Στο λιμάνι του Πειραιά φτάνουν καθημερινά πρόσφυγες και μετανάστες από τα νησιά. Ο φακός του «Βήματος» εντόπισε το βράδυ της Δευτέρας οικογένειες ολόκληρες που μόλις είχαν αφιχθεί με πλοίο της γραμμής.
Ανακατεμένοι με τους επιβάτες, αλλά ξεχώριζαν. Ταλαιπωρημένοι, με τις μαντίλες οι γυναίκες, «χάθηκαν» προς την πλευρά του Ηλεκτρικού και των γύρω στενών. Προσπαθώντας να προσεγγίσουμε μια οικογένεια, την είδαμε να περνάει το φανάρι και να κατευθύνεται με βήμα ταχύ προς τον ηλεκτρικό. Κάποιοι άλλοι, πιο νέοι, ένα στενό πιο δίπλα, στην αγορά του Πειραιά, είχε βρει καταφύγιο μπροστά σε ένα μαγαζί έχοντας για «στρώμα» μερικά αναπεπταμένα χαρτόκουτα.
Αντίστοιχη εικόνα και στα κοντινά –προς την πύλη Ε1 του λιμανιού που «δένει» το μεγάλο πλοίο «Ελευθέριος Βενιζέλος»– στενά της Δραπετσώνας κοντά στα πρώτα μαγαζιά όπου αναζητούν κάποια τροφή και συνήθως βρίσκουν προσωρινό καταφύγιο στις εισόδους κλειστών καταστημάτων. Δεν ενοχλούν. Μιλάνε χαμηλόφωνα και σε παρέες. Ακόμα και τα παιδιά που παίζουν δεν φωνάζουν. Τα πρόσωπά τους όμως είναι λαμπερά. Παρά την πολύωρη ταλαιπωρία που έχουν περάσει.

Η κατάσταση δεν αλλάζει και τα πρωινά –ειδικά εάν νωρίτερα έχουν αφιχθεί και τα πλοία που τους μεταφέρουν από τα νησιά– καθώς οι δρόμοι δίπλα στον σταθμό του Ηλεκτρικού γεμίζουν από πρόσφυγες.

Έχοντας ένα σακίδιο πλάτης, οι περισσότεροι αναζητούν τρόπο να μεταβούν προς το κέντρο της Αθήνας. Ρωτούν πώς θα πάνε στην Ομόνοια και στην πλατεία Βικτωρίας. Άλλοι πάλι κάθονται πάνω σε χαρτόνια στα γύρω στενά περιμένοντας να περάσει η ώρα. Άντρες, γυναίκες, παιδιά.

Μια εικόνα καθημερινότητας για τους διερχόμενους και τους εμπόρους της περιοχής. Κάποιοι άλλοι πηγαίνουν στο πλησιέστερο ανταλλακτήριο χρημάτων. Άλλοι στο πιο κοντινό κατάστημα πώλησης παπουτσιών να αντικαταστήσουν τα φθαρμένα –συνήθως αθλητικά– υποδήματά τους με άλλα.

Βράδυ Δευτέρας, έξω από το λιμάνι. Καμία αντίδραση από τους περαστικούς, δείγμα ότι είναι κάτι συνηθισμένο. Για εχθρότητα, ούτε λόγος, αλλά ούτε και κίνηση βοήθειας· έκπληξη μόνο παρατηρήσαμε στα πρόσωπα κάποιων οδηγών, επαγγελματιών και μη…
Η νύχτα είχε πέσει, η αύρα ερχόταν δροσερή από το λιμάνι όπως και χιλιάδες ξεριζωμένοι και κυνηγημένοι από τις χώρες της Ασίας και της Μέσης Ανατολής αναζητώντας καταφύγιο στην πολιτισμένη Ευρώπη…