Είμαι Πόντιος από Πατέρα και Μητέρα. Παιδί προσφύγων του 1922. Μιλάω και γράφω την ποντιακή γλώσσα, αισθάνομαι πολίτης στην Πατρίδα μου.

Μπορώ και έχω λόγο, μπορώ και διατυπώνω/δημοσιεύω λόγο και επιχειρήματα, δεν μου λείπει τίποτα, ως φυσικό πρόσωπο, ενοχλεί πολύ η οικονομική κρίση, οι διαχειριστές της κρίσης δεν έχουν την απαιτούμενη εμπειρία, ζούμε καταστάσεις ανέλπιστης φτώχειας/ποιότητας ζωής, δεν αρκούμεθα με αυτό που μπορούμε, δεν έχουμε στηρίγματα απαιτήσεων, όλα πάνε/πέφτουν στο απόλυτο κενό, η σύνθεση της παρούσας Συνόδου της Βουλής των Ελλήνων, οι περισσότεροι είναι amateur της πολιτικής, βρίσκονται μακράν της αλήθειας, των αναγκών της ζωής των πολλών, τα κόμματα δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, ενώ έχουν μπροστά τους τον «κεραυνό της κρίσης» ο οποίος επικρέμαται επάνω μας, νοιάζονται μόνο για την εκλογή του κάθε ενός, την διαχείριση της κρατικής εξουσίας, τον τίτλο Βουλευτής..δεν διώκεται, για ότι κάνει και ότι λέγει.

Δεν μας έφταναν τα όσα ζούμε και τα όσα έρχονται και δε ξέρουμε … βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας θέτουν θέμα αντιρατσιστικού, την αναγνώριση του ολοκαυτώματος των Ποντίων[Ελληνο/Έλληνες-Ελληνο/Πόντιοι!], τέως υπουργός της ΝΔ δήλωσε/δηλώνει δεν θα ψηφίσει το αντιρατσιστικό, βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, μόλις ο Πρόεδρος της Ρωσίας γνωστοποίησε το εμπάργκο, φώναξαν να αποζημιωθούν οι αγρότες –αν ήταν επιπλοποιοί, ραφτάδες δεν θα έλεγαν λέξη-… και που θα βρεθούν τα λεφτά για να αποζημιωθούν οι αγρότες, για να μας δοθεί η οφειλόμενη δόση των δανειστών πενήντα φορές ο υπουργός των Οικονομικών και άλλες πενήντα ο πρωθυπουργός βρίσκονται στις Βρυξέλλες, από τώρα θα πηγαίνουν και στο Παρίσι.

Είναι άθλια και σκόπιμη η πρωτοβουλία να τίθεται θέμα ρατσισμού/στών στην Ελλάδα αντίθετα, στο κόσμο, αν μια χώρα χρειαζόταν έπαινο για την συμπεριφορά των Ελλήνων, του Ελληνικού Κράτους και μάλιστα έναντι ξένων χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα, θα έπρεπε να πάρει τον έπαινο η χώρα μας, οι Αρχές της χώρας μας.

Ρατσισμός σημαίνει τον σπας στο ξύλο, του κόβεις την γλώσσα, τον κρεμάς ανάποδα, τον πετάς στη Θάλασσα, δεν τον αφήνεις σε χλωρό κλαδί, τον κυνηγάς κάθε ήμερα. Αν πάει κανείς στις ΗΠΑ, το Ενωμένο Βασίλειο, την Γερμανία κ. λπ. θα δει τι σημαίνει ρατσισμός, ρατσιστής.

Στην δική μας Πατρίδα, με ή χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα, περπατούν οι ξένοι στον δρόμο, βρίσκουν δουλειά, οι έφοδοι των αστυνομικών είναι ανθρώπινοι, δεν είναι βίαιοι, τους συναντάς στον ηλεκτρικό, σε λεωφορεία…οι Αλβανοί στην Ελλάδα έφαγαν και τρώνε ψωμί, κέρδισαν λεφτά με το κόπο τους, έκαναν σπίτια στην Πατρίδα τους οι ακτές της Αλβανίας, χρήμα ελληνικό μυρίζει. Ασιάτες, οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης από ΟΛΕΣ αυτές τις χώρες, εδώ ήρθαν και δούλεψαν/ουν, έστειλαν λεφτά, από την Ελλάδα, στα σπίτια τους για να ζήσουν, να μην πεινάσουν, να σπουδάσουν τα παιδιά τους, για πιο ρατσισμό μιλάμε!

