Το ως σήμερα δείγμα γραφής είναι μικρό. Σίγουρα όμως αρκετά ελπιδοφόρο και άξιο συμπερασμάτων και συζήτησης. Σε κάποιες περιπτώσεις, χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει. Οι τέσσερις μεγάλοι του ελληνικού πρωταθλήματος, οι αποκαλούμενοι και ως «Big 4», ενισχύθηκαν με ποδοσφαιριστές εξαιρετικών δυνατοτήτων, σημαίνοντος παρελθόντος ή προδιαγραφόμενου σπουδαίου μέλλοντος, η θετική επιρροή των οποίων στις ομάδες έγινε άμεσα αντιληπτή, προδιαγράφοντας ακόμη πιο ενδιαφέρουσα τη μάχη για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, εφόσον ασφαλώς αποδεχθούμε ότι αυτή όντως θα αποδειχθεί ανοιχτή και για τους τέσσερις ως το τέλος της προσπάθειας. Ανεξαρτήτως πάντως της ανταγωνιστικότητας που θα παρουσιάσουν οι τέσσερις σύλλογοι με τη συντριπτικά περισσότερη οπαδική μάζα στη χώρα, παίκτες για να ευχαριστιέται το μάτι του μέσου φιλάθλου όντως έχουν αποκτηθεί.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Ηταν ένα δύσκολο καλοκαίρι για τον Ολυμπιακό. Αναγκάστηκε σε δύο αλλαγές προπονητών, σε απομακρύνσεις παικτών του κορμού και στην απόκτηση άλλων που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο σε μια πολύ περίεργη περίοδο για την ομάδα. Ωστόσο φαίνεται ότι πέτυχε διάνα σε ορισμένες περιπτώσεις και ενώ ακόμη δεν έχουμε δει αγωνιζόμενο το βαρύ πυροβολικό που ακούει στο όνομα Οσκαρ Καρντόσο. Ηδη πάντως έδειξαν να αλλάζουν ταχύτητα στο παιχνίδι της ομάδας με την είσοδό τους σε αυτήν ο Γερμανός Μάρκο Μάριν και ο Νορβηγός Ταρίκ Ελιονούσι. Δύο γρήγοροι μεσοεπιθετικοί, με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση και ικανότητα να μεταφέρουν με την μπάλα στα πόδια το παιχνίδι προς την αντίπαλη εστία. Επιπροσθέτως αυξάνεται ο ανταγωνισμός για μια θέση στην ενδεκάδα καθώς ποδοσφαιριστές με καταλυτική προσφορά τα τελευταία χρόνια όπως οι Φορτούνης και Ντομίνγκες καλούνται να προσπαθήσουν σκληρά προκειμένου να παίζουν όσο και πριν.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αλλάζει δραστικά το αγωνιστικό πρόσωπο του Παναθηναϊκού με τις ποιοτικές προσθήκες στο μεσοεπιθετικό κομμάτι. Ο Κολομβιανός Βίκτορ Ιμπάρμπο αποτελεί έναν ιδανικό παρτενέρ για τον Μάρκους Μπεργκ, ένα απαραίτητο συμπλήρωμα στο πλευρό του Σουηδού, ο οποίος αποδίδει ομολογουμένως καλύτερα όταν σε κοντινούς στους δικούς του χώρους δραστηριοποιούνται παίκτες με ταχύτητα, δύναμη και διάθεση να αποφορτίσουν τον άνθρωπο που βρίσκεται στην κορυφή της επίθεσης από το βάρος τού να μάχεται μόνος του απέναντι στα αντίπαλα στόπερ. Εξαιρετικά στοιχεία διαπιστώνονται και από την ως σήμερα παρουσία των Γουακάσο και Εμποκού, δύο επιπλέον ταχύτατων και διεισδυτικών παικτών, ενώ στα μετόπισθεν ο Βούλγαρος Ιβανόφ και ο πολύπειρος Γάλλος Σαμπά προσθέτουν βάθος και ποιότητα σε μια θέση που πέρυσι το Τριφύλλι ταλαιπωρήθηκε. Το ερωτηματικό είναι ο Λεντέσμα και το πόσο θα μπορέσει να ανταποκριθεί ως leader της μεσαίας γραμμής, σε μια φάση που η καριέρα του έδειχνε να παίρνει την κατιούσα.

