Δύσκολα προτείνεις με το χέρι στην καρδιά μια ταινία που δεν χάνεται από τις αρκετές νέες ταινίες της εβδομάδας.
Βαθμολογία:
5: εξαιρετική – αριστούργημα
4: πολύ καλή
3: καλή
2: ενδιαφέρουσα
1: μέτρια
0: απαράδεκτη
«Roofman ένας έντιμος κλέφτης» (Roofman)
Παραγωγή: ΗΠΑ, 2025
Σκηνοθεσία: Ντέρεκ Σιανφράνς
Ηθοποιοί: Τσάνινγκ Τέιτουμ, Κίρστεν Ντανστ, Λακίθ Στάνφιλντ
O κλέφτης που ο Τσάνινγκ Τέιτουμ υποδύεται στην τελευταία ταινία του Ντέρεκ Σιανφράνς, δεν είναι καθόλου συνηθισμένη περίπτωση, γι΄αυτό άλλωστε ο ίδιος ο ήρωας, είναι από μόνος του λόγος για να δει κανείς την ταινία. Αν και οι πράξεις του Τζεφ (Τέιτουμ) δηλώνουν αφέλεια στα όρια της ανοησίας – έτσι εξάλλου τον συλλαμβάνουν στο άψε σβήσε μετά από μια σειρά ληστειών τραπεζών – η ικανότητά του να παρατηρεί τα πάντα και να καταγράφει κάθε λεπτομέρεια των χώρων στον εγκέφαλό του, θα τον βοηθήσει τόσο στο να αποδράσει από την φυλακή, όσο και στο να βρει το σωστό καταφύγιο: σε κοινή θέα.
Θα φτιάξει το καινούργιο του σπίτι μέσα σε ένα Mall παιχνιδιών! Οχι όμως σε κάποιο υπόγειο του καταστήματος αλλά στο ισόγειο ανάμεσα στους πελάτες τους υπαλλήλους και τα εμπορεύματα. Πόσο όμως μπορεί να κρατήσει η καλή του τύχη; Το γεγονός ότι όλη αυτή η σχεδόν απίστευτη ιστορία, στην καρδιά της οποίας βρίσκεται η «ιερή οικογένεια» στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα κάνει την παρακολούθηση αυτής της ταινίας ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, την ώρα που ο Τέιτουμ βοηθά καθ ότι βρίσκεται σε μια πραγματικά πολύ καλή στιγμή. Είναι εξάλλου ένας ρόλος που του ταιριάζει γάντι.
Βεβαίως, ο «Roofman» στον οποίο συμπρωταγωνιστεί ο θαυμάσιος Λακίθ Στάνφιλντ στον ρόλο του φίλου του Τζεφ και η Κίρστεν Ντανστ στον άχαρο ρόλο μιας υπαλλήλου την οποία ο Τζεφ ερωτεύεται, δεν μπορεί με τίποτα να συγκριθεί με προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη ο οποίος το 2010 μας έδωσε την σπουδαία δημιουργία του «Blue Valentιne». Ωστόσο, αν μη τι άλλο η ώρα εδώ περνά ευχάριστα.
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: ΕΛΛΗ – ΔΕΞΑΜΕΝΗ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΑΙΓΛΗ – Λ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ – ΝΑΝΑ –
VILLAGE MALL κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΝΑΤΑΛΙ -CINEΜΑ ΟΝΕ κ.α.
«Στα βάθη του χειμώνα» (Dead of winter)

Παραγωγή: HΠA, 2025
Σκηνοθεσία: Μπράιαν Κερκ
Ηθοποιοί: Εμα Τόμσον, Λόρελ Μάρσντεν, Τζούντι Γκριρ
Οι φίλοι των θρίλερ (και όταν λέω θρίλερ δεν εννοώ κάποιος τρέχει από εδώ κι από εκεί με ένα τσεκούρι αποκεφαλιζοντας xωρίς λόγο όποιον βρει μπροστά του αλλά κάτι παραπάνω) θα μείνουν μάλλον ικανοποιημένοι από αυτήν την ταινία που δίνει την ευκαιρία στην πάντα έξοχη και πολύ αγαπημένη Εμα Τόμσον να παίξει σε ένα κινηματογραφικό είδος μάλλον ασυνήθιστο για αυτήν.
