Από το 1789, ίσως και παλαιότερα, η Γαλλία είναι η πατρίδα των «κοινωνικών αντιδράσεων».
Δύο συμπεράσματα.
Στη Γαλλία έχουν σιδηροδρόμους και τον Μακρόν. Ενώ εμείς έχουμε κάτι γιαπιά που τα επιθεωρεί ο Τσίπρας.
Η θεωρία ότι «όλοι ίδιοι είναι» υπέστη ένα σοβαρό πλήγμα.
Όταν φτερνίζονται οι τράπεζες, η οικονομία πλευριτώνει.
Πρέπει οι δημοσιογράφοι να αναλάβουμε επιτέλους τις ευθύνες μας.
Ποια είναι «η σωστή κυβέρνηση»;
Είναι ορατή η απειλή να κυλήσει η χώρα πίσω σε ένα μίζερο παρελθόν, ακυρώνοντας όλα τα βήματα ανόρθωσης που έχει κάνει μετά τα Μνημόνια.
Ομολογώ πως δεν έχω καμία έγνοια, ούτε ανησυχία, αν θα κατέβει ή δεν θα κατέβει στις εκλογές ο Καραμανλής του Αχιλλέως (βεβαίως, βεβαίως). Υποθέτω πως θα το αποφασίσουν ο ίδιος, οι φίλοι του, το κόμμα του κι η οικογένειά του. Οποιος θέλει να τον ψηφίσει, θα τον ψηφίσει. Οποιος δεν θέλει, θα τον μαυρίσει. Ετσι […]
Μια χαρά βρήκα τα μέτρα που ανακοίνωσε χθες για τους σιδηροδρόμους ο Γεραπετρίτης. Μακάρι να εφαρμοστούν και να αποδώσουν. Αλλά έχω μια απορία. Γιατί χρειαζόταν να περιμένουμε 57 νεκρούς για να αποφασιστούν και να ανακοινωθούν; Ούτε η «μείωση του μεταφορικού έργου», ούτε «ο καλύτερος συντονισμός στο πλαίσιο των σημερινών τεχνολογικών δυνατοτήτων», ούτε «η άμεση παροχή […]
Στις 6 Μαρτίου, η ισπανική εφημερίδα «El Pais» δημοσίευσε (σε συνεργασία με μια δημοσιογραφική κοινοπραξία ή κάτι τέτοιο ονόματι Solomon) ένα ρεπορτάζ για την παράνομη μετανάστευση στον Εβρο. Βασικά αυτό που λένε οι δραστήριοι ερευνητές είναι ότι οι παράνομοι μετανάστες αντιμετωπίζονται σκαιά από τις δυνάμεις ασφαλείας και γενικώς δεν τους φέρονται ευγενικά και φιλόξενα. Κρίμα […]
Σε δυο διαφορετικές δίκες και σε δυο διαφορετικά δικαστήρια, δυο υπουργοί της πρώην κυβέρνησης κατηγορήθηκαν για διαφορετικές υποθέσεις. Και οι δυο βρέθηκαν ένοχοι.
Αν επιμείνει ο πρωθυπουργός για εκλογές στις 9 Απριλίου και δεν μπορέσει να καταλαγιάσει ο θυμός, η προεκλογική εκστρατεία κινδυνεύει να εκτροχιαστεί στην αποκρουστική κλωτσοπατινάδα που κάθε λογικός πολίτης απεύχεται.
Τα γεγονότα είναι ο εχθρός των κυβερνήσεων. Μας το έχει πει από την αρχή της δεκαετίας του ’60 ο Χάρολντ ΜακΜίλαν. Και μάλιστα πρώτος κατάλαβε πόσο δίκιο είχε. Λίγο αργότερα παραιτήθηκε λόγω του σκανδάλου Προφιούμο και οι Συντηρητικοί έχασαν τις «άχαστες» εκλογές του 1964. Μέσα στα γεγονότα περιλαμβάνονται προφανώς και οι καταστροφές. Είτε είναι φυσικές, […]
Ειλικρινά δεν βρίσκω λόγια να γράψω για την τραγωδία στα Τέμπη.
Ο βουλευτής Πολάκης δηλώνει πως «αν δεν καθαρίσουμε από αυτούς, δεν θα είναι αλλιώς η άλλη φορά» (26/2). Ποιοι είναι «αυτοί»; Ο βουλευτής αναρτά στο Διαδίκτυο 15 δημοσιογράφους με φωτό και ονοματεπώνυμο, 13 δικαστές με ονοματεπώνυμο, 4 τραπεζίτες με φωτό και ονοματεπώνυμο, έναν κρατικό λειτουργό με φωτό και ονοματεπώνυμο. Αποδοκιμάζεται από το κόμμα του. Αποδοκιμάζεται […]
Η υπόθεση Παππά έκλεισε όπως κλείνουν οι υποθέσεις στα κράτη δικαίου.
Γέννημα της μεταπολεμικής Ελλάδας και παιδί της Μεταπολίτευσης, η λεγόμενη «μεσαία τάξη» αποτελεί πλέον την ευρύτερη ομάδα ψηφοφόρων. Αυτή για την οποία ερίζουν τα κόμματα. Εκείνη που κρίνει τις εκλογές. Την ορίζουν συνήθως με «μέσους όρους» εισοδηματικών κριτηρίων αλλά είναι ανεπαρκής και ατελής προσδιορισμός. Δεν είναι ζήτημα φορολογικών δηλώσεων. Διότι τη μεσαία τάξη ως κοινωνικό […]
Να δεχτώ ότι μια «κυβέρνηση ηττημένων» είναι κάτι φυσιολογικό κι ότι η ουσία της δημοκρατίας είναι να κυβερνούν οι χαμένοι της κάλπης. Να δεχτώ την πρωτοπόρα άποψη συνταγματολόγου ότι στις εκλογές δεν έχουμε νικητές και ηττημένους, διότι κάθε κόμμα καθορίζει μόνο του αν νίκησε ή έχασε (Γ. Σωτηρέλης). Συνεπώς δεν χρειάζονται εκλογές. Θα μπορούσαμε να […]
Η «γεροντάρα» τούς έστειλε για ύπνο.
