Στην ιστορία της τέχνης είναι σπάνιο το έργο ενός δημιουργού, όσο σπουδαίο και αν είναι, να εκφράζει τόσο απόλυτα την εποχή αλλά και την εξέλιξή της. Αυτό συνέβη με το έργο του Μίκη. Γιατί ήταν ένας δημιουργός ιδιοφυής, καλλιτέχνης, επαναστάτης κι αναμορφωτής. Ένας άνθρωπος με απόλυτη αίσθηση της συνείδησης του χρέους του καλλιτέχνη απέναντι στον λαό.
Τα τραγούδια του ήταν σχεδόν πάντα ο κήρυκας, μιας κι αυτά λειτουργούσαν σαν προπομπός της ιστορικής στιγμής που θα ακολουθήσει. Είναι αυτός που τη στιγμή που πρέπει κι όταν υπάρχει ανάγκη, θα μας συνεγείρει, αυτός που θα μετουσιώσει τα σύμβολα της μνήμης μας σε καινούργια έκφραση.
«Στον Μίκη την μεγάλη κατάκτηση της σύγχρονης ελληνικής ποίησης».
Ο Μίκης γεννιέται, ζει και μεγαλώνει μέσα στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας και μεγαλώνει ο ίδιος την ιστορία της. Είναι παιδί της ιστορίας και του πολιτισμού αλλά και συνδιαμορφωτής μιας περιόδου έντονης και πολυτάραχης, με πόλεμο, με εμφύλιο, με συγκρούσεις, με προδοσίες, με δικτατορίες, με ανατροπές. Ο Μίκης συγχρονίστηκε με τον βηματισμό της ιστορίας και ο χρόνος τον δικαίωσε.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έζησα στον αιώνα του Μίκη Ως μουσικός, ως τραγουδιστής και σαν πολίτης. Μικρό παιδί με συνεπήραν τα λαϊκά τραγούδια του που εξέφρασαν με έναν άλλο τρόπο το παράπονο για την ξενιτιά, τη φτώχια, την ανισότητα. Με περηφάνια και αξιοπρέπεια. Και μετά, οφείλουμε στον Μίκη την μεγάλη κατάκτηση της σύγχρονης ελληνικής ποίησης. Ο λαός μας παίρνει δύναμη, ψηλώνει κυριολεκτικά και διεκδικεί σε ένα άλλο επίπεδο αγώνα. Η μουσική και ο κόσμος χωρίς τον Μίκη θα ήταν αλλιώς… Οι μουσικοί θα ήμασταν αλλιώς.
Τα τραγούδια του Μίκη είναι αυτά του οράματος, της συλλογικής προσδοκίας, του έρωτα, της ανατροπής, της αντίστασης, της αμφισβήτησης. Είναι τραγούδια παρηγοριάς αλλά και αξιοπρέπειας. Η ζωή και το έργο του είναι μια συνεχής σύγκρουση με την αδικία, την παραίτηση, την ηττοπάθεια. Είναι μια λυτρωτική απάντηση στην πίκρα και στην απογοήτευση που έφεραν τα ματαιωμένα όνειρα και οι προσδοκίες που δεν δικαιώθηκαν. Είναι η αναπτέρωση της ελπίδας. Κι όσο κι αν το έργο του και ο ίδιος συνειδητά και γενναία αντιμετωπίζει την αδικία, συνάμα πολύ τρυφερά σμίγει με την ομορφιά της ζωής και τον έρωτα. Πάντα εκφράζει τους καημούς και τους πόθους του λαού μας. Του λαού στα γιαπιά, στα πανεπιστήμια, στις παρέες, στις διαδηλώσεις. Και όχι μόνο του δικού μας λαού που τόσο αγάπησε. Ο Μίκης λειτούργησε εντός αλλά και πέρα από τα σύνορα. Δίπλα σε κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο και σε κάθε πατρίδα.
«Η ζωή και το έργο του είναι μια συνεχής σύγκρουση με την αδικία, την παραίτηση, την ηττοπάθεια».
Γι’ αυτό και σήμερα, όχι μόνο η γενιά μου αλλά και οι επόμενες γενιές, ακουμπάμε στον Μίκη. Γιατί μας το ζήτησε. Ο ίδιος άλλωστε αυτό ήθελε, αυτός μας έδωσε το δικαίωμα, αυτός άνοιξε το παράθυρο στον καθαρό αέρα. Αυτή είναι η παρακαταθήκη του. Ο Μίκης είναι ο αναμορφωτής της μουσικής αλλά και ο αναμορφωτής της ψυχής μας. Μας επέβαλε σχεδόν να αγωνιζόμαστε για το καλό και το ωραίο και παράλληλα να αντιστεκόμαστε σε ό,τι αποκρουστικό και παραμορφωτικό προσπαθεί να μας συνθλίψει.
Γι’ αυτό λέω πως όσο θυμάμαι τη ζωή μου, θυμάμαι την ιστορία του τόπου μου παράλληλα με το έργο και τη ζωή του Μίκη. Με διαρκείς αναφορές σε κείνον. Μας μετέτρεψε σε θαρραλέους έφηβους μαχητές. Μας έμαθε να μελετάμε, να επιλέγουμε καλά τραγούδια, να τιμάμε τη μουσική.
Εμείς θα έχουμε πάντα τον Μίκη και θα τον γιορτάζουμε. Κι εμείς και οι άλλοι και όλοι, όπου γης.
