Η Δύση γενικότερα και η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) ειδικότερα πέτυχαν να κινηθούν με εντυπωσιακή ταχύτητα από την επαύριον της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Ηταν εμφανές ότι υπήρξε συντονισμός, είχαν εντοπιστεί οι τομείς και τα πρόσωπα τα οποία θα αποτελούσαν τους στόχους, ενώ ελήφθησαν και αποφάσεις χωρίς προηγούμενο, όπως το «πάγωμα» του Nord Stream II και η ανακοίνωση του Βερολίνου ότι θα προβεί σε ριζική αναθεώρηση της αμυντικής του πολιτικής. Πολλές νατοϊκές χώρες έχουν επίσης προβεί στην προμήθεια σημαντικών ποσοτήτων οπλισμού στην Ουκρανία, ενώ εξετάζεται η αποστολή περισσότερων ενισχύσεων.
Βρισκόμαστε τώρα σε κομβικό σημείο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και, κυρίως, μία σειρά χωρών της Ανατολικής Ευρώπης – με προεξάρχουσα την Πολωνία – πιέζουν πια ασφυκτικά για διεύρυνση των κυρώσεων και των μέτρων κατά της Ρωσίας, ορισμένοι μιλούν ακόμη και για αποστολή ειρηνευτικής δύναμης στην Ουκρανία. Οι συζητήσεις έχουν αρχίσει να στρέφονται και προς την ιδέα επιβολής εμπάργκο στις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου, ορισμένοι έχουν μιλήσει ακόμη και για πλήρες εμπορικό εμπάργκο ή για εμπάργκο στις μεταφορές από και προς τη Ρωσία (π.χ. με την πιθανή απαγόρευση του ελλιμενισμού ρωσικών πλοίων σε ευρωπαϊκά λιμάνια).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