Στον ρόλος μιας γυναίκας σε κρίσιμη καμπή στην ζωή της, η ηρωίδα της Τόμσον αποφασίζει να αποδείξει (κυρίως στον εαυτό της) ότι μετά τον θάνατο του πολυαγαπημένου της συζύγου, εξακολουθεί να υπάρχει. Πως;
Σώζοντας ένα κορίτσι (Λόρελ Μάρσντεν) από βέβαιο θάνατο. Όλα αυτά (όπως ακόμα και ο τίτλος της ταινίας σε προδιαθέτει) μέσα σε ένα παγωμένο περιβάλλον βυθισμένο στο χιόνι, κάπου στα βάθη της «σκληρής Americana», όπου οι κλιματικές συνθήκες κατά την διάρκεια του χειμώνα είναι αδυσώπητες και οι άνθρωποι πέτρινοι.
Με αντιπάλους ένα ντουέτο που στην καλύτερη περίπτωση θυμίζει Χοντρό – Λιγνό δίνοντας έτσι μια νότα μακάβριου χιούμορ στην ταινία (Μαρκ Μεντσάκα, Τζούντι Γκριρ), η Τόμσον την κρατά πάνω της όλη. Οσο κόπο την βλέπεις να καταβάλει προκειμένου να ισορροπήσει πάνω στο χιόνι, τόσο η περιέργειά σου για το αν θα τα καταφέρει αυξάνεται (με άλλα λόγια το σασπένς της ταινίας λειτουργεί ικανοποιητικά).
Την ταινία στην οποία η πρωταγωνίστρια είναι και executive producer σκηνοθέτησε ο προερχόμενος από την τηλεόραση Μπράιαν Κερκ (μια από τις τελευταίες δουλειές του είναι η σειρά The day of the Jackal). Είναι σύντομη, έντιμη και σε σταθερή βάση σεναρίου. Δεν είναι «Φάργκο» ,ούτε «Misery» (εμβληματικά «θρίλερ χιονού») αλλά την παρακολουθείς με όρεξη και δεν απογοητεύεσαι.
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΟΛΑ ΤΑ OPTIONS – ΝΙΡΒΑΝΑ – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΑΝΟΙΞΗ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΣΙΝΕ ΒΑΡΚΙΖΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE COSMOS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ κ.α.
«Tron: Ares»

Παραγωγή: ΗΠΑ, 2025
Σκηνοθεσία: Γιοακίμ Ρόνινγκ
Ηθοποιοί: Τζάρεντ Λέτο, Τζεφ Μπρίτζες, Γκίλιαν Αρμστρονγκ κ.α.
Τρίτη κινηματογραφική ταινία ενός franchise (όπως με τα χρόνια αποδείχθηκε franchise) που ξεκίνησε με το «Tron» το 1982. Όμως ενώ το πρώτο «Tron» ήταν ένα αξιόλογο πειραματικό έργο που μιλούσε για την επικίνδυνη εξέλιξη της τεχνολογίας μέσα από τον δαιδαλώδη κόσμο του εσωτερικού ενός κομπιούτερ, όπου ένας εξπέρ της (τότε) πληροφορικής (Τζεφ Μπρίτζες), άθελά του εγκλωβίζεται, το «Tron: Ares» του Νορβηγού Γιοακίμ Ρόνινγκ, είναι ένα εκνευριστικό αλαλούμ.
Στο «Tron legacy» (2010), την δεύτερη ταινία (της μέχρι σήμερα τριλογίας) ο Μπρίτζες και πάλι εμφανιζόταν, κάτι που γίνεται και σε αυτή τη νέα ταινία όπου μια πολυεθνική εταιρία πειραματίζεται δολίως στην κατασκευή του ρομπότ – «απόλυτου στρατιώτη» που όμως είναι αναλώσιμος.
