Ο » Πόλεμος των υδρογονανθράκων» στην Ανατολική Μεσόγειο σήμερα, κάτι θυμίζει από τον Κριμαϊκό πόλεμο(1853-1856).
Το τρίγωνο της ασταθούς ισορροπίας μεταξύ των Δυτικών Αυτοκρατοριών, της Οθωμανικής και της Ρωσικής, που δημιουργήθηκε στο συνέδριο της Βιέννης το 1815 μετά την ήττα του Ναπολέοντα, έχει επανεμφανιστεί στην ευρύτερη περιοχή.
Η Ιερά συμμαχία, η συμφωνία των Δυτικών Αυτοκρατοριών με την Ρωσία, για την αποτροπή της εσωτερικής διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τις εθνικές εξεγέρσεις των χριστιανικών βαλκανικών λαών, καθυστέρησε τις εξελίξεις.
Οι πρώτες εξεγέρσεις των Ελλήνων, σε διάφορες περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όχι μόνο δεν υποστηρίχθηκαν, αντιθέτως βοηθήθηκε η Υψηλή Πύλη να τις καταπνίξει.
Στην ουσία όμως η στρατηγική αυτή υπηρετούσε την μετάθεση της σύγκρουσης των Δυτικών Αυτοκρατοριών με την Ρωσική για τον διαμερισμό της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, του «Μεγάλου ασθενούς», όπως την αποκαλούσαν.
Ο Κριμαϊκός πόλεμος (1853-1856), ήταν το επίσημο τέλος της Ιεράς Συμμαχίας και η έναρξη της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αφορμή, ήταν ο έλεγχος των Αγίων Τόπων, όπου η αδύναμη Οθωμανική Αυτοκρατορία, τον παραχωρούσε μία στην Γαλλία και μία στην Ρωσία, ανάλογα με τις πιέσεις που δεχόταν, στο βάθος όμως, ήταν ο έλεγχος των περιοχών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Μέση Ανατολή και στις Παραδουνάβιες περιοχές και φυσικά τα στενά των Δαρδανελίων.
Σήμερα, 170 χρόνια μετά, η γεωπολιτική πραγματικότητα είναι ανάλογη, έχουμε ένα ανάλογο σκηνικό στην ευρύτερη περιοχή.
Την τελευταία δεκαετία αρχικά στο επίκεντρο ήταν η Συρία, και στην συνέχεια η Ανατολική Μεσόγειος με επίκεντρο την Κύπρο. Η σύγκρουση εστιάζεται στην έρευνα και στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, όπως και τους αγωγούς μεταφοράς τους.
Η Τουρκία νιώθει ισχυρή και θέλει να επανακαθορίσει τις συνθήκες που διαμόρφωσαν το στάτους στην περιοχή, μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, και το τέλος του ψυχρού πολέμου και ταυτόχρονα ανασφαλής, λόγω των εξεγέρσεων των Κούρδων εντός και εκτός της επικράτειάς της, και της γεωπολιτικής αναβάθμισης της Κύπρου και της Ελλάδας, λόγω των υδρογονανθράκων.
Η Μέση Ανατολή παράγει και πάλι αστάθεια, τόσο από τις εσωτερικές εξελίξεις, όσο και από τις επεμβάσεις των ισχυρών διεθνών δυνάμεων που αναδιαμορφώνουν τις ζώνες επιρροής τους, για να προστατέψουν τα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντά τους, μπροστά στον ακήρυχτο παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο.
Η Τουρκία αναζητά ευκαιρίες αύξησης της επιρροής της στην ρευστή ζώνη στα Νοτιοανατολικά της σύνορα και ταυτόχρονα νιώθει απειλές, αυτή η αντίφαση εκφράζεται με την παλινδρόμηση της, μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ και Ρωσίας, με αιχμές το Ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα S 400 και τις παραβιάσεις της Κυπριακής ΑΟΖ.
Οι δυτικές δυνάμεις και τώρα μπορούν να καθορίσουν τις εξελίξεις, θα το κάνουν και μέχρι που;
Για μια ακόμη φορά τα συμφέροντα της Ελλάδας είναι κοντά με αυτά της Δύσης, παρ’ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το αρνιόταν, ακόμη και στην πρώτη περίοδο της διακυβέρνησής του.
Τώρα ο Πρωθυπουργός επικαλείται την δύναμη της ΕΕ, των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ενώ πριν τους κατήγγειλε.
Απαιτείται επαγρύπνηση, υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα της κυβέρνησης και όλων των πολιτικών δυνάμεων, ειδικά μέχρι τις εκλογές.
Προσοχή στον καιροσκοπισμό, λόγω εκλογών.
