«Ηταν πρωί του Αυγούστου» τραγουδούσε ο Μίκης Θεοδωράκης αλλά τελικά πέσαμε έξω στους μήνες.
Δεν ήταν παρά «πρωί του Οκτώβρη» που η Θεοδώρα Τζάκρη ανακοίνωσε τον «πόλεμο αστραπή» που «θα υποστεί το Μαξίμου» («ΤΑ ΝΕΑ», 6/10). «Blietzkrieg» τον έλεγε ο αείμνηστος Γκουντέριαν.
Τελικά κάπου σκάλωσε η αστραπή. Και «τον ήπιαμε».
Φτάσαμε λοιπόν «ένα πρωί του Μάρτη» πάλι η Τζάκρη να απειλεί ότι «το Συνέδριό μας πυροδότησε την τελική μας αντεπίθεση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη» (Mega, 2/3).
Προσέξτε, παρακαλώ. Είναι η τελική αντεπίθεση. Ολες οι προηγούμενες ήταν τρόπον τινά για ζέσταμα.
Φυσικά δεν μπορώ να προεξοφλήσω το αποτέλεσμα μιας τελικής αντεπίθεσης, ούτε να στενοχωρήσω τους επιτιθέμενους, αλλά αναρωτιέμαι μήπως κάηκαν στο ζέσταμα. Διότι στο μεταξύ εξαϋλώθηκε ο μισός ΣΥΡΙΖΑ.
Ενώ στο «γελαστό παιδί» δεν την έπεσαν «οι φασίστες» (όπως τραγουδούσε ο μεγάλος Μίκης) αλλά κάτι κουκουλοφόροι.
Παράξενα πράγματα. Διότι δεν ξέρω τι θα γίνει με την αντεπίθεση αλλά ο πρόεδρος της Τζάκρη χρωστάει μερικές εξηγήσεις.
Οχι μόνο για τα «αστακοκάραβα» και άλλες δραστηριότητες που ερευνά ήδη η Δικαιοσύνη. Αλλά για δύο δυσώδεις υποθέσεις που δεν εμπλέκουν τον ίδιο αλλά τον προκάτοχό του και το κόμμα του.
Εννοώ τη Novartis και τις τηλεοπτικές άδειες.
Αλλωστε οι γενικούρες που αναμασάει περί «διεθνούς σκανδάλου» και «δημοσίου συμφέροντος» περνάνε μόνο στα Σφακιά και μετά από πολλές ρακές («Καθημερινή της Κυριακής», 10/3).
Επειδή όμως μπορεί ο αρχηγός της Τζάκρη να βρισκόταν τότε στο Ντελαγουέρ ή το Μαϊάμι και να μην έμαθε, δεν έχω πρόβλημα να του εξηγήσω το θέμα. Διότι είναι πολύ απλό.
Η υπόθεση Novartis δεν αφορά τις επιχειρηματικές πρακτικές μιας εταιρείας, σκανδαλώδεις ή μη.
Αλλά την εμπλοκή χωρίς στοιχεία δέκα πολιτικών στελεχών της αντιπολίτευσης από ένα παραδικαστικό κύκλωμα που αναφερόταν στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Και οι τηλεοπτικές άδειες δεν έχουν καμία σχέση με δημόσια έσοδα.
Αλλά με την προσπάθεια για την οποία καταδικάστηκε ο Παππάς «13-0» στο Ειδικό Δικαστήριο να χρησιμοποιήσει τις άδειες για να ελέγξει την τηλεόραση στο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ.
Γι’ αυτά εγκαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό ψιλο-παραδέχτηκε ο πρώην αρχηγός του και τότε πρωθυπουργός.
Συνεπώς δεν μπορεί ο νέος αρχηγός να κάνει το παγόνι.
Αν δεν ξέρει, να ρωτήσει. Αν ρωτήσει, θα μάθει. Αν μάθει, θα φρίξει. Κι αν φρίξει, θα διώξει όλους τους εμπλεκόμενους σε αυτές τις αθλιότητες.
Κι ας περιμένει λίγο η τελική αντεπίθεση. Ούτως ή άλλως, δεν βλέπω το Μαξίμου έτοιμο να πέσει.