Αν και κουτσά στραβά μια άκρη στο σενάριο την βγάζεις, είσαι αναγκασμένος να λύνεις διαρκώς σπαζοκεφαλιές μέσα από μια βροχή πληροφοριών για λογισμικά και αλγορίθμους, κέντρα διακομιστών και Α.Ι., υπό την συνοδεία εκτυφλωτικών πορτοκαλί λέιζερ, προβολέων ανάκρισης τρίτου βαθμού, μαρσαρισμάτων μοτοσυκλετών και απανωτών λάμψεων από το πουθενά και, εδώ που τα λέμε, για το τίποτα (άρα απλώς για τον εντυπωσιασμό).
Τελικά η μόνη στιγμή που νιώθεις κάτι πραγματικά το ανθρώπινο, είναι όντως ο ελάχιστος χρόνος με τον Μπρίτζες στην οθόνη. Όταν σαν από μηχανής Θεός (κυριολεκτικά) εμφανίζεται στην ιστορία και συζητά με το ρομπότ (Τζάρεντ Λέτο) για την διαφορά ανάμεσα στον Mότσαρτ και τους Depeche Mode, τότε και μόνο τότε, προσωπικά, ένιωσα μέσα μου κάτι να «κινείται» μέσα σε όλο αυτό το απίστευτα ψυχρό και ανιαρό περιβάλλον.
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΟΛΑ ΤΑ OPTIONS – ΑΝΟΙΞΗ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΑΕΛΛΩ – WEST CITY κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE – CINEMA ONE κ.α.
«Good boy»

Παραγωγή: HΠΑ, 2024
Σκηνοθεσία: Μπεν Λέονμπεργκ
Ηθοποιοί: Λάρι Φέσεντεν, Αριέλ Φρίντμαν, Άνια Κράβτσεκ
H πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Αμερικανού Μπεν Λέονμπεργκ, έχει σκηνοθετικό ενδιαφέρον αλλά μέχρι ενός σημείου γιατί το ένα εύρημά της, κάποια στιγμή εξαντλείται και κουράζει: κατά την διάρκειά της δεν βλέπουμε ποτέ ανθρώπινα πρόσωπα παρά μόνο εκείνο ενός σκύλου, του Ιντι, ο οποίος αφού εγκατέλειψε το σπίτι του στην πόλη και αναζητά νέο κατάλυμα στην εξοχή.
Ο Λέονμπεργκ αφηγείται μια καθαρά αλληγορική ιστορία στην οποία το στοιχείο του θρίλερ λειτουργεί περισσότερο ως αφορμή για να δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα απειλής, παρότι τρόμος, στην ουσία δεν υπάρχει στην ταινία. Αυτό που σίγουρα υπάρχει είναι μια προσπάθεια έμεσης σχολιαστικής αναφοράς στην καταπίεση των ζώων, θέμα όμως το οποίο έχουμε δει να αναπτύσσεται πολύ καλύτερα σε πολύ καλύτερες ταινίες, επίσης του εναλλακτικού κυκλώματος από το «Λευκό θεό» του Ούγγρου Κορνέλ Μουντρούτσο ως το περσινό «Black Dog» του Κινέζου Γκουάν Χου.
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: CINOBO ΟΠΕΡΑ – ΔΑΝΑΟΣ – ΣΙΝΕΑΚ ΠΕΙΡΑΙΑΣ – ΑΕΛΛΩ – WEST CITY – ΦΟΙΒΟΣ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ – ΝΑΤΑΛΙ κ.α.
«Αγάπη μόνο» (Kjærlighet)

Παραγωγή: Νορβηγία, 2024
Σκηνοθεσία: Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ
Ηθοποιοί: Αντρέα Μπρέιν Χόβιγκ, Τάιο Σιταντέλα Γιάκομπσεν κ.α.
