Πυροσβέστες, υγειονομικό προσωπικό, ολυμπιονίκες, όταν εξαιρετικά με αυτοθυσία και εξάντληση των σωματικών και πνευματικών δυνάμεων τους αγωνίζονται, τους αναγορεύουμε σε Ήρωες της μοναδικής στιγμής.
Είτε όταν παλεύουν με τους πύρινους εφιάλτες που σκορπούν τον όλεθρο και το κάρβουνο.
Είτε όταν αντιπαλεύουν με κάθε ανθρώπινη αντοχή, τον αόρατο ιό που σκορπάει το θάνατο.
Είτε όταν το δάκρυ του Ιακωβίδη συγκλονίζει για την αδιαφορία τη πολιτείας και ο ολυμπιονίκης Τεντόγλου αφοπλιστικά δηλώνει ότι «δεν πήρα ούτε ευρώ από το κράτος».
Όταν οι μοναδικές αυτές στιγμές περάσουν τότε έρχονται τα χειρότερα. Δεν ξεχνάμε απλά την προσφορά τους για τη σωτηρία και τη δόξα της Κοινότητας, αλλά τους ζητάμε και τα ρέστα.
Στους πρώτους, πυροσβέστες και υγειονομικό προσωπικό, αρχίσαν να εκτοξεύονται δηλητηριώδη βέλη, διότι είναι αρνητές, είτε από φόβο, είτε από πεποίθηση, του υποχρεωτικού εμβολιασμού και τίθενται σε αναστολή καθηκόντων με ολοκληρωτική στέρηση των αποδοχών.
Για τους ολυμπιονίκες και τους αθλητές μας, όλα γρήγορα θα ξεχασθούν, αφού αποτελούν τους ήρωες της μοναδικής στιγμής.
Για να αναλογισθούμε και να ρωτήσουμε. Αν αποκλειστούν από τον πόλεμο της φωτιάς οι ανεμβολίαστοι πυροσβέστες πόσο μεγαλύτερο κακό θα βρεθεί μπροστά μας;
Αν στις 16 Αυγούστου, τεθούν σε ανάκληση καθηκόντων οι αντιρρησίες του εμβολιασμού στο ΕΣΥ, ποιος θα πολεμήσει τον ιό;
Αν σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας, στους ολυμπιονίκες και τους αθλητές μας που πρεσβεύουν και τιμούν τη χώρα μας, ποιος θα μιλήσει πλέον γι’ αυτούς; Ποια Πολιτεία θα νοιαστεί για το πώς τα βγάζουν πέρα;
Είναι καιρός η Πολιτεία μας, πέρα από το υμνολόγιο των «Ηρώων της στιγμής», να κατανοήσει ότι οι ήρωες αυτοί είναι οι καθημερινοί μας άνθρωποι της διπλανής πόρτας.
Η προσφορά τους δεν είναι «στιγμιαία», αλλά διαρκής. Οφείλει η Πολιτεία να στηρίξει έμπρακτα ηθικά και οικονομικά τους ήρωες της στιγμής και όχι απλά να στέλνει χαιρετίσματα για να εισπράξει κάτι από το έργο τους και τη δημοσιότητα.
Οφείλει γι’ αυτό σε όλους αυτούς που δίνουν μάχες για τη ζωή και την προστασία της κοινότητας, τα μέτρα να είναι διαρκή. Το ίδιο οφείλει και στους αθλητές μας που αγωνίζονται για τη δόξα της χώρας, που γέννησε το ολυμπιακό πνεύμα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Οι Ήρωες της στιγμής, δεν ζητάνε διακρίσεις, αλλά αναγνώριση έμπρακτη του έργου και της προσφοράς τους στην κοινότητα.
Οι Ήρωες της στιγμής διδάσκουν από το «θαύμα» και την προσφορά του ατομικού, στη συλλογική συνύπαρξη ως κοινότητα.
