Σε μία από τις τηλεφωνικές συνομιλίες μας για τη διευθέτηση των διαδικαστικών αυτής της συνέντευξης και φωτογράφισης, ο Μιχάλης Λεβεντογιάννης αργεί να απαντήσει στην κλήση μου. Απολογείται λέγοντας ότι φροντίζει τα λουλούδια στο μπαλκόνι του.
Σε ένα επόμενο τηλεφώνημά μας, σχεδόν ξαφνιάζεται όταν τον ρωτώ εάν θα ήθελε να τον πλαισιώσει στη φωτογράφιση κάποια δική του ομάδα από στυλίστες, μακιγιέρ και φωτογράφους. Μπορεί στο μυαλό των περισσότερων ο ταλαντούχος ηθοποιός να έχει αποκρυσταλλωθεί ως celebrity, όμως η αλήθεια είναι ότι ούτε τις μάλλον τετριμμένες ασχολίες κάποιας διασημότητας έχει ούτε, πολύ περισσότερο, κάποια κουστωδία συνεργατών/αποθεωτών να τον ακολουθεί για να ακονίζει τη φιλαυτία του.
Φωτογραφία: Θανάσης Κρίκης (10AM – Artists Management). Fashion Editor: Αριστείδης Ζώης. Grooming: José Quijano (10AM – Artists Management). Βοηθός Φωτογράφου: Κατερίνα Γορίτσα
Αντιθέτως, ο πρωταγωνιστής της νέας κωμικής σειράς που έρχεται στο MEGA με τίτλο «HOTEΛ ΕΛVIRA» είναι προσηνής, μιλά και συμπεριφέρεται απροσποίητα και κυρίως έχει πάρει την πολύ συνειδητή απόφαση να υπηρετεί και να παίζει ρόλους για τις ανάγκες της δουλειάς και όχι της ζωής του.
Οφείλω να ομολογήσω ότι αυτή η συνέντευξη για εμένα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Οχι γιατί ο Λεβεντογιάννης αποκάλυψε ή άρθρωσε τις μεγάλες αλήθειες της ζωής. Αλλά γιατί μοιράστηκε πηγαία και χωρίς να στρογγυλεύει ή να ωραιοποιεί τα πράγματα τη δική του αλήθεια.
Εκείνη που καμιά φορά επισκιάζεται από το περιτύλιγμά του – ή ίσως από τον στερεοτυπικό τρόπο που έχουμε μάθει να το ερμηνεύουμε ως εξωτερικοί παρατηρητές.
Μπορεί να υπάρχει κωμωδία μέσα στο πλαίσιο της πολιτικής ορθότητας, που ώρες-ώρες μοιάζει ασφυκτικό για τη δημιουργία και την ελευθεριότητα του λόγου;
«Νομίζω πως ναι, μπορεί να υπάρξει κωμωδία και μέσα σε αυτό το πλαίσιο, απλώς θέλει λίγο παραπάνω ευφυΐα και ευαισθησία. Η πολιτική ορθότητα δεν είναι απαραίτητα λογοκρισία, είναι μια υπενθύμιση ότι οι λέξεις έχουν βάρος και ότι το χιούμορ δεν χρειάζεται να βασίζεται στην προσβολή για να «βγει» το αστείο.
«Στην τηλεόρση δε σου δίνεται πάντα ο χώρος να απουσιάσεις έστω για λίγο, χωρίς να πληρώσεις το τίμημα».
Από την άλλη, καταλαβαίνω και την αγωνία κάποιων δημιουργών να μην εκτεθούν και χαρακτηριστούν ως «λογοκριμένοι εκ των προτέρων». Το θέμα είναι να βρίσκεται η ισορροπία ανάμεσα στο αυθόρμητο και στο συνειδητό και εκεί νομίζω κρύβεται και το αληθινό μυστικό στην κωμωδία».