Κάποιες στιγμές ευαισθησίας είναι που τελικά κεντρίζουν την περιέργειά σου και σε τσιγκλάνε εκεί που πάει να σε πάρει ο ύπνος παρακολουθώντας το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Οσλο του Νορβηγού σκηνοθέτη Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ. Γυρισμένη την ίδια χρονιά με το «SEX- Όσα λένε οι άνδρες μεταξύ τους» (που παραμένει η καλύτερη της τριλογίας γιατί είναι και η πιο πικάντικη) και το «Dreams» (που απέσπασε την Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2024), η ταινία παρακολουθεί την ιστορία μιας Νορβηγίδας γιατρού (Αντρέα Μπρέιν Χόβιγκ) σε συνάρτηση με τους άντρες και τις γυναίκες της ζωής της. Είναι πλημμυρισμένη από άκρως βαρετές ανταλλαγές απόψεων για οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε – από τον φεμινισμό μέχρι τον γεωλογικό σχηματισμό του Οσλο, για τον οποίο ο σκηνοθέτης/ σεναριογράφος παρέχει πληροφορίες περί ασβεστόλιθου, σχιστόλιθου και γρανίτη. Πολύ ωραία όλα αυτά, πολύ όμορφη και η τουριστική ξενάγηση στο Οσλο αλλά η ταινία αφήνει τελικά την αίσθηση μιας ακατάσχετης φιλοσοφίας του καναπέ με καφεδάκι, άντε και κάτι να τσιμπήσουμε.
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: ΕΛΛΗ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ κ.α.
«Νάτζι Αλ-Αλί: Στην αγκαλιά του Χαντάλα» (Naji Al-Ali: In the Embrace of Handala, 2014). Ντοκιμαντέρ του Φάικ Τζαράντα για τον σκιτσογράφο Νάτζι Αλ-Αλί ο οποίος είναι γνωστός ως «ο Παλαιστίνιος Malcolm X» Γεννημένος στο χωριό Αλ-Σατζάρα της Γαλιλαίας το 1938, ο Νάτζι Αλ-Αλί βίωσε την προσφυγιά σε παιδική ηλικία, όταν η οικογένειά του εκδιώχθηκε στον Λίβανο κατά τη Νάκμπα του 1948. Η εμπειρία αυτή σημάδεψε βαθιά την τέχνη του και διαμόρφωσε τη θεματική του έργου του.
Στην πορεία της ζωής του σχεδίασε περίπου 40.000 σκίτσα, τα περισσότερα από τα οποία παραμένουν μέχρι σήμερα σύμβολα διαμαρτυρίας και αλήθειας. Δολοφονήθηκε το 1987 στο Λονδίνο, αφήνοντας πίσω του μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη. Απόψε το βράδυ στις 19.30, στην πρεμιέρα της ταινίας στο ΣΤΟΥΝΤΙΟ θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση στην οποία θα συμμετάσχουν οι Στάθης Σταυρόπουλος – γελοιογράφος, κειμενογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός και δημοσιογράφος, Αντώνης Φαρας – από το March to Gaza Greece και Μπάμπης Ζαφειράτος – ποιητής, συγγραφέας, μεταφραστής.
«Και μια παιδική»
Προβάλλεται τέλος και το κινούμενο σχέδιο «Κατοικίδια στο Express» (Pets on a train, Γαλλία/ HΠA, 2025) των Μπενουά Νταφί, Ζαν Κριστιάν Τασί, όπου ο τίτλος ακολουθείται με ακρίβεια. Κατοικίδια εγκλωβισμένα σε ένα τρένο που δεν λέει να σταματήσει.
Από το παρελθόν

Μια μόνο επανέκδοση αυτή την εβδομάδα, η σπουδαία ταινία του Καρλ Ντράγιερ «Vampyr» (Δανία, 1931) που συγκαταλέγεται στις πιο ενδιαφέρουσες και πρωτότυπες ταινίες τρόμου όλων των εποχών.
Ο μύθος της είναι επηρεασμένος από τον Δράκουλα και βασίζεται στο μυθιστόρημα του Σέρινταν Λε Φανού «In Glass Darkly».
Τα ειδικά εφέ της δημιουργήθηκαν σχεδόν κατά λάθος και η πλειοψηφία των ηθοποιοί είναι ερασιτέχνες.
Αυτά τα δύο στοιχεία μαζί με την ιδιόμορφη μουσική της ταινίας δημιουργούν ένα απόκοσμο κλίμα που προκαλεί μια μόνιμη αίσθηση ανησυχίας και τρόμου στον θεατή. Για τον σκηνοθέτη ο τρόμος είναι μια εσωτερική κατάσταση και για να απεικονιστεί στην οθόνη αρκεί απλώς το φως και η σκιά.
Βαθμολογία: 4





