Από την ημέρα της είδησης του θανάτου του Αλέκου Φλαμπουράρη, ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, δεν είχε προβεί σε κάποιο σχόλιο. Εκ των πραγμάτων φύλαξε τα δύσκολα αυτά λόγια, τα λόγια καρδιάς, για την ημέρα που θα αποχαιρετούσε τον πρώην υπουργό της κυβέρνησής του και στενό οικογενειακό φίλο του.

Για τον Αλέξη Τσίπρα ο  Αλέκος Φλαμπουράρης ήταν πάντα «παρών». Να τον καθοδηγήσει, να τον συμβουλεύσει, να τον βοηθήσει. Όπως, άλλωστε, ανέφερε ο ίδιος στον επικήδειο που εκφώνησε το μεσημέρι της Πέμπτης «ήταν εκεί σε κάθε μας βήμα», εκθειάζοντας τη συνεπή στάση του ως την τελευταία ημέρα της ζωής του.

Το «παρών» στο Πάρκο Ελευθερίας, όπου τελέστηκε η πολιτική κηδεία του ιστορικού στελέχους της ανανεωτικής Αριστεράς, έδωσε σύσσωμη η οικογένεια του πρώην πρωθυπουργού.

Ολόκληρος ο επικήδειος του Αλέξη Τσίπρα για τον Αλέκο Φλαμπουράρη

Αλέκο σήμερα είμαστε όλοι εδώ.

Και όσοι σε αγαπήσαμε και όσοι σε πληγώσαμε.

Και όσοι σε ζήσαμε και όσοι απλά σε γνωρίσαμε.

Δε λείπει κανείς.

Αι γενέαι πάσαι της Αριστεράς και όχι μόνο.

Είναι μια μέρα πένθους σήμερα για όλους μας.

Γιατί σε όλους χάριζες απλόχερα τη θετική σου διάθεση, καλή καρδιά και αισιοδοξία.

Ιδίως όμως είναι μια μέρα πένθους για όσους σε γνώρισαν και πορεύτηκαν μαζί σου στον όμορφο αγώνα.

Για όσους πάλεψαν, ηττήθηκαν και νίκησαν μαζί σου.

Με το όνειρο μιας ζωής ελευθερίας, ισότητας, και δικαιοσύνης. Για την πατρίδα μας. Για όλες τις πατρίδες. Για τους «ταπεινούς και καταφρονεμένους» της Ελλάδας και του κόσμου.

Συγκεντρωθήκαμε σήμερα -όχι τυχαία- εδώ, στο χώρο της θυσίας για την ελευθερία, για να σε αποχαιρετήσουμε. Έτσι δεν συνηθίζεται να λέμε; Να αποχαιρετήσουμε!

Να με συγχωρήσετε όμως, αλλά εγώ, όπως φαντάζομαι και πολλοί από σας και από όσους γνώρισαν και αγάπησαν τον Αλέκο, ούτε μπορούμε ούτε θέλουμε να τον αποχαιρετήσουμε.

Θα τον ξεπροβοδίσουμε βέβαια με ανείπωτη θλίψη.

Και με μοναδική παρηγοριά ότι έφυγε όρθιος και πλήρης εμπειριών.

Αλλά δεν πρόκειται να τον αποχαιρετίσουμε.

Γιατί όλα τα μεγάλα και τα σημαντικά που μας έδωσε θα μας συντροφεύουν πάντα.

Δε θα αποχαιρετήσουμε το χαμόγελο που έκανε τα δύσκολα πιο εύκολα, τον λόγο της αποφασιστικότητας και της μετριοπάθειας που στήριζε το ηθικό μας στις άνισες μάχες, τη συντροφικότητα που απάλυνε το θυμό και έδινε χώρο στη λογική και τη συνεννόηση.

