Ο Στίβεν Σότλοφ, 31 ετών, απήχθη στη βόρεια Συρία πριν από ένα χρόνο, κοντά στο Χαλέπι και πιστεύεται ότι κρατείτο στην πόλη Ράγκα, πριν τη μοιραία στιγμή που πάγωσε, ξανά, τον πλανήτη: τον on camera αποκεφαλισμό του με δήμιο έναν μαυροντυμένο και κουκουλοφόρο αντάρτη του ISIS.
Φίλοι και συνάδελφοί του τον περιγράφουν ως ένα λάτρη του ρεπορτάζ, ιδίως των ριψοκίνδυνων ανταποκρίσεων από εμπόλεμες ζώνες, με παιδεία, πολιτική άποψη και προσωπικό ενδιαφέρον για ρεπορτάζ που αναδεικνύουν τα δεινά των αμάχων που εμπλέκονται σε συρράξεις.
«Εζησε για χρόνια στην Υεμένη, μιλούσε καλά αραβικά, αγαπούσε τον ισλαμικό κόσμο» δήλωσε η συγγραφέας Ανν Μάρλοου, που γνώρισε τον Σότλοφ στη Λιβύη.
Δεν του έλειπε ο αυτοσαρκασμός. Στον λογαριασμό του στο Twitter, που έχει μείνει ανενεργός από τις 3 Αυγούστου 2013, ο Σότλοφ περιγράφει τον εαυτό του ως ένα «σταντ απ φιλόσοφο από το Μαϊάμι», παίζοντας με δύο χρήσεις του όρου stand up: την στάση των τηλεοπτικών δημοσιογράφων που μιλούν όρθιοι μπροστά στην κάμερα, αλλά και το «σταντ απ κόμεντι», την σχολή σάτιρας που θέλει τον κωμικό να είναι όρθιος με ένα μικρόφωνο ενώπιον του κοινού.

Ως ανεξάρτητος πολεμικός ανταποκριτής είχε συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με περιοδικά όπως το Time, το Foreign Policy, το World Affairs και την εβδομαδιαία εφημερίδα Christian Science Monitor. «’Ηταν ένας έντιμος και και συνετός δημοσιογράφος που προσπαθούσε να αντιληφθεί το ρεπορτάζ και από τις εκδοχές των τοπικών πηγών πληροφόρησης» ανακοίνωσε το περιοδικό World Affairs.
Τα τελευταία χρόνια έκανε συνεχείς αποστολές στέλνοντας ανταποκρίσεις από χώρες της Μέσης Ανατολής, ιδίως την Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Τουρκία και τη Συρία. Εκανε επίσης τακτικές αναρτήσεις σε λογαριασμούς του σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
Ο Σότλοφ μεγάλωσε στο Μαϊάμι και σπούδασε δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Φλόριντα, όπου και ξεκίνησε να γράφει στο περιοδικό του φοιτητικού συλλόγου. Δεν έκρυβε την αγάπη του για την ομάδα μπάσκετ «Μαϊάμι Χιτ».
«Η δημοσιογραφία ήταν αυτό που αγαπούσε. Ο Στίβ μας είχε πει ότι η κατάσταση εκεί που βρισκόταν [σσ: στη σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο Συρία] ήταν τρομακτική. Ήταν επικίνδυνο να είσαι εκεί. Το ήξερε, αλλά συνέχιζε να πηγαίνει», είπε ο φίλος του, Έμερσον Λότζια.

Συχνά επικεντρωνόταν στην ανθρωπιστική καταστροφή που ξεσπάει σε κάθε πόλεμο, περιγράφοντας, για παράδειγμα, στις αρχές του 2013, τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των εκτοπισμένων πολιτών στη Συρία.
Το 2012 είχε ασχοληθεί εκτενώς με την αιματηρή επίθεση ισλαμιστών εναντίον του αμερικανικού προξενείου στην Βεγγάζη. Μιλώντας στο Fox News εξέφρασε την άποψη ότι οι ΗΠΑ θα έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικές σε οποιαδήποτε αντίδρασή τους για την επίθεση, που στοίχησε τη ζωή στον Αμερικανό πρόξενο, ισχυριζόμενος ότι
«οι Λίβυοι είναι ευγνώμονες για ότι έκαναν οι Αμερικανοί κατά τη διάρκεια της περσινής επανάστασης. Εχει σημασία να να μείνει ως έχει η κατάσταση, γιατί η Λιβύη θα μπορούσε να εξελιχθεί σε πολύ σημαντικό σύμμαχο στο μέλλον»
Εικονικές εκτελέσεις: το «κλειδί» για την ηρεμία των θυμάτων

Εντύπωση έχει προκαλέσει σε πολλούς θεατές των αποτρόπαιων βίντεο με τις πρόσφατες εκτελέσεις των δύο Αμερικανών δημοσιογράφων, του Τζέιμς Φόλεΐ και του Στίβεν Σότλοφ, η φαινομενική «ηρεμία» και των δύο λίγο πριν από τον μαρτυρικό τους θάνατο.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών αυτή η «ηρεμία» πιθανώς οφείλεται στο ότι και οι δύο μάλλον είχαν υποστεί στο παρελθόν εικονικές εκτελέσεις. Πρόκειται για μία πάγια πρακτική που επαναλαμβάνεται ανά τους αιώνες.
Αν συνέβη αυτό, οι δύο άτυχοι πολεμικοί ανταποκριτές δεν θα ήταν σε θέση να εκτιμήσουν ότι αυτή τη φορά δεν επρόκειτο για μία σαδιστική «παράσταση», για μια πρόβα θανάτου που έστησαν οι δεσμοφύλακές τους, αλλά για την αληθινή σφαγή.