Ποιο ήταν το κριτήριο για να πρωταγωνιστήσετε στο «HOTEΛ ΕΛVIRA» στο MEGA και τι βάρυνε μέσα σας για να αποδεχθείτε τον ρόλο;
«Αυτό που με τράβηξε περισσότερο στο «HOTEΛ ΕΛVIRA» ήταν ο συνδυασμός του χιούμορ με κάτι πιο μυστηριώδες που υποβόσκει. Είναι μια κωμωδία καταστάσεων που εμπεριέχει αυτό το αλλόκοτο, το απρόβλεπτο στοιχείο, που με ιντριγκάρει σαν θεατή και ακόμα περισσότερο ως ηθοποιό.
Επίσης, πάντα μετράει ποιοι είναι οι άνθρωποι πίσω από ένα project. Ενιωσα ότι υπάρχει μια δημιουργική ομάδα που έχει ξεκάθαρο όραμα, αλλά και διάθεση να το ψάξει, να ρισκάρει».
Εχετε καταβληθεί ποτέ από το άγχος τού να υπάρχετε τηλεοπτικά; Να μη σας ξεχάσουν ή να μην ξεχαστείτε;
«Ναι, το άγχος αυτό υπάρχει και δυστυχώς δεν είναι πάντα υγιές. Υπάρχει αυτή η εμμονή με το να είσαι «μέσα» στα πράγματα. Είναι κάτι που το σύστημα το καλλιεργεί, ειδικά στην τηλεόραση.
Φωτογραφία: Θανάσης Κρίκης (10AM – Artists Management). Fashion Editor: Αριστείδης Ζώης. Grooming: José Quijano (10AM – Artists Management). Βοηθός Φωτογράφου: Κατερίνα Γορίτσα
Δεν σου δίνεται πάντα ο χώρος να απουσιάσεις λίγο χωρίς να πληρώσεις το τίμημα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν με αφορά πια με τον ίδιο τρόπο. Αν πρέπει να παλεύω κάθε μέρα για να μην ξεχαστώ, τότε μάλλον κάτι κάνω λάθος. Προτιμώ να υπάρχω ουσιαστικά και ας μην είμαι παντού».
Τι τύπος είναι ο Χάρι, τον οποίο υποδύεστε στη νέα σειρά του MEGA;
«Αν μπορούσα να τον χαρακτηρίσω με μία λέξη, θα ήταν «μυστήριος». Τουλάχιστον στην πρώτη εικόνα του. Εχει μία περίεργη αύρα που δεν μπορείς αρχικά να καταλάβεις εάν είναι καλή ή κακή.
«Πίσω από την εικόνα, πίσω από τους ρόλους, πίσω από ό,τι φαίνεται, υπάρχει ένας άνθρωπος που προσπαθεί να παραμένει αληθινός».
Εχει έρθει με έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό: να πάρει με έναν πολύπλοκο τρόπο το ξενοδοχείο από την Ελβίρα. Σε βάθος χρόνου συμβαίνουν όμως κάποια γεγονότα που τον οδηγούν να αναθεωρήσει και να δει από μία εντελώς διαφορετική σκοπιά τα πράγματα».
Αλήθεια, πώς προσεγγίζετε τους ήρωές σας; Τους φαντάζεστε; Μιλάτε μαζί τους; Μπαίνετε στη θέση τους; Γράφετε για αυτούς;
«Για εμένα οι ήρωες είναι σαν ζωντανοί οργανισμοί που πρέπει να «αναπνεύσουν» και να εξελιχθούν. Δεν τους προσεγγίζω με έναν στεγνό ή ακαδημαϊκό τρόπο. Αυτό σημαίνει πως αφήνω τον εαυτό μου να νιώσει όπως εκείνοι.
Φωτογραφία: Θανάσης Κρίκης (10AM – Artists Management). Fashion Editor: Αριστείδης Ζώης. Grooming: José Quijano (10AM – Artists Management). Βοηθός Φωτογράφου: Κατερίνα Γορίτσα
Δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί κάθε ρόλος έχει τις δικές του απαιτήσεις και τις δικές του διακυμάνσεις. Το θέμα είναι να μην παίζεις επιφανειακά. Ναι, τους φαντάζομαι, τους ακούω και καμιά φορά μπορεί να σημειώνω πράγματα που νιώθω ότι θα τους βοηθήσουν να γίνουν πιο αληθινοί και πιο ανθρώπινοι».