Οι Έλληνες πρόσφυγες του Πόντου, ήρθαμε στην δική μας Πατρίδα, δεν μας ρώτησε κανείς αν το θέλουμε ή όχι, μας έδιωξαν οι Τούρκοι και ήρθαμε.

Στα χρόνια που πέρασαν στήσαμε τις ζωές μας, τα παιδιά των ποντίων προσφύγων μεγαλούργησαν, από κοινού με τους νέους της Πατρίδας μας. Οι Πόντιοι νέοι σπούδασαν, διακρίθηκαν στο εξωτερικό και εδώ, σε όλες τις δραστηριότητες των επιστημών, της παραγωγής, των υπηρεσιών. Είναι η νέα Ελλάδα, αυτής της πατρίδας είμαστε παιδιά και για αυτήν νοιαζόμαστε…δεν κατάλαβα τα ποντιακά σωματεία γιατί ..διαφοροποιούνται, κούρασαν οι σύλλογοι με τις αναφορές τους.

Έχουμε κάτι που μας ανήκει στον Πόντο και το θέλουμε, θα μας το δώσουν αυτοί που το έχουν τώρα;

Τα σωματεία «ποντίων» λάθος δρόμο πήραν, λάθος σκεπτικό έχουν, λάθος αντιλαμβάνονται τον νέο πολίτη του 40..δεν συγκινούν οι τόσες και τέτοιες περιττές αναφορές, … ΔΕΝ απαιτούν οι ομοσπονδίες, υποβάλουν προτάσεις στις αρχές! Δεν είμαστε ακροδεξιοί, ακροαριστεροί, άκρο/κεντρώοι, σήμερα κανένα σωματείο δεν εκπροσωπεί κανένα πόντιο/ια, δεν έχουμε -το πλήθος των εκ καταγωγής ποντίων-εξάρτηση ή ανάγκη βοηθείας/συμβουλή από σωματεία.

Η Γενοκτονία έχει αναγνωριστεί τέλεια και παύλα. Για μένα, τον πολίτη της πατρίδας μου, η πολυπραγμοσύνη των Ποντιακών Ενώσεων με ενοχλεί, με πλήττει…αφήνει παντελώς αδιάφορο.

Σε άρθρο του ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Αντώνης Λιάκος, τον περασμένο Δεκέμβριο 2013, στον πρώτο γύρο αντιπαράθεσης για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, υπογράμμιζε ότι: ο ιστορικός δεν είναι δικαστής και διερωτάται «με ποια κριτήρια ονομάζεται μια μαζική εξόντωση γενοκτονία… υποστηρίζει, το ζήτημα δεν είναι αν η διαδικασία της εξόντωσης έχει ως θύματα αμάχους χωρών που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση ή η μελετημένη εξόντωση πληθυσμών, με κριτήριο τη φυλή ή το θρήσκευμα».

Ένα γεγονός δεν συνιστά από μόνο του γενοκτονία, επισημαίνει και εξηγεί: «Ονομάζεται εκ των υστέρων έτσι, κάτω από συγκεκριμένες νομικό/πολιτικές προϋποθέσεις που αφορούν το παρόν της αναγνώρισης και όχι το παρελθόν της διάπραξης. Η γενοκτονία δηλαδή δεν είναι ένα “αντικειμενικό γεγονός”. Η χρήση του όρου εξαρτάται από το ποιες συνέπειες επιδιώκουμε να έχει ο τρόπος που αναφερόμαστε στο γεγονός».