ΑΕΚ: Μετά από χρόνια μεγάλης φαγούρας, μιζέριας και ανασφάλειας, έχοντας πλέον εξέλθει από το σκοτεινό τούνελ των μικρότερων κατηγοριών, η ΑΕΚ ευαγγελίζεται ότι είναι ξανά ομάδα ικανή να κάνει πρωταθλητισμό. Το επικοινωνεί δημόσια και υπεύθυνα ποντάροντας κατά κύριο λόγο στα σημαντικά πρόσωπα που προστέθηκαν στο ρόστερ της, παίκτες οι οποίοι έχουν διαγράψει μακρά καριέρα σε πολύ πιο αναγνωρισμένα και δύσκολα πρωταθλήματα, έχοντας κάνει πρωταθλητισμό. Οι κεντρικοί αμυντικοί Τσιγκρίνσκι – Λέσκοτ και ο φορ Αλμέιδα αποτελούν μια τριάδα νέων μελών που έχουν κατακτήσει τίτλους σε πολύ πιο απαιτητικά επίπεδα, με την υποσημείωση ασφαλώς ότι για τον Αγγλο και τον Πορτογάλο τα μεγάλα κατορθώματα επετεύχθησαν σε περιόδους που ήταν αρκετά νεότεροι. Η ΑΕΚ πάντως προσέθεσε και εγχώρια ποιότητα στο ρόστερ της με την απόκτηση εν ενεργεία ή μελλοντικών διεθνών ποδοσφαιριστών όπως οι Χριστοδουλόπουλος, Μπάρκας και Μπακασέτας. Επιπροσθέτως, ο εξτρέμ Πατίτο Ροντρίγκεζ είναι ένας παίκτης γραμμής που χρόνια έψαχνε η ΑΕΚ, με σπάνιες δεξιότητες και ποιότητα για την Ελλάδα.

ΠΑΟΚ: Προηγήθηκε ένα καλοκαίρι με ιδιαιτέρως προσεγμένες κινήσεις από τον ΠΑΟΚ, απόλυτα εναρμονισμένες με τις επιθυμίες του προπονητή Βλάνταν Ιβιτς και εφαρμοσμένες σε ένα διαφορετικό μοντέλο συγκριτικά με το περυσινό. Ο Δικέφαλος στοχευόμενα αναζήτησε ποδοσφαιριστές που θα προσέδιδαν ταχύτητα και ποιότητα στη μεσοεπιθετική γραμμή του, δουλεύοντας πάνω στο σκεπτικό του τεχνικού της ομάδας, σύμφωνα με τον οποίο οι αγώνες στην Ελλάδα κερδίζονται μέσα από τις περισσότερες σε αριθμό και ποιότητα λύσεις που θα δραστηριοποιούνται πιο κοντά στις αντίπαλες περιοχές. Ετσι αφίχθησαν στη Θεσσαλονίκη οι Τζάλμα Κάμπος, Ντιέγκο Μπίσεσβαρ και Μάμε Τιάμ, παίκτες με ταχύτητα και επιτελικές αρετές, χαρακτηριστικά για τα οποία επίσης διακρίνεται ο δεξιός μπακ Λέο Μάτος, παίκτης ο οποίος εκπλήσσει ως σήμερα με την παρουσία του και τη συμμετοχή του στο δημιουργικό κομμάτι. Ακόμη και η επιστροφή του «ασώτου» Φακούντο Περέιρα προσδίδει ποιότητα και βάθος στο ρόστερ των Ασπρόμαυρων που ξεκάθαρα μιλούν για πρωταθλητισμό.

Πρώτος ευρωπαϊκός έλεγχος για τις ελληνικές ομάδες
Ως ταχύρρυθμο φροντιστήριο για τη συνέχεια θα μπορούσε να λειτουργήσει για τις ελληνικές ομάδες η πρεμιέρα τους στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.