Είναι γνωστό ότι αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την υποκριτική όταν διαβάσατε το «Closer». Θυμάστε πώς έφτασε στα χέρια σας το βιβλίο αλλά και τι ήταν εκείνο που σας κινητοποίησε;
«Ναι, το «Closer» ήταν καθοριστικό για εμένα. Το διάβασα σε μια περίοδο που δεν ήμουν σίγουρος για το μέλλον μου. Θυμάμαι πώς το βρήκα: Κρατούσα τα λόγια σε μια φίλη μου που της είχαν δώσει τον ρόλο στη δραματική σχολή όπου φοιτούσε. Μου είχε μιλήσει για το έργο. Οι χαρακτήρες του ήταν τόσο αληθινοί, με πολύ έντονη συναισθηματική φόρτιση.
Αυτό το έργο με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο ισχυρή μπορεί να είναι η δύναμη των λέξεων και της αλήθειας στις ανθρώπινες σχέσεις. Με ενέπνευσε να εξερευνήσω τον κόσμο της υποκριτικής, γιατί συνειδητοποίησα ότι ήθελα να διηγούμαι και εγώ τέτοιες αληθινές ιστορίες. Χάρηκα διπλά όταν μου έγινε η πρόταση πέρυσι να συμμετέχω και ως επαγγελματίας πλέον στο συγκεκριμένο έργο, στον ρόλο του Λάρι».
Δουλεύοντας πια αρκετά χρόνια ως επαγγελματίας του θεάτρου και της τηλεόρασης, πού γέρνει η πλάστιγγα; Εχει μεγεθυνθεί μέσα σας το σύμπαν της υποκριτικής (και οι άνθρωποί του) ή υπερτερεί η απομυθοποίηση;
«Η αλήθεια είναι ότι και τα δύο συνυπάρχουν. Στην αρχή υπάρχει ο ενθουσιασμός, μια σχεδόν ρομαντική εικόνα για τον χώρο και τους ανθρώπους του. Με τα χρόνια, αναπόφευκτα έρχεται και η απομυθοποίηση. Βλέπεις τις δυσκολίες, τις ανασφάλειες και τις ματαιοδοξίες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι χάνεται η αγάπη ή η πίστη σε αυτό που κάνουμε.
«Νιώθω πιο ασφαλής όταν έχω ένα κομμάτι του εαυτού μου εκτός της δημοσιότητας. Εναν εσωτερικό κόσμο που με προστατεύει, που με γειώνει».
Αντίθετα, για εμένα έχει γίνει πιο καθαρός ο λόγος που κάνω αυτή τη δουλειά. Το σύμπαν της υποκριτικής δεν είναι τέλειο, αλλά είναι ζωντανό και γεμάτο προκλήσεις. Εχω μάθει να ξεχωρίζω τι αξίζει να κρατήσω και τι να αφήσω στην άκρη. Οπότε, ναι, η πλάστιγγα γέρνει στο ότι συνεχίζω να το αγαπάω, αλλά με ανοιχτά μάτια».
Μολονότι είστε ένας άνθρωπος που δουλεύει σε αυτό που λέμε βιομηχανία του θεάματος, έχω την αίσθηση ότι είστε με το ένα πόδι στην πολλή συνάφεια του κόσμου – κυρίως μέσω της δουλειάς – και με το άλλο σε έναν δικό σας, περίκλειστο κόσμο. Πώς και δεν έχετε συναρπαστεί από τις σειρήνες της διασημότητας, της προβολής και της ματαιοδοξίας;
«Ισως γιατί ποτέ δεν τις εμπιστεύτηκα πραγματικά. Δεν λέω ότι είμαι «πάνω» από αυτά. Κανείς, πιστεύω, δεν μένει ανεπηρέαστος. Αλλά η αναγνώριση, η προβολή, η ματαιοδοξία είναι πράγματα που έρχονται και φεύγουν. Δεν κρατάνε.
