Απελευθερωμένη από τις καθυστερήσεις της μεγάλης απεργίας των σεναριογράφων και των ηθοποιών, που προκάλεσαν σύγχυση στο πεδίο παραγωγής αμέσως μετά την πανδημία, η τηλεόραση το 2025 ήταν ιδιαίτερα πλούσια και γεμάτη από νέες σειρές και περίοπτες επιστροφές.
Κορυφαίοι δημιουργοί κατέθεσαν νέες πρότζεκτ (ο Βινς Γκίλιγκαν με το Pluribus) και σταρ του κινηματογράφου όπως ο Σεθ Ρόγκεν (The Studio) και η Μισέλ Γουίλιαμς (Dying for Sex) έπαιξαν χαρακτήρες με τσαγανό που αγαπήθηκαν.
Ποιοτικές σειρές έφτασαν μέσω streaming ή συνδρομητικής τηλεόρασης στη μικρή οθόνη μας δίνοντας περαιτέρω ώθηση στο «πακέτο» των επιλογών. Και όχι, δεν ταλαιπωρηθήκαμε παρακολουθώντας ξένες παραγωγές φέτος. Αντίθετα δεν ξέραμε αν θα μας φτάσει ο χρόνος για να τα προλάβουμε όλα.
Στη δική μας λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς, την πρωτιά έχει η ευρωπαϊκή σειρά «Mussolini: Son of the Century» με την ορμητική της διείσδυση στην προσωπικότητα του Ιταλού δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι να μην αφήνει περιθώρια παράβλεψης της συνάφειάς της με την ιστορία γνώριμων σύγχρονων δικτατόρων.
«M. Son of the Century» (SKY TV – COSMOTE TV)
Στην ανατριχιαστική τηλεοπτική βιογραφία για τον Μπενίτο Μουσολίνι, «η δημοκρατία ξεψυχά με βρόντο, μέσα στη βία και την αναρχία, σε οκτώ επεισόδια που επίμονα στρέφουν τον παραμορφωτικό καθρέφτη του φασισμού στο σήμερα», γράψαμε για την ευρωπαϊκή μίνι σειρά του Τζο Ράιτ, που απηχεί εντονότερα από κάθε άλλη φέτος, τους κινδύνους που ενέχει η σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα από τη μία άκρη του κόσμου μας στην άλλη.
Χαρτογραφώντας την άνοδο του Ντούτσε, μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, από εκδότη εφημερίδας σε δικτάτορα της Ιταλίας, η σειρά έχει τραχιά υφή, απειλητικό κιαροσκούρο κι έναν Λούκα Μαρινέλι σε μεγάλα ερμηνευτικά κέφια. Αγκαλιά με το σκοτάδι, όχι εύκολη στην παρακολούθηση, αλλά απαραίτητη έτσι όπως σοκαριστικά καταδεικνύει την μηδενιστική ιδεολογία του φασισμού, εξελίσσεται υπό τον ήχο της αμείλικτης techno μουσικής του Τομ Ράουλαντς των Chemical Brothers, με βάση το ομώνυμο πρώτο μέρος του ιστορικού μυθιστορήματος του Αντόνιο Σκουράτι.
Dying for Sex (Disney +)
Αν και ελάχιστα αναγνωρίσιμη, για τα μίζερα δεδομένα της ελληνικής πραγματικότητας, η φροντίδα και η ψυχολογική στήριξη που εισπράττει από τις ισχύουσες υγειονομικές και κοινωνικές δομές της Νέας Υόρκης, η πάσχουσα από καρκίνο τελικού σταδίου Μόλι Κόχαν, η μίνι σειρά των Κιμ Ρόζενστοκ και Λιζ Μεριγουέδερ αποτελεί μια δραμεντί, επίπονη όσο και φωτεινή, πάνω στην εγγύτητα ζωής και θάνατου.
Βασισμένο στην αληθινή ιστορία της ηρωίδας που διηγήθηκε χαρτί και καλαμάρι σε ένα podcast πώς παράτησε τον άνευρο γαμό της σε αναζήτηση σεξουαλικών συγκινήσεων μαθαίνοντας ότι πεθαίνει, το Dying For Sex υποχρεώνει υγιείς και αρρώστους σε μια κοινή, συγκινητική εμπειρία σε σχέση με τη μάστιγα του καρκίνου. Πάντα μέσα από την οικεία φυσιογνωμία της Μισέλ Γουίλιαμς, τον ισχυρό δεσμό της γυναικείας φιλίας (συνοδοιπόρος η απολαυστική Τζένι Σλέιτ) και χωρίς περιττούς μελοδρατισμούς.
