Τα πρώτα δείγματα γραφής όπως αυτά αποτυπώθηκαν στις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών κατά την έναρξη της συζήτησης επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, δίνουν μια αίσθηση για το τι θα είναι αυτή η οκτακομματική Βουλή. «Είναι, ναι, μια Βουλή πολυκομματική, δεν πρέπει, να αναδειχθεί και σε πολυτάραχη, ούτε σε παραλυτική. Η εποχή της ακρότητας και της χυδαιότητας ανήκει στο χθες», είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και από την εξέλιξη των τοποθετήσεων φαίνεται ότι δεν θα είναι μια Βουλή των ακραίων καταστάσεων, αν και είναι αρκετά πρώιμο να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα.

Ο Πρωθυπουργός φρόντισε να εκπέμψει ένα μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση: «Αν κάποιοι σε αυτή την αίθουσα δεν είναι διατεθειμένοι να συντελέσουν στην εθνική προσπάθεια, το λιγότερο που τους ζητώ είναι να μην την εμποδίσουν. Η δημοκρατική πολυφωνία η οποία εκφράζεται σε αυτή τη Βουλή δεν θα επιτρέψει καμία κακοφωνία», ανέφερε. «Αφήστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν – αφήστε τα διάφορα ιδεολογικά ρεύματα ν’ αντιμάχονται», όπως έλεγε ο Μάο.

Το ενδιαφέρον -πέραν των μέτρων που εξήγγειλε ο κ. Μητσοτάκης- εστιάστηκε στις τοποθετήσεις των υπόλοιπων κομμάτων με εξαίρεση το ΚΚΕ η στάση και οι θέσεις του οποίου είναι σταθερές. Πρώτα και κύρια, στον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος βιώνει μια εκλογική συντριβή και κρίση ταυτότητας, μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος δεν ήταν παρών στην εναρκτήρια συζήτηση, κάτι που προκάλεσε αίσθηση.

Κάποιοι θα τον ήθελαν στην πρώτη εμφάνιση του νέου επικεφαλής της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτη Φάμελλου, ο οποίος πάντως προσπάθησε να δώσει το στίγμα της αντιπολίτευσης που θα ασκήσει το κόμμα του σε αυτή την δύσκολη φάση που διανύει, αφήνοντας την πλειοψηφία χωρίς ισχυρό αντίπαλο δέος ακόμα και στο επίπεδο των προνομίων που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει (όπως η δυνατότητα να υποβάλλει πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης καθώς δεν διαθέτει τον απαιτούμενο αριθμό των 50 βουλευτών).

Η μετά Τσίπρα εποχή στο Κοινοβούλιο

Η απουσία ενός κραταιού αντιπάλου από την θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν προφανής, όπως σχολίαζαν βουλευτές από άλλα κόμματα περιγράφοντας από την πλευρά τους την μετα-Τσίπρα εποχή στο Κοινοβούλιο. Μέσα σε αυτό το πρωτόγνωρο κλίμα, η εμφάνιση του Νίκου Ανδρουλάκη είχε ένα επιπλέον ενδιαφέρον ως προς την αντιπολιτευτική «γραμμή» που θα ακολουθήσει με μια κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αποδυναμωμένη και συρρικνωμένη.

Το στίγμα που έδωσε ήταν για μια «στιβαρή και υπεύθυνη» αντιπολίτευση, όπως την προσδιόρισε αφήνοντας ανοιχτό το παράθυρο των συναινέσεων αλλά υπό όρους και προϋποθέσεις στο πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης (άρθρο 16), προκρίνοντας παράλληλα την ανάγκη για οικοδόμηση ενός πλειοψηφικού προοδευτικού κοινωνικού ρεύματος, κατεύθυνση στην οποία απέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τα νεοεισερχόμενα κόμματα

