«Περιγράφομε μια χώρα που δεν τη βλέπομε, ήθη και έθιμα που τα χωρίζει κιόλας από τον τόπο όπου γεννήθηκαν 25 χρόνων ξερίζωμα, μελετούμε ιδιώματα που λίγο-λίγο ανακατεύονται και σβήνουν, συνάζομε παροιμίες, παραδόσεις και παραμύθια που αντηχούν παράξενα μακριά απ’ τη γη όπου ανθίσανε· τέλος γράφομε την τελευταία σελίδα της ιστορίας των ελληνικών πληθυσμών της Μικρασίας, δηλαδή την Εξοδο για όσους φύγανε με την Ανταλλαγή, τη σφαγή και τη φυγή, για όσους φύγανε στα 1922 αμέσως μετά την Καταστροφή».
Πρωτεργάτρια της ίδρυσης του Μουσικού Λαογραφικού Αρχείου που θα εξελισσόταν στο Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών η Μέλπω Λογοθέτη-Μερλιέ συνόψιζε με τα παραπάνω λόγια το 1948 το τιτάνιο ερευνητικό έργο που εξελισσόταν ήδη επί δεκαετίες. Οταν ολοκληρώθηκε, το 1975, στο Αρχείο Προφορικής Παράδοσης συγκεντρώθηκαν τελικά περίπου 5.000 μαρτυρίες που αριθμούν συνολικά 300.000 χειρόγραφες σελίδες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