Ξεκαθαρίζει στο άρθρο του πως δεν αποσκοπεί σε μια «διαβάθμιση» εγκλημάτων, «ούτε κάποιοι νεκροί βαραίνουν περισσότερο από άλλους…οι διατάξεις του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, οι οποίες διαχέουν το αδίκημα της άρνησης των γενοκτονιών, όπως στην περίπτωση των Ποντίων και των Μικρασιατών, στην πραγματικότητα εξουδετερώνουν τον λόγο που μπαίνουν σε ένα αντιρατσιστικό νομοσχέδιο… η πράξη της διαπραγμάτευσης, δηλαδή τι θα ονομαστεί γενοκτονία, εργαλειοποιεί τη μνήμη και προσβάλλει τους νεκρούς, γιατί τους βάζει στη ζυγαριά της διαπραγμάτευσης…ο σεβασμός κερδίζεται με το να σκύψουμε πάνω στις συνθήκες που γέννησαν αυτά τα τρομερά εγκλήματα, και κυρίως την εμπειρία των ανθρώπων που τα υπέστησαν. Η αναγνώριση αυτής της εμπειρίας, η συναίσθηση αυτών των συνθηκών θα μας ενδυναμώσει ιστορικά ώστε να αντιταχτούμε σε όσους διαπράττουν ή καλλιεργούν το κλίμα για εγκλήματα εναντίον των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων σήμερα».

Το πραγματικό πρόβλημα των βουλευτών της ΝΔ και όσων αντιδρούσαν στο παρελθόν, είναι το ψηφοθηρικό κλείσιμο του ματιού σε ακροδεξιούς κύκλους. Η καταπολέμηση του ρατσισμού και του ναζισμού, η άρνηση του ολοκαυτώματος, που αποτελούν τη βασική φιλοσοφία του νομοσχεδίου έχει να κάνει κυρίως με τη γιγάντωση αυτών των αντιλήψεων και την προπαγάνδα ακραίων νεοναζιστικών μορφωμάτων, τύπου Χρυσής Αυγής. Αξιοποιώντας την κρίση και τα προβλήματα ενός σημαντικού μέρους της κοινωνίας, οι δυνάμεις αυτές βρήκαν την ευκαιρία, να επαναφέρουν στο προσκήνιο, καταδικασμένες από το παρελθόν πρακτικές και αντιλήψεις. Τις είδαμε, τις ζήσαμε, τις ανεχθήκαμε για καιρό, αλλά δεν μπορούμε πλέον να κλείνουμε τα μάτια .

Όσοι αντιδρούν λοιπόν με διάφορα προσχήματα στην καθιέρωση μιας αντιρατσιστικής νομοθεσίας, συμβατής με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα, επί της ουσίας αποσκοπούν στο χάιδεμα των αυτιών μιας μερίδας ακροδεξιών ψηφοφόρων. Ας αντιληφθούν όσο είναι καιρός, ότι η χώρα που επαίρεται ότι γέννησε τη δημοκρατία, δεν μπορεί να ανέχεται αυτούς που επιδιώκουν την κατάργηση της.{ΤΟ ΒΗΜΑ/ηλεκτρονική έκδοση}

Αυτή την πλειοδοσία στηρίζουμε … τη χρειαζόμαστε;

Δεν μας φτάνουν τα όσα μας βρήκαν και τα όσα ζούμε;

Με επιστολή της προς τον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Χαράλαμπο Αθανασίου, η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος, εκφράζει τη διαμαρτυρία της για τη «…διαφαινόμενη παράλειψη» ( sic! )της γενοκτονίας του Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού, αλλά και των υπολοίπων χριστιανικών λαών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Αρμενίων, Ασσυρίων) από το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο.
… αποσιώπηση της γενοκτονίας των χριστιανικών λαών της Ανατολής συνιστά ευθεία προσβολή της ιστορικής μνήμης αλλά και των πανανθρώπινων αξιών και μόνο υπαγορευμένη από κάποια σκοπιμότητα θα μπορούσε να ερμηνευθεί…
απαιτούμε …»

Απαιτούμε…!!! Είναι δυνατό να γράφονται τέτοια κείμενα;

Την Τρίτη 19/08, 38 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας έστειλαν επιστολή στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά από τον οποίο ζήτησαν να υπάρξει διάταξη στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που θα προβλέπει ότι θα είναι αδίκημα η άρνηση της Γενοκτονίας των Χριστιανών της Ανατολής όπως των Ποντίων, των Μικρασιατών, των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

Για το Θεό, αυτό είναι που μας λείπει;