Το βαφτιστήρι μου ζει στη Σουηδία. Με τις δυο της μαμάδες. Και οι δυο Ελληνίδες. Είναι ένα παιδάκι χαρούμενο, πλήρως ενταγμένο στην τοπική του κοινωνία, πλήρως απαλλαγμένο από οποιαδήποτε ανησυχία για το «τι θα πουν τα παιδιά (και κυρίως οι γονείς τους) στο σχολείο».
Πολλές φορές συζητούμε με τις μαμάδες της αν πρέπει να γυρίσουν στην Ελλάδα, αφού το θέλουν τόσο πολύ. Σε ποιο σχολείο θα πάει η μικρή όμως; Πώς θα αντιμετωπίσει το γεγονός ότι θα είναι για τους συμμαθητές της κάτι σαν εξωτικό πουλί, αν όχι αποδέκτης κακόβουλων σχολίων και γέλωτα; Πώς θα της φανεί άραγε που θα έρθει για πρώτη φορά αντιμέτωπη με την κακία που μαθαίνεται από το σπίτι και γουστάρει να χλευάζει τη διαφορετικότητα μόνο και μόνο επειδή δεν της είναι οικεία;
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
