Αποστολή, Βερολίνο
Η υποκρισία και η διαφθορά της Καθολικής Εκκλησίας σχολιάζεται με καυστικό και όχι πάντα υπόγειο (όπως θα περίμενε κανείς) τρόπο στην «Λέσχη» (The club), τελευταία ταινία του Χιλιανού σκηνοθέτη Πάμπλο Λαρέν, γνωστού από την κινηματογραφική τριλογία του για την χούντα του Αουγκούστο Πινοσέτ με τις ταινίες «Τόνι Μανέρο», «Post Mortem», «Νο»(πέρσι απέσπασε υποψηφιότητα για το Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας).
Σε κάποιο ξεχασμένο παραθαλάσσιο χωριό της Χιλής, απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, ζουν τέσσερις ιερείς και μια πρώην καλόγρια. Ολοι στο παρελθόν έχουν υποπέσει σε κάποιο αμάρτημα και τώρα, είναι αναγκασμένοι να ζουν μαζί σε ένα σπίτι, γνωστό και ως το σπίτι της μεταμέλειας. Η άφιξη ενός καινούργιου ιερέα ταράζει την ζωή τους γιατί με το καλημέρα, ο ιερέας αυτοκτονεί. Τα προβλήματα αυξάνονται όταν ένας εκπρόσωπος του Βατικανού έρχεται στην περιοχή για να ερευνήσει εις βάθος τους λόγους της αυτοκτονίας.
Οσο ήσυχο και πολιτισμένο δείχνει το «σπίτι της μεταμέλειας», τόσο κελί συνταξιούχων δαιμονισμένων μοιάζει να είναι στην πραγματικότητα. Βιαιοπραγία, παιδοφιλία, παιδεραστία και πωλήσεις βρεφών είναι μερικά από τα στοιχεία που πλήττουν τα μέλη της πενταμελούς «λέσχης». Και όλα αυτά υπό το πέπλο της Εκκλησίας.
Η ταινία αρχίζει με μια φράση από το Βιβλίο της Γένεσης ,σύμφωνα με την οποία ο Θεός διαχώρισε το φως από το σκοτάδι, διαχωρίζοντας με αυτό τον τρόπο το Καλό από το Κακό. Για τον Πάμπλο Λαρέν όμως, αυτός ο διαχωρισμός δεν μπορεί να γίνει αφού το φως και το σκοτάδι βρίσκονται στον ίδιο κύκλο ζωής.
Σκληρός και καίριος κινηματογράφος με πολύ δυνατό θέμα αλλά και ένα μαύρο χιούμορ συνθέτουν ένα σύνολο που κατά την γνώμη του υπογράφοντα αποκλείεται να περάσει απαρατήρητο από τις βραβεύσεις του ερχόμενου Σαββάτου. Η ταινία είναι ήδη αγορασμένη την Strada Films και θα παιχτεί αργότερα στην Ελλάδα.
Ο Πατρίστιο Γκουζμάν στα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ «Το μαργαριταρένιο κουμπί»
Αίσθηση όμως προκάλεσε και μια ακόμη χιλιανή ταινία και μάλιστα ντοκιμαντέρ που επίσης παίζεται εντός διαγωνισμού. Το «The pearl button» (Το μαργαριταρένιο κουμπί) του έμπειρου ντοκιμαντερίστα Πατρίτσιο Γκουζμάν συνδέει μέσα από ποιητικές εικόνες την γενοκτονία των ιθαγενών της παραθαλάσσιας δυτικής Παταγονίας με την τακτική της χούντας του Αουγκούστο Πινοσέτ να πετάει πολιτικούς πρόσφυγες στην θάλασσα.
Είναι μάλλον παράξενο που η Χιλή, μια χώρα της οποίας η ακτή ξεπερνά τα 2.600 μίλια, δεν αξιοποίησε ποτέ τις θαλάσσιες ευκαιρίες της. Η απάντηση βρίσκεται στην Ιστορία της: ενώ υπήρχαν τουλάχιστον πέντε τοπικά έθνη ιθαγενών που ζούσαν από το εμπόριο της θάλασσας, τα έθνη αυτά εσφαγιάσθησαν από τους αποικιοκράτες, τους χωρικούς και τους ιεραποστόλους.
Ο Γκουζμάν πήρε συνεντεύξεις από αρκετούς ηλικιωμένους ιθαγενείς, όπως έκανε και με ανθρώπους που μαρτύρησαν από την δικτατορία του Πινοσέτ, με την οποία, βέβαια, ο σκηνοθέτης έχει ασχοληθεί σε πολλά ντοκιμαντέρ του.