Μία νίκη, μία ισοπαλία και μία ήττα είναι ο αριθμητικός ελληνικός απολογισμός, αλλά πίσω από τα απλά νούμερα κρύβονται αλήθειες που πρέπει να δουν οι εκπρόσωποί μας.
Με πρώτη και καλύτερη ότι χρειάζονται ακόμη χρόνο για να φτάσουν στο επιθυμητό επίπεδο και να «δέσει» το νέο σύνολο που έχουν στην πλειονότητά τους οι εκπρόσωποί μας.
Ο πρωταθλητής Ολυμπιακός «αγόρασε» πολύτιμο χρόνο χωρίς να χάσει τίποτε στην Ελβετία. Το γκολ-νίκη (1-0 τη Γιουνγκ Μπόις) του έμπειρου και πολύτιμου Καμπιάσο έβαλε την ελληνική ομάδα στη θέση του οδηγού στον όμιλο με το καλησπέρα της διοργάνωσης. Ναι, οι Πειραιώτες δεν ήταν καλοί, όμως κατάφεραν να πάρουν αυτό που ήθελαν κόντρα σε έναν κατώτερο μεν αντίπαλο, πλην όμως ξεπερνώντας και το πρόβλημα με τον συνθετικό χλοοτάπητα (κάτι αντίστοιχο θα συναντήσουν και στον αγώνα τους στην πρωτεύουσα του Καζακστάν, την Αστάνα, κόντρα στην ομώνυμη ομάδα).
Κέρδος για τον Ολυμπιακό ήταν σαφώς και ο τερματοφύλακας, με τον Ιταλό Λεάλι να δείχνει όχι απλώς ως μια αξιόπιστη λύση πίσω από τον Καπίνο, αλλά ως ένας πορτιέρο που μπορεί να διεκδικήσει επί ίσοις όροις τη θέση με το Νο 1.
Ο υγιής ανταγωνισμός ποτέ δεν έβλαψε κανέναν, το αντίθετο μάλιστα, συνεπώς οι Πειραιώτες ύστερα από χρόνια φαίνεται να έχουν δύο σχεδόν ισάξιους τερματοφύλακες.
Στο δημιουργικό κομμάτι ο Ολυμπιακός έδειξε ακόμη ότι είναι αρκετά πίσω, αλλά όπως είπαμε όσο φεύγει αλώβητος από τέτοια παιχνίδια, παράλληλα κερδίζει αναίμακτα και τον πολύτιμο χρόνο που χρειάζεται για να «δέσει» ως ομάδα. Λογικό αν υπολογίσει κανείς ότι σχεδόν η μισή ομάδα και ο προπονητής δεν βρίσκονταν στην προετοιμασία, αφού συμφώνησαν μετά τον αποκλεισμό από το Τσάμπιονς Λιγκ!
Βασικό πλέον για τους Πειραιώτες θεωρείται να επικρατήσουν του ΑΠΟΕΛ στον Πειραιά στις 29 Σεπτεμβρίου για να πάρουν εντελώς μόνοι κεφάλι στον όμιλο.
Ο ΠΑΟΚ είχε το δυσκολότερο έργο της βραδιάς στην Τούμπα κόντρα στη Φιορεντίνα, αλλά η εμφάνισή του, περισσότερο και από το τελικό αποτέλεσμα (0-0), άφησε υποσχέσεις ότι μπορεί να περιμένει πολύ καλύτερη συνέχεια, άρα το χειροκρότημα του κόσμου μόνο τυχαίο δεν ήταν.
Το μεγάλο κέρδος για την ομάδα του Ιβιτς είναι ότι παρουσιάζει μέρα με τη μέρα όλο και πιο συμπαγές σύνολο, κάτι που φάνηκε ιδιαίτερα σε ένα μεγάλο ματς κόντρα σε ιταλική ομάδα, με το τελικό αποτέλεσμα να δίνει την απαραίτητη ψυχολογία για τη συνέχεια. Μάλιστα σε συνδυασμό με την ισοπαλία και στο άλλο παιχνίδι του ομίλου (Καραμπάχ – Λίμπερετς), δίνει στον ΠΑΟΚ σοβαρό πλεονέκτημα. Δεδομένου μάλιστα ότι παίζει τώρα δύο συνεχόμενα εκτός έδρας ματς σε Τσεχία και Αζερμπαϊτζάν, εάν φύγει με 3-4 βαθμούς από εκεί τότε θα είναι το μεγάλο φαβορί ώστε να ακολουθήσει τη Φιορεντίνα στους «32».