Φωτογραφία: Θανάσης Κρίκης (10AM – Artists Management). Fashion Editor: Αριστείδης Ζώης. Grooming: José Quijano (10AM – Artists Management). Βοηθός Φωτογράφου: Κατερίνα Γορίτσα
Αν μπεις σε αυτό το τριπάκι, κινδυνεύεις να κυνηγάς συνεχώς κάτι το οποίο δεν είσαι εσύ, χάνοντας στο τέλος την ουσία. Εγώ νιώθω πιο ασφαλής όταν έχω ένα κομμάτι του εαυτού μου «εκτός». Εναν εσωτερικό κόσμο που με προστατεύει, που με γειώνει».
Αν κοιτάξει κανείς τη ζωή σας από έξω, πιθανότατα θα θεωρήσει ότι τα έχετε όλα. Είστε ευειδής, λογικά περιζήτητος στη δουλειά σας, σας ζητούν να δίνετε συνεντεύξεις και να φωτογραφίζεστε, πιθανότατα αρέσετε. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι που σας έχει λείψει ή σας λείπει από τη ζωή…
«Ολοι μας κουβαλάμε κάτι που μας λείπει, είτε φαίνεται είτε όχι. Το να φαίνονται όλα «καλά» από έξω είναι συχνά μια ψευδαίσθηση και η δουλειά μας ενισχύει αυτή την ψευδαίσθηση. Δεν μπορώ να πω ότι μου λείπει κάτι συγκεκριμένο, αλλά υπάρχουν στιγμές που μου λείπει η απλότητα. Η απόλυτη ησυχία. Η ελευθερία να υπάρχω χωρίς να με κοιτάνε ή να με περιμένουν.
«Αν πρέπει να παλεύω κάθε μέρα για να μην ξεχαστώ, τότε μάλλον κάτι κάνω λάθος».
Καμιά φορά ζηλεύω τους ανθρώπους που δεν χρειάζεται να εκτεθούν. Από την άλλη, έχω μάθει να εκτιμώ βαθιά αυτά που έχω. Τους ανθρώπους που αγαπάω, τη δουλειά που αγαπάω και την επιλογή να λέω «όχι» όταν κάτι δεν με εκφράζει. Αυτό για εμένα είναι πληρότητα».
Αλήθεια, έχετε βαρεθεί ή έχετε κουραστεί να σας κατατάσσουν στην κατηγορία του «ωραίου γκόμενου»;
«Δεν θα το πω με παράπονο, γιατί υπάρχουν πολύ χειρότερες κατηγορίες να σε κατατάξουν. Αλλά, ναι, το έχω βαρεθεί λίγο. Οχι γιατί με ενοχλεί η αισθητική αναγνώριση, αλλά γιατί πολλές φορές νιώθεις ότι ακυρώνεται ό,τι άλλο μπορεί να κουβαλάς. Και όταν αυτό γίνεται το πρώτο ή το μόνο πράγμα που σχολιάζεται, νιώθω ότι πρέπει συνέχεια να αποδεικνύω ότι δεν είμαι διακοσμητικός».
Μια και έχετε σπουδάσει μάρκετινγκ και αυτή ήταν η πρώτη σας επαγγελματική απασχόληση, πιστεύετε ότι ένας ηθοποιός σήμερα χρειάζεται μάρκετινγκ; Εχετε μπει ή μπαίνετε στη διαδικασία να «πουλήσετε» τον εαυτό σας;
«Ναι, δυστυχώς ή ευτυχώς, σήμερα ο ηθοποιός πρέπει να κάνει και λίγο το μάρκετινγκ του εαυτού του. Το καλό είναι ότι εγώ τουλάχιστον το είχα σπουδάσει, οπότε δεν μου ήταν εντελώς ξένο. Ναι, χρειάζεται να «πουλήσεις» τον εαυτό σου αλλά όχι να τον ξεπουλήσεις. Το θέμα είναι πώς το κάνεις.
