Σύμφωνα με έκθεση της Επιτροπής για το ηλεκτρονικό εμπόριο, μόλις το 15% του ευρωπαϊκού πληθυσμού πραγματοποίησε το 2017 διαδικτυακές αγορές από έμπορο που εδρεύει σε άλλο κράτος-μέλος. Η περιορισμένη πρόσβαση στις διασυνοριακές διαδικτυακές αγορές οφείλεται, μεταξύ άλλων, στην εφαρμογή από τους εμπόρους πρακτικών διακριτικής μεταχείρισης λόγω της ιθαγένειας, του τόπου διαμονής ή του τόπου εγκατάστασης των πελατών τους. Οι πρακτικές αυτές, γνωστές ως μέτρα γεωγραφικού αποκλεισμού, συναντώνται με διάφορες μορφές, όπως με τη μορφή άρνησης παράδοσης αγαθών ή αποδοχής διασυνοριακών πληρωμών σε πελάτες που είναι εγκατεστημένοι σε διαφορετικά κράτη-μέλη, αποκλεισμού πρόσβασης στην ιστοσελίδα που τηρεί έμπορος εγκατεστημένος σε διαφορετικό κράτος από τον πελάτη.
Ο Κανονισμός 2018/302 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, ο οποίος τέθηκε σε εφαρμογή στις 3 Δεκεμβρίου 2018, επιδιώκει να εξαλείψει τις προαναφερθείσες πρακτικές διακριτικής μεταχείρισης. Πρακτικά, εντοπίζει τις ακόλουθες περιπτώσεις όπου η διακριτική μεταχείριση των πελατών, δηλαδή των καταναλωτών και των επιχειρήσεων που αγοράζουν ως τελικοί χρήστες αγαθά και υπηρεσίες από τους εμπόρους, είναι αδικαιολόγητη για λόγους που οφείλονται στην ιθαγένεια, στον τόπο διαμονής και στον τόπο εγκατάστασης:
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
