Ολος ο πολιτισμός μας εξαρτάται από δυο-τρεις πρίζες. Δεν χρειαζόταν το blackout σε Ισπανία και Πορτογαλία για να το συνειδητοποιήσουμε. Χωρίς ρεύμα καθόμαστε σαν παραλυμένοι και δεν έχουμε τίποτα απολύτως να κάνουμε. Λογικό, δεν είμαι τεχνοφοβικός, κάθε άλλο, όμως έχουμε παραχωρήσει και όλες τις δεξιότητές μας σε δύο πρίζες και ένα κινητό τηλέφωνο. Ούτε να παραγγείλεις να φας δεν μπορείς δίχως να είσαι δικτυωμένος.
Κάποτε θυμόμασταν απ’ έξω και καμιά πενηνταριά τηλέφωνα φίλων και συγγενών, πάει κι αυτό. Βρίσκαμε τους δρόμους με λίγη προσπάθεια, κάνα δυο ερωτήσεις και μπόλικο ένστικτο, τώρα δίχως GPS ψάχνουμε μέχρι και το σπίτι μας. Για να μην αναφερθώ σε μία γενιά που αδυνατεί να διαβάσει κάτι αν δεν το βλέπει σε οθόνη. Αθλος το ότι διαβάζουν από βιβλία – ακόμα – για το σχολείο.
Οσοι προσπάθησαν στο παρελθόν να αντισταθούν στην εξέλιξη και στις τεχνολογικές κατακτήσεις τούς κατάπιε η ιστορία, ο χρόνος και η πραγματικότητα. Ποτέ και πουθενά δεν στέριωσαν Λουδίτες. Δύσκολο να μη γίνεις γραφικός με τέτοιες αντιδράσεις. Ομως αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να παραχωρήσουμε τα πάντα στις ευκολίες της τεχνολογίας. Θα ατροφήσουν μέλη μας που ίσως τα ξαναχρειαστούμε. Στοιχειώδης αρχή της εξέλιξης των ειδών πως το κάθε είδος ανέπτυξε ό,τι είχε ανάγκη για να επιβιώσει. Σοβαρές μελέτες έχουν καταλήξει πως θα βρισκόμασταν αιώνες πίσω αν δεν είχαμε κάτι που δεν πάει εύκολα το μυαλό σου, αντίχειρες. Δίχως αντίχειρες να φτιάχνουμε και να πιάνουμε τα εργαλεία, θα ήμασταν σχεδόν αναλφάβητοι ακόμα.
Ομως υπάρχουν και κάποιοι «αντίχειρες» που δεν νομίζω πως θα γίνουν ποτέ παρωχημένα όργανα για άχρηστες δεξιότητες. Το μυαλό μας είναι ένα από αυτά. Η μνήμη, η αποστήθιση, η συνθετική σκέψη, η αναλυτική ικανότητα, δεν έχουν να κάνουν μόνο με τις καθημερινές μας εργασίες και υποχρεώσεις αλλά με τον τρόπο που βλέπουμε και ερμηνεύουμε τον κόσμο. Από το πολύ απλό, να θυμόμαστε απ’ έξω καμιά δεκαριά χρήσιμα τηλέφωνα και να μην εξαρτόμαστε απόλυτα από τις επαφές του κινητού μας, μέχρι το να οξύνουμε την κρίση μας, την αμφισβήτησή μας, και την αντάρτικη φύση μας σε εποχές που η ΑΙ στην ενημέρωση θα κάνει το άσπρο μαύρο μπροστά στα μάτια μας.
Πριν από πέντε-έξι χρόνια υποστήριζα πως η μοναδική ήττα που έχει υποστεί ο ψηφιακός κόσμος απέναντι στον αναλογικό ήταν τα ρολόγια χειρός. Κάποια στιγμή βγήκαν κάποια ψηφιακά που έδειχναν μόνο αριθμούς, αλλά τελικά τα κατατρόπωσαν τα ρολόγια με δείκτες. Τώρα με τα smart watches παίρνουν το αίμα τους πίσω αλλά και πάλι οι περισσότεροι από όσους τα έχουν προτιμούν την επιλογή στο καντράν με τους δείκτες. Ισως είναι θέμα αισθητικής, δεν ξέρω.
Ούτε ξέρω ποιους αναλογικούς τρόπους πρέπει να βρούμε (ως back up) για να μη χαθούμε και μεταξύ μας, αν κοπεί το ρεύμα, όμως να θυσιάζουμε «αντίχειρες» αμαχητί χάριν ευκολίας δεν είναι εξέλιξη, είναι σκέτη εξάρτηση και κυρίως κατασπατάληση δώρων που μας δόθηκαν.
