Ο πόλεμος είναι εσωκομματικός, ακήρυκτος και σε εξέλιξη. Χρειάζεται όμως η αποσαφήνιση πως διεξάγεται με τους κλασικούς όρους της Αριστεράς, με συμβατικά όπλα αλλά για εντελώς νέα στοιχήματα. Στις 13 και 14 Οκτωβρίου συνεδριάζει η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακόμη και η αναβολή της – ήταν να γίνει πριν από μία εβδομάδα – έχει σχέση με τη νέα αντιπαράθεση που φουντώνει εντός του κόμματος και έχει να κάνει με μια σειρά ζητημάτων. Ακόμη και τα πιο τεχνικά, αντανακλούν πιο βαθιές πολιτικές διαφωνίες, για παράδειγμα το τι αριθμό μελών θα έχει η νέα Πολιτική Γραμματεία της ΚΕ και πώς θα εκπροσωπηθούν οι τάσεις. Και αποδεικνύεται ότι δεν ήταν εύκολο ούτε για τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα να περάσει τη γραμμή για ένα πιο ευέλικτο σχήμα με λιγότερα μέλη. Οι τελευταίες πληροφορίες μιλούν για υπαναχώρηση του Πρωθυπουργού και διατήρηση του ισχύοντος αριθμού των μελών της Πολιτικής Γραμματείας, στον βωμό της ικανοποίησης όλων των τάσεων.
Περισσότερο όμως και από αυτό, η εσωτερική διαπάλη έχει να κάνει με κάτι πιο σημαντικό και για το κυβερνών κόμμα και για το εν γένει πολιτικό τοπίο. Στο φόντο της απόσπασης του ΣΥΡΙΖΑ από την κοινωνική συμμαχία που τον έκανε ηγεμονικό, στο φόντο της μόνιμης δημοσκοπικής φθοράς, στο φόντο μιας εσωστρέφειας που έχει να κάνει και με φαινόμενα έντονου κυβερνητισμού (επιχείρημα μόνιμα πολεμικό και της τάσης των 53) ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα βρίσκεται σε μια μετάβαση που θα προσδιορίσει και τα χαρακτηριστικά του, αλλά και την εκλογική και πολιτική του ετοιμότητα.