Με ενδιαφέρον αναμένονταν και οι πρώτες τοποθετήσεις των νεοεισερχόμενων κομμάτων των Σπαρτιατών, της Νίκης και από το άλλο φάσμα της Πλεύσης Ελευθερίας. Οι εμφανίσεις των δυο εθνικοπατριωτικών μορφωμάτων ήταν συγκρατημένες και προσεκτικές, χωρίς ακρότητες και χωρίς προκλήσεις. Ειδικά στην περίπτωση των Σπαρτιατών, ο επικεφαλής τους Βασίλης Στίγκας, κατέβαλλε προσπάθεια να αποσυνδέσει το κόμμα του από την επιρροή και εξάρτηση του έγκλειστους Κασιδιάρη δηλώνοντας ότι είναι «βαθιά δημοκράτες» και ότι είναι κάθετα αντίθετοι στο ναζισμό και το φασισμό. Πού τοποθετούνται οι ίδιοι; Στην «αναγεννημένη εθνική πατριωτική δεξιά που μέσα από το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας αγωνίζεται για την ισονομία και ισοτιμία των πολιτών μέσα από την τήρηση του Συντάγματος και με την διατήρηση της εθνικής μας ταυτότητας», όπως είπε ο αρχηγός τους, δηλώνοντας ότι «πορευόμαστε με βάση τις διδαχές των μαχητών και τον διανοητών του ελληνισμού, όπως ο Παύλος Μελάς, ο Ίων Δραγούμης και ο Περικλής Γιαννόπουλος».

Η συντηρητική ατζέντα του Δημήτριου Νατσιού

Μάλιστα χαρακτήρισε «αβάσιμη εικασία ότι καταφέραμε να μπούμε στην Βουλή επειδή είμαστε συνεχιστές άλλου κόμματος», υπονοώντας τους «Έλληνες» του Κασιδιάρη. Με ευρύτερη συντηρητική ατζέντα εμφανίστηκε ο επικεφαλής της Νίκης Δημήτρης Νατσιός, που παρά το ήπιο διδασκαλικό ύφος, λόγω και της πρότερης ιδιότητάς του, δεν απέφυγε να διατυπώσει ομοφοβικές και ξενοφοβικές απόψεις, διαφωνώντας με τον γάμο των ομοφυλοφίλων, που όπως είπε, οδηγεί στην αποϊεροποίηση του θεσμού της οικογένειας και συνιστά προσβολή των παραδόσεών μας, τις αμβλώσεις κλπ. διαφωνώντας με όσους θεωρούν σκοταδισμό τις απόψεις αυτές και διαβεβαιώνοντας ότι «δεν ήρθαμε να κάνουμε την Βουλή τσίρκο».«Μην περιμένετε από μας άκρα και ας μας λέτε ακροδεξιά. Πιστεύουμε στον Χριστό και την αγάπη του», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Όσον αφορά την Ζωή Κωνσταντοπούλου περιορίστηκε να δώσει ένα περίγραμμα του πώς θα κινηθεί στην Βουλή, προϊδεάζοντας ιδίως όσους συναδέλφους της την έζησαν ως Πρόεδρο της Βουλής το 2015, για «σκληρό (θεσμικό) ροκ»: «Αρκετοί θα αρέσκονταν σε ένα κοινοβούλιο παραγκωνισμένο», είπε, διαβεβαιώνοντας ότι η Πλεύση Ελευθερίας «θα υπερασπίζεται την θεσμική λειτουργία της Βουλής», διακηρύσσοντας, μεταξύ άλλων, ότι θα ενισχύσει τους θεσμούς της αμεσοδημοκρατίας με ακρόαση των πολιτών σε κάθε νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης, ενώ ζήτησε να υπάρχει αξιολόγηση των βουλευτών. «Θα επιμένουμε σε μια βουλευτή ζωντανή με βουλευτές παρόντες, διαβασμένους, όπου θα γίνεται μια αξιολόγηση των βουλευτών και της συμμετοχής και της παρουσίας τους», ανέφερε.