«Υπάρχουν στιγμές που μου λείπει η απλότητα. Η απόλυτη ησυχία. Η ελευθερία να υπάρχω χωρίς να με κοιτάνε ή να με περιμένουν».
Αν γίνει μόνο με φίλτρα και στρατηγική, κάποια στιγμή χάνεται η ουσία. Αν όμως υπάρχει αυθεντικότητα, αν αυτό που δείχνεις είναι όντως αυτό που είσαι, τότε, ναι, είναι και μάρκετινγκ, αλλά δεν είναι ψέμα. Και, μεταξύ μας, όλοι πουλάμε κάτι: άλλος έναν ρόλο, άλλος ένα προφίλ, άλλος μια εκδοχή του εαυτού του. Τουλάχιστον ας είναι κάτι που να έχει βάση».
Αν συμφωνήσουμε ότι είστε καλός στη δουλειά που κάνετε, σε τι άλλο είστε ιδιαίτερα καλός; Ποιο είναι το κρυφό ταλέντο σας;
«Μου αρέσει πάρα πολύ η φωτογραφία. Πιστεύω ότι θα γινόμουν καλός φωτογράφος. Δίνω πολύ μεγάλη βάση στην αισθητική. Μπορώ να βρίσκω τα ωραία σημεία ενός προσώπου ή ενός σώματος οποιουδήποτε ανθρώπου και να τα αναδεικνύω.
Φωτογραφία: Θανάσης Κρίκης (10AM – Artists Management). Fashion Editor: Αριστείδης Ζώης. Grooming: José Quijano (10AM – Artists Management). Βοηθός Φωτογράφου: Κατερίνα Γορίτσα
Οπότε, πιστεύω, αν δεν γινόμουν ηθοποιός ή αν δεν ήμουν καλός, όπως λέτε, σε αυτό που κάνω, το επόμενο βήμα θα ήταν η φωτογραφία».
Χωρίς την παρουσία, την επιρροή ή το αποτύπωμα ποιου ανθρώπου δεν θα ήσασταν εδώ να συζητούμε σήμερα; Ποιον θεωρείτε έναν πολύ καθοριστικό άνθρωπο για τη ζωή και την καριέρα σας;
«Τους γονείς μου. Οχι μόνο γιατί όταν ξεκινούσα με στήριξαν πρακτικά, αλλά και επί της ουσίας. Σε βάθος χρόνου κατάλαβα πόσο σημαντική είναι η παρουσία των ανθρώπων που από την αρχή πίστεψαν σε εμένα προτού καν εγώ πιστέψω στον ίδιο μου τον εαυτό».
Ποια είναι η μικρή καθημερινή ιεροτελεστία σας; Εχετε κάποια καθημερινή ρουτίνα που απολαμβάνετε;
«Λόγω των πολλών ωρών στο γύρισμα, δεν υπάρχει κάποια ρουτίνα. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι όταν πρέπει να είμαι στο γύρισμα συγκεκριμένη ώρα, πάντα πάω λίγο νωρίτερα έτσι ώστε να ετοιμαστώ πρώτος από όλους και να έχω 10 λεπτά που θα πιω τον καφέ μου με την ησυχία μου, χωρίς τίποτε άλλο».
Τι θα θέλατε να θυμάται ή να γνωρίζει για εσάς ένας αναγνώστης που θα φτάσει ως την τελευταία λέξη αυτής της συνέντευξης;
«Οτι πίσω από την εικόνα, πίσω από τους ρόλους, πίσω από ό,τι φαίνεται, υπάρχει ένας άνθρωπος που προσπαθεί να παραμένει αληθινός. Που δεν φοβάται να αμφισβητεί, να ξεβολεύεται, να μαθαίνει ξανά τον εαυτό του. Και που, στην τελική, αγαπάει αυτή τη διαδρομή με ό,τι συνεπάγεται».
