του;
Η μια ερμηνεία θεωρεί ότι η ένταση είναι μάλλον «εθιμοτυπική» και απολύτως ελεγχόμενη από την Αγκυρα. Οτι δηλαδή δεν υπάρχει κίνδυνος εκτροχιασμού της.
Η άλλη ερμηνεία εξηγεί ότι περισσότερο πρόκειται για μια προσπάθεια διαφυγής από τα εσωτερικά αδιέξοδα του τουρκικού καθεστώτος. Απλώς δεν είναι σαφές τι αντιλαμβάνεται ως αδιέξοδο το ίδιο το καθεστώς και πώς σχεδιάζει να διαφύγει από αυτό.
Οποιες κι αν είναι όμως οι σκέψεις και οι επιδιώξεις της τουρκικής πλευράς, το ζητούμενο είναι ο σχεδιασμός της Αθήνας. Η σταθερή επιμονή στο πρόγραμμα εξοπλισμών και η διατήρηση χαμηλών τόνων επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση κινείται περισσότερο στη λογική «καλό είναι το ευχέλαιο αλλά να πάρουμε και καμιά γάτα» (συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ στις 17/9).
Από την άλλη όμως ο Πρωθυπουργός επαναφέρει σταθερά το θέμα του casus belli και συνδέει τη συμμετοχή της Τουρκίας στο πρόγραμμα SAFE με την άρση του. Στη συνάντηση της Νέας Υόρκης θα δούμε πώς αξιολογεί και πώς απαντά ο Ερντογάν σε αυτή τη διασύνδεση – έως τώρα πάντως έχει αποφύγει να αναφερθεί ευθέως…
Το βέβαιο είναι πως ανεξάρτητα από συναντήσεις και NAVTEX η ελληνική πολιτική απέναντι στην Τουρκία θα χρειαστεί μια νέα χαρτογράφηση. Θα έλεγα ότι το σύνολο των ελληνοτουρκικών σχέσεων χρειάζεται νέα χαρτογράφηση, αλλά αυτό είναι θέμα και της τουρκικής πλευράς.
Μόνο που η όποια επαναπροσέγγιση του προβλήματος δημιουργεί εκ των πραγμάτων εσωτερικούς τριγμούς. Ενα απλό τζαρτζάρισμα στο Αιγαίο έγινε και παραλίγο να πιαστούν στα χέρια δυο υπουργεία.
Δεν ξέρω λοιπόν αν θα μπορούσαν να μπουν τα πράγματα σε μια διαφορετική βάση. Αλλά αμφιβάλλω πολύ ότι θα επιχειρηθεί κάτι τέτοιο ενάμιση χρόνο πριν τις εκλογές και με την «εθνικόφρονα συνιστώσα» στα κάγκελα.
Είπαμε ότι οι πολιτικοί συσχετισμοί δεν δείχνουν να αλλάζουν. Εως ότου αλλάξουν…
