Είναι αποδεδειγμένο. Οι Γερμανοί δεν έχουν χιούμορ. Ετσι απαγόρευσαν κάθε πολιτική δραστηριότητα στον Βαρουφάκη, του οποίου το κωμικό ταλέντο έχει αναγνωρίσει ακόμη και ο αείμνηστος Σόιμπλε.
Αντιθέτως οι Ελληνες είμαστε πρώτοι στον χαβαλέ.
Δεν φτάνει που στον ΣΥΡΙΖΑ πιάστηκαν μαλλί με μαλλί για τον Παπανώτα. Αλλά πληροφορήθηκαν κι ότι τον αρχηγό τους είχε βαφτίσει ο Αγιος Τσαλίκης, γεγονός που προκάλεσε το λεγόμενο «θαύμα της κολυμβήθρας».
Προσωπικά αγνοούσα ότι υπήρχε Αγιος Τσαλίκης αλλά πληροφορήθηκα χθες από τον πάντα έγκυρο Ηλία Κανέλλη ότι υπάρχει και Αγιος Πάριος ή κάτι τέτοιο, αν και μάλλον υποδεέστερης αγιοσύνης («ΤΑ ΝΕΑ», 18/4).
Κατόπιν αυτού είμαι βέβαιος ότι τον Μητσοτάκη έχει βαφτίσει η Αγία Μαρινέλλα μαζί με τον Καζαντζίδη διότι με τους χαβαλέδες που έχει βρει απέναντί του μόνο αν μας βομβαρδίσει το Ιράν κινδυνεύει να χάσει.
Ασε δε που και το Ιράν δεν είναι τίποτα άσοι στο σημάδι.
Δεν θέλω λοιπόν να γίνω κακός τώρα που οι άνθρωποι περνάνε δύσκολα με τον Κασσελάκη αλλά αναρωτιέμαι τι σημαίνει να είσαι αριστερός στην Ελλάδα.
Κάποτε ήθελαν να μας κάνουν Σοβιετία. Υστερα ταλαιπωρήθηκαν στη Μακρόνησο. Και τώρα τσακώνονται αν θα ψηφίσουν Παπανώτα ή Αντώναρο.
Δεν ξέρω αν ο Αγιος Τσαλίκης το είχε προβλέψει. Σίγουρα όμως ο Αγιος είχε χιούμορ για να σκαρώνει θαύματα σε βαφτίσια.
Ο Κασσελάκης ας πούμε βάφτισε το ΝΑΤΟ «ιερή συμμαχία», διαβάζει το «Πιστεύω» (έστω στα αγγλικά…) και καταδικάζει το Ιράν, τη Χαμάς και τους Μουτζαχεντίν που είναι η αγάπη των αριστερών.
Θα μου πείτε ίσως ότι ο Κασσελάκης είναι κανονικός άνθρωπος. Οι άλλοι δεν είναι.
Καμία αντίρρηση. Αλλά ο Κασσελάκης έχει βγει αρχηγός των άλλων, όχι των κανονικών. Κι εκεί μπερδεύεται το πράγμα.
Ερχεται λοιπόν ο Φίλης από τους άλλους και ζητάει από τον Μητσοτάκη να αποπέμψει τον Μπελέρη από το ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ.
Ετσι θέλει ο Φίλης. Παρ’ όλο που δεν έχουμε καμία ένδειξη πως όταν ο Μητσοτάκης φτιάχνει ψηφοδέλτια ρωτάει τη γνώμη του Φίλη ή του Ράμα.
Αλλωστε μπορεί να μη μας αρέσουν και να μην ψηφίσουμε τον Μπελέρη ή τον Ζαγοράκη αλλά μπορεί να αρέσουν σε άλλους και να τους ψηφίσουν.
Αυτό λέγεται δημοκρατία για όσους δεν το έχουν καταλάβει.
Και στο τέλος ανοίγουμε την κάλπη και μετράμε. Αλλοι χαίρονται κι άλλοι κλαίνε.
Πάλι καλά όμως, διότι αν δεν γινόταν έτσι η δουλειά δεν θα είχαμε δημοκρατία. Και τότε ο Αγιος Ρέμος να βάλει το χέρι του.
