ΣΤΑ ΟΜΑΔΙΚΑ αθλήματα είναι φυσικό να κερδίζουν τις εντυπώσεις αυτοί που επιτυγχάνουν ή αποσοβούν τα γκολ. Δηλαδή, επικρατεί η έννοια της άμεσης «εκτέλεσης» είτε ως επιθετικό είτε ως αμυντικό στοιχείο. Ετσι το πλήθος «αποθεώνει» (ρήμα-καραμέλα των περιγραφέων) τον πορθητή και τον φρουρό της εστίας. Κατ’ επέκταση, αυτό το ολιγοπώλιο θαυμασμού καταγράφεται και στις σελίδες της αθλητικής ιστορίας. Και «ήρωες» είναι οι κερδίζοντες τις εντυπώσεις ακόμη και των ειδικών. Αλλά τους προβολείς της δόξας δικαιούνται και οι δημιουργοί της επιτυχίας.
nnn
ΕΙΝΑΙ αυτοί που απολαμβάνουν την εκτίμηση όσων και γνώση και παρατηρητικότητα διαθέτουν σε επάρκεια. Αυτοί που διαθέτουν το ταλέντο και την επιδεξιότητα της πάσας, της ασίστ κ.τ.λ. Στο μεγαλύτερο όμως ποσοστό των θεατών ενός αγώνα το στοιχείο αυτό έχει μικρότερη εκτίμηση. Το κακό είναι ότι στη μνήμη που καταγράφεται στους πίνακες στατιστικής οι «σκόρερ», «γκολτζήδες» κ.ά. κερδίζουν πολύ μεγαλύτερο χώρο ιστορικής καταγραφής και ανάμνηση.
nnn
ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ποσοστό των παικτών στα ομαδικά αθλήματα επικρατεί μία από τις δύο ιδιότητες. Οταν όμως αυτές συνυπάρχουν, τότε έχουμε ένα ολοκληρωμένο πρότυπο. Πρόσφατα το βλέπουμε π.χ. στο μπάσκετ με τη διφυή προσωπικότητα του Βασίλη Σπανούλη που ανεβαίνει συνεχώς και στην κλίμακα των ασίστ στην τρίτη θέση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος σωματειακών ομάδων. Είναι πολύ σημαντικό ότι η δυάδα που προηγείται αποτελείται από έλληνες καλαθοσφαιριστές (Διαμαντίδης, Παπαλουκάς). Στο παρελθόν του αθλήματος, κοντινό και πιο πίσω, υπήρξαν και άλλοι ταλαντούχοι καλαθοσφαιριστές με επάρκεια και στις δύο όψεις. Αυτό συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο του σήμερα και του χθες, καθώς π.χ. και στην υδατοσφαίριση. Στο βόλεϊ η εικόνα διαφοροποιείται μεταξύ αυτού που «καρφώνει» και του πασαδόρου. Ως επίμετρο να σημειωθεί ότι αδικούνται οι δημιουργοί όταν σε σύντομες, κυρίως τηλεοπτικές, αναφορές γίνεται μνεία μόνο των «σκόρερ».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