Alien: Earth (FX – COSMOTE TV)
Βρισκόμαστε στο έτος 2120 όπου η Γη κυβερνάται από πέντε εταιρείες, τις Prodigy, Weyland-Yutani, Lynch, Dynamic και Threshold. Σε αυτή την εποχή των εταιρειών, τα cyborgs (άνθρωποι με βιολογικά και τεχνητά μέρη) και οι συνθετικοί (ανθρωποειδή ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη) συνυπάρχουν με τους ανθρώπους. Όμως, τα δεδομένα αλλάζουν όταν ο ιδιοφυής ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Prodigy Corporation παρουσιάζει μια νέα τεχνολογική καινοτομία: τα υβρίδια (ανθρωποειδή ρομπότ με ανθρώπινη συνείδηση).
Το πρώτο υβριδικό πρωτότυπο με το όνομα «Wendy» σηματοδοτεί μια νέα αυγή στον αγώνα για την αθανασία. Αφού το διαστημόπλοιο της Weyland-Yutani συγκρούεται με την πόλη υπό την κυριαρχία της Prodigy, η «Wendy» και τα άλλα υβρίδια ανθρώπων συναντούν μυστηριώδεις μορφές ζωής πιο τρομακτικές από ό,τι θα μπορούσε να φανταστεί κανείς…
Όλη η μυθολογία του Άλιεν κατέβηκε στη Γη και πήρε τον δρόμο της τηλεοπτικής πεπατημένης στο «Alien: Earth», ενθουσιάζοντας με τα αρχικά επεισόδια, κατεβάζοντας τον πήχυ στη συνέχεια, καθώς επιβράδυνε την εξέλιξη της ανάπτυξης και επίθεσης των ταχύτατων και τρομακτικών εξωγήινων τεράτων.
Ο δημιουργός Νόα Χόλεϊ έχει πριμοδοτήσει με ένα πυκνό μωσαϊκό χαρακτήρων και εικονογραφίας την ένταξη της σειράς στην τηλεοπτική σφαίρα, το οποίο δύσκολα προσπερνούν οι φίλοι αυτού του διάσημου, στην ιστορία του σινεμά, υποείδους.
Severance (Apple TV)
Η δεύτερη σεζόν του εκρηκτικού πρώτου κύκλου του Νταν Έρικσον προέκυψε μετά από απουσία τριών χρόνων, παρασκηνιακή φημολογία και έναν προϋπολογισμό στα ύψη. Γι’ αυτό ήταν έκπληξη που η επιστροφή της πάνω στη διχοτόμηση της συνείδησης στον χώρο εργασίας και την ιδιωτική ζωή, έξω από αυτή, ξεπέρασε κάθε προσδοκία.
Τελικά, ποια είναι η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, αναρωτιέται ο Μαρκ Σ. του Ανταμ Σκοτ και οι συνάδελφοί του, που ερευνούν τον σκοτεινό εργοδότη τους σε ένα αφήγημα που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για δυνατές ερμηνείες, όπως αναδεικνύουν τα Emmy των Μπριτ Λόουερ και Τραμέλ Τίλμαν, συγγενεύοντας με τις υπαρξιακές ανησυχίες κι άλλων τηλεοπτικών σειρών της τρέχουσας σεζόν.
Δείτε τις τηλεοπτικές σειρές και τους συντελεστές που διακρίθηκαν στα φετινά βραβεία Emmy εδώ
Pluribus (Apple TV)
Τι θα γινόταν αν ξαφνικά επικρατούσε παγκόσμια ειρήνη, όλοι οι άνθρωποι άρχιζαν να ζουν σε απόλυτη αρμονία, και εσύ ήσουν ο μόνος ανεπηρέαστος στον «εξωγήινο ιό» και δυσαρεστημένος ανάμεσα σε δισεκατομμύρια ανθρώπων που δεν μπορούσε να χαρεί; Ο Βινς Γκίλιγκαν του Breaking Bad επανασυνδέεται με τη Ρέα Σίχορν του εξαιρετικού Better Call Saul για να τη χρίσει υπερπλούσια συγγραφέων ρομάντζων φαντασίας και μοναδική συνείδηση μιας καταρρέουσας ανθρωπότητας στο Pluribus.
Με την τόλμη και τη διορατικότητά του, ο Γκίλιγκαν έκανε την έκπληξη στο παρά 5′ της χρονιάς, μιλώντας πολυεπίπεδα για την ατομικότητα, την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης και το διακύβευμα της δημοκρατίας σε μια ενωμένη Αμερική που «τραβάει φρένο» στον πλουραλισμό των πληθυσμών της.
The Studio (Apple TV)
Η κωμική σειρά των Σεθ Ρόγκεν και Έβαν Γκόλνμπεργκ είναι η καλύτερη πρόσφατη τηλεοπτική προσθήκη στο υποείδος της σάτιρας της βιομηχανίας του Χόλιγουντ, πιάνοντας κάτι από την ειρωνία και τον παλμό των αδιεξόδων που αγχώνουν τη βιομηχανία, όπως οι συνεχείς οικονομικές πιέσεις τα τελευταία χρόνια, η πολιτική κρίση στις ΗΠΑ και η άνοδος της Τεχνητής Νοημοσύνης.