Δεν θα αποχαιρετίσουμε τον άνθρωπο που ήξερε να ονειρεύεται χωρίς να κομπάζει, να συζητάει – ακόμη και να τσακώνεται- χωρίς να φωνάζει, να ονειρεύεται χωρίς να αφήνει στο όνειρο να επιβληθεί στη λογική.

Δεν θα αποχαιρετίσουμε το θάρρος της γνώμης και τη γνώμη του θάρρους, που πάντα στα δύσκολα, αλλά και στα πιο δύσκολα, πρόσθετε κάτι πολύτιμο στη δική μου και τη δική μας γνώμη, στο δικό μου και το δικό μας θάρρος: Την κατανόηση, την ενσυναίσθηση, και πάντα το αναπαλλοτρίωτο θεμέλιο της Αριστεράς, τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη.

Δεν θα αποχαιρετήσουμε,

Τον έφηβο, που έδωσε το παρών στης γραμμές της μαθητικής εξέγερσης και της Νεολαίας Λαμπράκη.

Τον ανυπάκουο φοιτητή στο Γκρατζ της Αυστρίας, που οργανώθηκε στις γραμμές του παράνομου ΚΚΕ.

Τον καθοδηγητή της φοιτητικής αντίστασης στο Αριστοτέλειο της Θεσσαλονίκης, όπου συνέχισε τις σπουδές του.

Τον άνθρωπο που συνειδητά έφτανε εκείνα τα χρόνια τη ζωή του στα όρια, ακριβώς γιατί είχε έναν βαθύ έρωτα για τη ζωή.

Τον Στάθη, όπως ήταν το ψευδώνυμο της παρανομίας, που ήρθε στην Αθήνα για να οργανώσει τις τριάδες στις εξωπανεπιστημιακές σχολές.

Τον κομμουνιστή της ανανέωσης, αργότερα μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ εσωτερικού.

Τον άνθρωπο με τον ανοιχτό ορίζοντα σκέψης, που έβαλε στα φεστιβαλ της αριστεράς την LGBT κοινότητα, όταν δεν ήταν μόδα αλλά ταμπού και αδιανόητο.

Τον αριστερό του ριζοσπαστισμού αλλά και του πολιτισμού.

Τον μαχητή της κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά και των ατομικών δικαιωμάτων, από τις γραμμές αργότερα του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Τον ορθολογικό οραματιστή, αυτόν που αναλάμβανε πάντα τις πιο δύσκολες αποστολές γιατί είχε τον τρόπο να βρίσκει τις λύσεις, ιδιαίτερα στα χρόνια της διακυβέρνησης.

Δεν τον αποχαιρετούμε λοιπόν, γιατί ό Αλέκος δεν θα μείνει μαζί μας μόνο ως η ανάμνηση ενός φίλου που χάσαμε.

Θα μένει ως στοιχείο και καταγραφή στο προσωπικό και πολιτικό μας DNA.

Ως απουσία με ισχυρή παρουσία.

Που επιδρά και καθορίζει σχέσεις, αντιδράσεις, αντιστάσεις, με τους όρους εκείνους που η δική του στάση, η δική του επιμονή, το δικό του ήθος, η δική του πράξη, έκανε δικούς μας όρους.

Κάποτε και χωρίς να το καταλαβαίνουμε.

Γιατί ήταν η φωνή της σύνεσης και της λογικής πάντα, αλλά ιδιαίτερα όταν επιχειρούσαμε τη μεγάλη έφοδο στον ουρανό.

Ήταν εκεί σε κάθε μας βήμα.

Σε κάθε μας απόφαση.

Σε κάθε μας πρωτοβουλία.

Όχι ως μνημείο του εαυτού του και των δεκαετιών παρουσίας στις γραμμές της Αριστεράς, αλλά ως νεανική, ανήσυχη πάντα, παρουσία και δράση.

Από τα Φεστιβάλ του Ρήγα και της Νεολαίας του ΣΥΝ, μέχρι τα πολύπλοκα της διακυβέρνησης, τίποτε δεν καταφέραμε χωρίς τη δική του συμμετοχή, τη δική του πρόθυμη προσφορά, τη δική του εντέλει παρακίνηση και αισιοδοξία.