Τρομερή εμφάνιση από τον τερματοφύλακα Γλύκο, που «αποφόρτιζε» και την πίεση που δέχονταν οι συμπαίκτες του, δημιουργώντας τους το αίσθημα ασφάλειας όταν του γύριζαν (συχνά-πυκνά) την μπάλα, ενώ τόσο ο κεντρικός αμυντικός από τη Βραζιλία (Μάτος) όσο και ο διεθνής στόπερ από το Πράσινο Ακρωτήρι (Βαρέλα) έδειξαν ότι είναι από τις ποιοτικότερες μεταγραφές που έχει κάνει εφέτος η ομάδα, προσθέτοντας μεγάλο αίσθημα ασφάλειας στα μετόπισθεν.
Ο τρίτος εκπρόσωπός μας, ο Παναθηναϊκός, έβαλε τα χέρια του και έβγαλε τα μάτια του με αποτέλεσμα τώρα να «τρέχει» και να θέλει σε πρώτη φάση αποτέλεσμα (βασικά να μην ηττηθεί) στην επόμενη αγωνιστική κόντρα στη Θέλτα στην Ισπανία.
Μέχρι το πρώτο τρίτο του αγώνα, ο Αγιαξ δεν υπήρχε στο γήπεδο και εκεί ο Παναθηναϊκός έπρεπε να «χτυπήσει» για δεύτερο γκολ. Αντίθετα, η δεύτερη τελική προς την εστία (μετά το γκολ του Μπεργκ μόλις στο 5′) έγινε για τους Πράσινους στο 92′, όταν ο Μολέδο δεν έβαλε καλά το κεφάλι του στην πάρε-βάλε πάσα του Βιγιαφάνιες.
Το πιο ανησυχητικό κομμάτι πάνω στο οποίο είναι βέβαιο ότι θα δουλέψει ο ιταλός τεχνικός Αντρέα Στραματσόνι είναι ο πανικός και η έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης που έδειξε ο Παναθηναϊκός για ένα δεκάλεπτο μετά την ισοφάριση του Αγιαξ, όπου αν δεν ήταν ο Στιλ θα είχε βρεθεί σίγουρα πολύ νωρίτερα πίσω στο σκορ.
Δεν δικαιολογείται αυτό, δεδομένου ότι το ματς δεν ήταν νοκ άουτ και το γκολ των Ολλανδών δεν μέτραγε «διπλό» ως εκτός έδρας. Συνεπώς, χρειαζόταν καλύτερη αντίδραση.
Τα επιπόλαια λάθη του Ιβανόφ (στην ισοφάριση αρχικά και στην αποβολή του στη συνέχεια) και του Μέστο (αχρείαστο πέναλτι στην εξέλιξη της φάσης με το οποίο ο Αγιαξ πήρε το προβάδισμα νίκης) δεν ήταν τα μόνα σε μια δύσκολη βραδιά, όπου οι γηπεδούχοι πονούσαν οργανωτικά (ανέτοιμος και εξαντλημένος από τη γαστρεντερίτιδα ο Λεντέσμα, ενώ ο Λέτο που τον αντικατέστησε δεν μπήκε ποτέ στο κλίμα του αγώνα).
Οι παίκτες του Στραματσόνι γύρισαν πολύ νωρίς πίσω με στόχο να διαφυλάξουν το 1-0 (αυτό το κάνεις στο δεύτερο ημίχρονο) και το πλήρωσαν από μια ομάδα που δεν έδειξε ότι είναι καλύτερη και απλώς εκμεταλλεύτηκε τα δώρα των Πρασίνων. Σημαντικό και το θέμα της ψυχραιμίας, με τον ιταλό τεχνικό να εξηγεί στο τέλος στον Γουακάσο ότι η αποβολή του στις καθυστερήσεις στοιχίζει μια αξιόπιστη λύση στην ομάδα από τα επόμενα παιχνίδια.


ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