Ο Ρόγκεν από τους καλύτερους κωμικούς «εγκέφαλους» της γενιάς Χ, υποδύεται έναν αφελή, ανασφαλή, ιδεαλιστή αλλά δειλό επικεφαλής στούντιο που προσπαθεί μάταια να φτιάξει καλές ταινίες εν μέσω ενός αδίστακτου επαγγελματικού περίγυρου. Η σειρά έχει πηγαίο χιούμορ και χρησιμοποιεί διάσημους γκεστ σταρ με έξυπνο τρόπο.
Star Wars: Andor (Disney +)
Γράψαμε νωρίτερα στη χρονιά ότι στην κατηγορία της μυθοπλασίας στις πλατφόρμες streaming, η sci-fi περιπέτεια «Star Wars: Andor» (Disney+) του Τόνι Γκίλροϊ, βραβευμένη μεταξύ άλλων με Emmy Καλύτερου Σεναρίου για Δραματική Σειρά, αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση.
Διάρκειας δύο σεζόν, αποτελεί ένα πλήρες καλλιτεχνικό επίτευγμα καθώς με κινηματογραφικούς όρους συνθέτει το πλήρες πορτρέτο μια κοινωνικοπολιτικής επανάστασης απέναντι σε ένα αυταρχικό καθεστώς, παρατηρώντας και εκθέτοντας όλα εκείνα τα αίτια που διαμορφώνουν έναν επαναστάτη αντιήρωα (ο Ντιέγκο Λούνα στον ρόλο του Άντορ).
Adolescence (Netflix)
Κατάφερε να ταράξει αδρανή νερά – κυρίως σε πολιτικό επίπεδο, με τους Βρετανούς που βρίσκονται και πίσω από την παραγωγή της σειράς να προχωρούν σε δράσεις ενημέρωσης στα σχολεία τους – σχετικά με τη βία στην εφηβεία που θερίζει ζωές και οικογένειες στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
Το εντυπωσιακό συνεχές μονοπλάνο, το φορτισμένο ψυχολογικά θέμα της ιστορίας ενός 13χρονου μαθητή που κατηγορείται για τον φόνο μιας συμμαθήτριάς του και η ρεαλιστική προσέγγιση της συναισθηματικής σύγκρουσης και μετέπειτα κατάρρευσης του δίπολου πατέρα-γιου στο πρώτο επεισόδιο, απελευθέρωσε τεράστια κύματα σοκ στα πρώτα βήματα της αφήγησης. Η πρώτη ισχυρή εντύπωση του στόρι που επεκτείνεται σε θέματα τοξικής πατριαρχίας, γονεϊκής απουσίας, ανεπαρκών κοινωνικών δομών και φθονερών, εκτίναξε την επιδραστικότητα του Adolescence ως κόκκινου συναγερμού για τους γονείς, καθιστώντας το νούμερο ένα θέμα συζήτησης στα social media για μέρες, ενώ το τοποθέτησε στην κορυφή του streaming των αγγλόφωνων σειρών στο Netflix. Ο νεαρός Όουεν Κούπερ έγινε στα 15 του ο νεότερος άνδρας ηθοποιός που κερδίζει Emmy Β΄ Ανδρικού Ρόλου σε μίνι σειρά.
Task (HBO)
Αστυνομικό δράμα με άξιους πρωταγωνιστές (Μαρκ Ράφαλο, Τομ Πέλφρι), αποζημιώνει τους πιο υπομονετικούς με τη βραδύκαυστη εξέλιξη του, καθώς μια χούφτα καταρρακωμένοι χαρακτήρες παλεύουν να τα φέρουν ίσα μετά από απώλειες, οικονομικές αποτυχίες και κοινωνικά αδιέξοδα.
Κλέφτες και αστυνόμοι έρχονται αντιμέτωποι στο δημιούργημα του Μπραντ Ινγκελσμπι που παίρνει όλα τα γνώριμα κλισέ των αστυνομικών ταινιών και τα ανακατεύει δυνατά με τον ρεαλισμό της καθημερινότητας.
The Pitt (HBO Max)
Το παλιομοδίτικο ιατρικό δράμα επέστρεψε στη βάση μιας ιδέας που δανείζεται τους ρυθμούς της επιτακτικότητα της δράσης σε πραγματικό χρόνου τύπου «24» με κάθε καλό αφήγημα έκτακτου περιστατικού τύπου «ER» («Στην Εντατική»).
Η νοσταλγία και ένας Νόα Γούαιλ από τα παλιά σε συνεργασία με παραγωγούς του «ER» κατάφεραν να μας καθησυχάσουν για τη θεραπευτική δύναμη του αγνού ιδεαλισμού σε μια σκληρή εποχή. Συνεπώς, τα βραβεία Emmy της σειράς δεν ήταν έκπληξη.
Το Year in Review, η ετήσια ανασκόπηση του ΒΗΜΑΤΟΣ, ανανεώνεται με νέα άρθρα διαρκώς για τις εξελίξεις που σημάδεψαν το 2025 στην Ελλάδα και τον κόσμο.
