Αν περίμενε κανείς ότι η πρώτη συνεδρίαση μιας Βουλής με αρκετούς «περίεργους» τύπους στα έδρανά της θα κινηθεί σε υψηλούς τόνους μάλλον έκανε λάθος επιλογή να την παρακολουθήσει αντί να επιλέξει μια καλοκαιρινή βόλτα. Θέαμα φοβερό δεν υπήρχε, προς λύπη των τηλεοπτικών εκπομπών, ωστόσο υπάρχουν κάποια πρώτα πολιτικά συμπεράσματα.
Το ποντάρισμα του Κυριάκου Μητσοτάκη στην οικονομία έγινε σαφές. Το μενού είχε μισθούς, συντάξεις, market pass, youth pass. Δεν έμεινε όμως μόνο σ’ αυτά. Έθεσε ένα συνολικό πλαίσιο για τον τρόπο που σκοπεύει να κινηθεί τα επόμενα χρόνια με ορίζοντα το 2030. Μέχρι και για την τεχνητή νοημοσύνη μίλησε, ενώ πέταξε το μπαλάκι στον Ανδρουλάκη για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Σαφές ήταν και το νέο άνοιγμα στο μετριοπαθές, μεταρρυθμιστικό Κέντρο. Γνωρίζει ότι η πολιτική του κυριαρχία επετεύχθη από την εμπιστοσύνη που έδειξε στο πρόσωπό του σε μεγάλο βαθμό αυτός ο χώρος με τον ίδιο να κάνει λόγο στην ομιλία του για «νέα κοινωνική συμμαχία» και «πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό». Φράσεις που σίγουρα δεν επιλέχθηκαν τυχαία.
Ποιοι θα πρέπει να ανησυχούν από αυτές τις αναφορές; Μα φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠαΣοΚ. Ο μεν πρώτος εμφανίστηκε στη Βουλή με νέο επικεφαλής της Κ.Ο. που μπορεί να ήταν πιο ήπιος απ’ ότι είχαμε συνηθίσει με τον κ.Τσίπρα -ο οποίος επέλεξε να μην παραστεί στη συνεδρίαση- αλλά έχει ένα βασικό μειονέκτημα. Δεν είναι πολιτικός αρχηγός. Και τον τόνο στις συζητήσεις αυτού του επιπέδου τον δίνουν καλώς ή κακώς οι πολιτικοί αρχηγοί.
Το ΠαΣοΚ που τώρα μπορεί να έχει αρχηγό ξανά στη Βουλή, κινδυνεύει να μην έχει ατζέντα. Ο Ανδρουλάκης μίλησε μεν με σκληρό λόγο και χωρίς τοξικότητα θέλοντας να δείξει ότι αυτός είναι που θα σύρει το κάρο της αντιπολίτευσης. Έκανε αναφορές στην οικονομία και στην ανάγκη για την αναγέννηση του ΕΣΥ. Μόνο που ο πρωθυπουργός είχε προλάβει να τα θέσει ήδη αυτά ως ύψιστες προτεραιότητές του.
Για να σύρεις λοιπόν το κάρο της αντιπολίτευσης θα πρέπει οι διαχωριστικές γραμμές με την κυβέρνηση να γίνουν πιο ξεκάθαρες. Αν είναι να τις ψάχνουμε εμείς, ο ψηφοφόρος δεν θα τις δει ποτέ. Ενθαρρυντική πάντως είναι η «φρεσκάδα» που έβγαλε η ομάδα του ΠαΣοΚ. Δίπλα στον Ανδρουλάκη ήταν ο Μάντζος και ο Κατρίνης, πιο πίσω ο Πάνας και η Γιαννακοπούλου. Ας περιμένουμε να τους δούμε στο γήπεδο.
Κουτσούμπας και Βελόπουλος ξέραμε πάνω – κάτω τι θα πουν αφού τους έχουμε δει πολλές φορές και το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στους «πρωτάρηδες». Ο Στίγκας των Σπαρτιατών διάβαζε με φανερό άγχος την ομιλία του στην οποία μας ξεκαθάρισε ότι είναι κάθετα απέναντι από τον ναζισμό και τον φασισμό, γιατί μάλλον τον είχαμε… παρεξηγήσει. Αν δεν ξέραμε το «καύσιμο» που τον κινεί θα περνούσε σχεδόν απαρατήρητος. Μπορεί βέβαια αυτός να είναι και ο στόχος, τουλάχιστον στην αρχή.
Οταν ανέβηκε στο βήμα ο Νατσιός της Νίκης αναρωτηθήκαμε στο γραφείο αν άλλαξε κανείς κανάλι στην τηλεόραση και αντί για τη Βουλή πιάσαμε ξαφνικά κανέναν από τους σταθμούς της εκκλησίας. Τέτοιος ήταν ο τόνος της φωνής του. Και με τέτοιο τόνο θέλησε να μας μιλήσει για το πόσο κατά είναι στο γάμο των ομοφυλοφίλων και στις αμβλώσεις.
Τελευταία μίλησε η Ζωή Κωνσταντοπούλου η οποία δεν θύμιζε τη Ζωή του 2015 και έκανε επίθεση αγάπης γιατί όπως είπε «η αγάπη είναι εκείνη που μπορεί να κινήσει το σύμπαν και να μετακινήσει βουνά». Έπλεξε το εγκώμιο της κοινοβουλευτικής της ομάδας η οποία όπως μας ενημέρωσε απαρτίζεται από δύο αριστερόχειρες. Ελπίζουμε την επόμενη φορά να μην μας πει πόσοι από τους βουλευτές της τρώνε το σουβλάκι χωρίς κρεμμύδι. Άντε να βρεις τους συμβολισμούς μετά…