Από τη διαχείριση της κρίσης τις μέρες του δημοψηφίσματος, ώστε να μη μείνουν χωρίς νερό τα νησιά και χωρίς καύσιμα τα πρατήρια, μέχρι την επιτυχή επίλυση της χρεοκοπίας του Μαρινόπουλου που θα άφηνε στο δρόμο 15.000 εργαζόμενους.

Και από τη δημιουργία της ηλεκτρονικής πλατφόρμας για την επίλυση των μικρών προβλημάτων της καθημερινότητας των πολιτών, μέχρι την υπέρβαση των εμποδίων για την ολοκλήρωση του γηπέδου της ΑΕΚ.

Όλα ήταν δικά σου επιτεύγματα.

Άλλα δεν ήταν μόνο αυτά.

Ήταν και τα μεγάλα και τα μικρά, και τα στρατηγικά και τα καθημερινά.

Να ρωτήσουμε τον Αλέκο.

Να το συζητήσουμε με τον Αλέκο.

Να το αναθέσουμε στον Αλέκο.

Αυτές οι απλές φράσεις καθρεφτίζουν την αριστερή σου τεχνογνωσία: Πώς ένας σκοπός, ο σκοπός μας, μπορεί βήμα-βήμα, με σκληρή δουλειά και σκέψη, να γίνει πραγματικότητα.

Αλέκο, σε ευχαριστώ για όσα μας έδωσες.

Ως σύντροφος, ως φίλος, ως παππούς των παιδιών μας.

Δεν σε αποχαιρετώ, αλλά σου υπόσχομαι ότι, όπως εσύ, δεν θα παραδώσουμε ούτε την ψυχή ούτε τα όνειρά μας, στη γοητεία της όποιας εξουσίας.

Και ότι δε θα σταματήσουμε εδώ, αλλά θα συνεχίσουμε με την ίδια αισιοδοξία και την ίδια βεβαιότητα της επιτυχίας που είχες πάντοτε εσύ, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές.

Καλό σου ταξίδι !

Όσοι έδωσαν το παρών στην κηδεία του Αλέκου Φλαμπουράρη

Φίλοι, συγγενείς και σύντροφοι αποχαιρέτησαν τον Αλέκο Φλαμπουράρη σε πολιτική κηδεία που πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Ελευθερίας (χώρος πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ), ο οποίος πέθανε σε ηλικία 87 ετών.

Υπενθυμίζεται ότι ο Αλέκος Φλαμπουράρης έφυγε από τη ζωή την περασμένη Τρίτη 18 Νοεμβρίου στο σπίτι του, ενώ το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.

Τραγικές φιγούρες ήταν η σύζυγός του Εύη, η οποία βρισκόταν δίπλα του σε κάθε βήμα, καθώς και ο γιος του Μιχάλης. Παράλληλα, πλήθος κόσμου της πολιτικής σκηνής βρέθηκε στο Πάρκο Ελευθερίας, για να αποχαιρετήσουν τον πρώην υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα κι από το χώρο Νέας Δημοκρατίας, αλλά και του ΠαΣοΚ.

Στην κηδεία παραβρέθηκε ο πρόεδρος της Βουλής, Νικήτας Κακλαμάνης, και φυσικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος.

