Οι αεροπορικές και οι ακτοπλοϊκές εταιρείες, μαζί με τις μικρές και μεγάλες ξενοδοχειακές αλυσίδες, είναι οι εταιρείες της πρώτης γραμμής, πάνω στις οποίες οφείλει να επικεντρωθεί, πρωτίστως, η κρατική αρωγή για την άμεση, τη βραχυπρόθεσμη και τη μακροπρόθεσμη, διάσωσή τους. Ο λόγος είναι απλός: αποτελούν σήμερα τη «ραχοκοκαλιά» της ελληνικής οικονομίας, έτσι όπως έχει εξελιχθεί τις τελευταίες δεκαετίες, και ούτως ή άλλως θα συνεχίσουν να την αποτελούν, καθώς η όποια αλλαγή και εξέλιξη του παραγωγικού μοντέλου της χώρας θα απαιτήσει αρκετό χρόνο για να προσαρμοστεί στις νέες τεχνολογίες και στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση, έτσι όπως τα πράγματα εξελίσσονται παγκόσμια.
Ας φανταστούμε για μια στιγμή την Ελλάδα χωρίς αεροπλάνα, χωρίς πλοία και χωρίς ξενοδοχεία/καταλύματα, και μάλιστα ας σταθούμε – έξω από την Αττική και τη Θεσσαλονίκη -ιδιαιτέρως στην ενδοχώρα και στα νησιά, όπου έχει σχεδόν εκλείψει η γεωργική, η κτηνοτροφική και η μικροβιομηχανία/βιοτεχνία, πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
