Διάβαζα πρόσφατα στη «Lifo» μια συνέντευξη του Simon McBurney, συνιδρυτή της θεατρικής ομάδας Complicité, στη Λουίζα Αρκουμανέα. Είπε μεταξύ άλλων: «Ο πολιτισμός μετατρέπεται σε κάτι σαν ένα φλιτζάνι τσάι, κάτι για το οποίο δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη αλλά λειτουργεί ως ψυχαγωγικό πτι-φουρ, ως γλυκό έδεσμα, ή, όπως έγραψε ένας […] αμερικανός κριτικός για τη μουσική, ως ένα «πνευματικό cheesecake»».
Πόσο δίκιο έχει. Σήμερα ο πολιτισμός λειτουργεί ως ένα ηδονικό γαλακτοκομικό προϊόν για την ανθρώπινη ψυχή. Δίνει τη δυνατότητα να απολαύσουμε την ομορφιά και τη δημιουργικότητα χωρίς να την έχουμε απαραίτητα ανάγκη. Οπως το cheesecake μπορεί να μην είναι υγιεινό, αλλά κάνει τη ζωή μας πιο ευχάριστη, έτσι και ο σύγχρονος πολιτισμός προσφέρει κοινωνική ικανοποίηση και φαντεζί εμπειρία ως επιδόρπιο. Είναι ένα έδεσμα στο τραπέζι.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
