Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πυρηνικές φιλοδοξίες του ολοκληρωτικού καθεστώτος του Ιράν επιτείνουν την ανασφάλεια σε έναν ήδη ανασφαλή κόσμο.
Είναι σαφές επίσης ότι η όποια καθυστέρηση στην ανάπτυξη του πυρηνικού του προγράμματος δεν οφείλεται στις διαπραγματεύσεις όσο σε επιχειρήσεις που στο παρελθόν εκτελούσαν οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες με στόχο μεμονωμένους πυρηνικούς επιστήμονες και τώρα εκτελεί η ισραηλινή Άμυνα με στόχο τις ιρανικές υποδομές.
Είναι ωστόσο οι ίδιες οι στρατιωτικές επιχειρήσεις που δείχνουν τα όρια τους. Όπως ανακοινώθηκε επισήμως, δεν επλήγη παρά «η κορυφή του παγόβουνου», ενώ το πρόγραμμα του Ιράν δεν θα καθυστερήσει παρά «μερικούς μήνες».
Η διπλωματική οδός προβάλλει έτσι ως αναγκαία για να μην απειλεί ακόμη ένας «πυρηνικός νταής» τον πλανήτη.
Μπορεί οι αγιατολάδες του Ιράν να ονειρεύονται ή να υπόσχονται το ουρί του παραδείσου. Αυτό δεν σημαίνει πως, στο μεταξύ, θα πρέπει να μετατρέψουν τη Γη σε κόλαση.