Από ‘και και πέρα, το παρών έδωσαν μεταξύ άλλων οι: Νίκος Παππάς, Γιώργος Καραμέρος, Γρηγόρης Θεοδωράκης, Αναστασία Σαπουνά, Μαρία Δαμανάκη, Κώστας Ζαχαριάδης, Χάρης Δούκας, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, Συμεών Κεδίκογλου, Διονύσης Καλαματιανός, Στέλιος Καλπάκης, Όλγα Γεροβασίλη, Κώστας Αρβανίτης, Ρένα Δούρου, Κατερίνα Νοτοπουλου, Πάνος Λαμπρινίδης Στάχτος, Φώτης Κουβέλης, Θύμιος Γεωργόπουλος, Τρύφωνας Αλεξιάδης, Μίλτος Ζαμπάρας, Βασίλης Κοντοζαμάνης, Τέρενς Κουίκ, Θοδωρής Δρίτσας, Κωνσταντίνος Σπυρόπουλος, Ελμίνα Κοπελούζου, Στέφανος Τζουμάκας, Κώστας Λαλιώτης, Κώστας Ζουράρης, Αλέξης Χαρίτσης, Προκόπης Παυλόπουλος, Θεόφιλος Ξανθόπουλος, Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, Χάρης Μαμουλάκης.

Επικήδειους εκφώνησαν και ο Σωκράτης Φάμελλος, καθώς και ο Νικήτας Κακλαμάνης.

Τα αίτια θανάτου του Αλέκου Φλαμπουράρη

Το ιατρικό ανακοινωθέν του νοσοκομείου ΙΑΣΩ αναφέρει τα εξής:

«Κατά την άμεση κλινική εκτίμηση από το ιατρικό προσωπικό, διαπιστώθηκε απουσία αναπνοής και σφυγμού. Ακολουθήθηκαν όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες καρδιοαναπνευστικής ανάνηψης (CPR) σύμφωνα με τα διεθνή πρωτόκολλα. Παρά τις επανειλημμένες και συντονισμένες ιατρικές προσπάθειες, δεν κατέστη δυνατή η αναστροφή της κατάστασης και διαπιστώθηκε ο θάνατος του ασθενούς στις 14:32. Η διοίκηση και το ιατρικό προσωπικό εκφράζουν τα ειλικρινή συλλυπητήριά τους στην οικογένεια του εκλιπόντος».

Λίγα λόγια για τον Αλέκο Φλαμπουράρη

Ο Αλέκος Φλαμπουράρης γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα, τελείωσε το 9ο Γυμνάσιο και υπήρξε μέλος του μαθητικού κινήματος συμμετέχοντας στους αγώνες αυτοδιάθεσης της Κύπρου.

Ως φοιτητής (Πολυτεχνείο Γκρατς, ΑΠΘ) ήταν στέλεχος του ΚΚΕ και της Νεολαίας Λαμπράκη, με αποτέλεσμα να συλληφθεί από τη χούντα για την αντιδικτατορική δράση του.

Ο Γιάννης Μπανιάς τον αποκαλούσε χαϊδευτικά «Φλομπέρ», τα δε λαγωνικά της Ασφάλειας τον είχαν καταγράψει λάθος ως «Φλαμπούρη».

Από την Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα συμμετείχε στην Πολιτική Γραμματεία του ΚΚΕ Εσωτερικού, του Συνασπισμού και κατόπιν του ΣΥΡΙΖΑ.

Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 εκλέχθηκε Βουλευτής Α’ Αθηνών, θέση στην οποία επανεξελέγη στις εκλογές του Ιουλίου του 2019 από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας.

Στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, του οποίου θεωρείτο μέντορας, διετέλεσε Υπουργός Επικρατείας για το συντονισμό του κυβερνητικού έργου. Από τον Νοέμβριο του 2016 ήταν Υπουργός Επικρατείας, αρμόδιος για θέματα της καθημερινότητας του Πολίτη.

Στις εκλογές του 2023 είχε τοποθετηθεί τιμητικά, ως ένα ιστορικό στέλεχος της ανανεωτικής Αριστεράς, στην τελευταία θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας.

Ο Αλέκος Φλαμπουράρης ήταν μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ ως το 5ο Συνέδριο του περασμένου καλοκαιριού, όταν και πήρε την απόφαση να μην θέσει υποψηφιότητα για τη νέα Κεντρική Επιτροπή.

Επαγγελματικά δραστηριοποιήθηκε ως πολιτικός μηχανικός.