Η φετινή απονομή των Όσκαρ ήταν γεμάτη μεγάλες στιγμές για πολλούς από τους πρωταγωνιστές της. Ξεκίνησε πολύ δυνατά και ολοκληρώθηκε σχεδόν εκρηκτικά, με την ταινία του σκηνοθετικού διδύμου που πια ακούει στο κωδικό όνομα «The Daniels» να ολοκληρώνει τη σαρωτική της πορεία από τη στιγμή της κυκλόφορίας της με τρόπο καταιγιστικό.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όλα ξεκίνησαν όταν ο παρουσιαστής της βραδιάς, Jimmy Kimmel, προσγειώθηκε στη σκηνή του Dolby Theatre με αλεξίπτωτο σαν άλλος Maveric. Ίσως θέλησε να γεμίσει το κενό της απουσίας του Tom Cruise από την μεγάλη βραδιά της απονομής των βραβείων.

O Jimmy Kimmel προσγειώνεται στα Όσκαρ/ Φωτ.: REUTERS/Carlos Barria

Στη συνέχεια, ο Kimmel καλωσόρισε τους λαμπερούς καλεσμένους με τον καθιερωμένο μονόλογο του παρουσιαστή των Oscars και το γνωστό του χιούμορ, που σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι και τόσο.

Πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή για να δώσουν το όσκαρ καλύτερης ταινίας animation η Emily Blunt με τον The Rock στον φανερά συγκινημένο Guillermo Del Toro, ο οποίος ανέβηκε στη σκηνή του Dolby Theatre μαζί με μια ομάδα συνεργατών. Παραλαμβάνοντας το πρώτο Όσκαρ της βραδιάς, ο Μεξικανός σκηνοθέτης το αφιέρωσε στην γυναίκα και τα παιδιά του, ενώ δήλωσε πως από δω και πέρα σκοπεύει να συνεχίσει να δουλεύει με το animation, μιας και αισθάνεται ότι του ταιριάζει πολύ αυτός ο τρόπος αφήγησης ιστοριών.

REUTERS/Mike Blake

Επόμενο βραβείο στη σειρά ήταν εκείνο του Β’ Ανδρικού ρόλου. Αν υπήρχε μια κατηγορία στην οποία υπήρχε ομοφωνία για το ποιος επρόκειτο να είναι ο μεγάλος νικητής, ήταν αυτή. Όταν άκουσε το όνομά του, ο Ke Huy Quan ανέβηκε κλαίγοντας στη σκηνή και φίλησε το αγαλματίδιο μπροστά σε ένα κοινό που τον ζητωκραύγαζε.

Το ταξίδι του, όπως είπε, ξεκίνησε από μια βάρκα. Στη συνέχεια, πέρασε ένα χρόνο σε στρατόπδο προσφύγων, αλλά τα κατάφερε κι έκανε τελικά το όνειρό του πραγματικότητα. Ευχαρίστησε ιδιαίτερα τις γυναίκες της ζωής του, τη μητέρα του για όλες τις θυσίες και τη γυναίκα του που για είκοσι χρόνια του έλεγε πως θα έρθει και η δική του στιγμή. Και να που ήρθε.

‘Οταν λίγες στιγμές μετά, στην κατηγορία Β’ Γυναικείου, ακούστηκε το όνομα της Jamie Lee Curtis ούτε η ίδια δεν το πίστεψε. Το βραβείο το μοιράστηκε με κυριολεκτικά με όλους, το «dream team» της ταινίας, όπως το αποκάλεσε, την οικογένειά της και όλους όσους έχει δουλέψει ποτέ μαζί. Η Angela Bassett, η οποία ήταν το μεγάλο φαβορί στην κατηγορία αυτή για την ερμηνεία της στην ταινία «The Black Panther: Wakanda Forever», δυστυχώς έφυγε με άδεια χέρια για ακόμη μια φορά.

Στην κατηγορία Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους δεν υπήρξαν εκπλήξεις, αφού κέρδισε τελικά το «Navalny», ένα πορτρέτο του ηγέτη της ρωσικής αντιπολίτευσης Αλεξέι Ναβάλνι, το οποίο ήταν και το μεγάλο φαβορί. Αντίθετα, στην κατηγορία Μικρού Μήκους Ταινία – Live Action, προς μεγάλη έκπληξη πολλών, νίκησε το Ιρλανδικό «An Irish Goodbye», μια μαύρη κωμωδία που ακολουθεί δύο αποξενωμένα αδέλφια που ξανασμίγουν μετά το θάνατο της μητέρας τους.

Οι δημιουργοί του «An Irish Goodbye» αφιέρωσαν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους στη σκηνή, τραγουδώντας «Happy Birthday» στον πρωταγωνιστή της ταινίας James Martin, ο οποίος είχε τα γενέθλιά του. Το κοινό το λάτρεψε.

Υποψήφιο για συνολικά εννιά όσκαρ, το «Ουδέν Νεότερο από το Δυτικό Μέτωπο» είδε την πρώτη του νίκη στην κατηγορία Φωτογραφία. O Βρετανός κινηματογραφιστής James Friend, ο οποίος  χρησιμοποίησε πολλούς τρόπους προκειμένου να αποτυπώσει τις σπλαχνικές σκηνές μάχης, ήταν για πρώτη φορά υποψήφιος για όσκαρ.

REUTERS/Carlos Barria

Η νίκη της «Φάλαινας» στην κατηγορία Μακιγιάζ σηματοδότησε ένα μεγάλο άλμα για την συγκεκριμένη κατηγορία, μιας και πρόκειται για την πρώτη ταινία στην οποία χρησιμοποιήθηκαν πλήρως ψηφιακά προσθετικά για το πρόσωπο ενός ηθοποιού. Στην κατηγορία Κοστούμια, η Ruth Carter παρέλαβε το δεύτερο όσκαρ της για τη δουλειά της στα κοστούμια της ταινίας Black Panther: Wakanda Forever καθιστώντας την το πρώτο άτομο που κερδίζει αυτό το βραβείο τόσο για την πρώτη ταινία όσο και για τη συνέχειά της.

Οι συντελεστές του γερμανικού δράματος που παρακολουθήσαμε από το Netflix ανέβηκαν για δεύτερη φορά στη σκηνή, παραλαμβάνοντας το βραβείο Διεθνούς Ταινίας. Παρόλο που στην κατηγορία υπήρχαν εξίσου δυνατές ταινίες, το «Ουδέν Νεότερο από το Δυτικό Μέτωπο» δικαίωσε όλους όσους το θεωρούσαν το δυνατό άλογο αυτής της κούρσας.

Καλύτερο μικρού μήκους ντοκιμαντέρ για την περσινή χρονιά αναδείχθηκε το «Elephant Whisperers», το 40λεπτο ντοκιμαντέρ που αντικατροπτρίζει, όπως δήλωσε η σκηνοθέτης του Kartiki Gonsalves, την «ανιδιοτελή συνεργασία» μεταξύ των ελεφάντων και τον φροντιστών τους στην Ινδία.

Καλύτερη ταινία μικρού μήκους animation αναδείχθηκε το «The Boy, the Mole, the Fox and the Horse», μια ιστορία φιλίας, η οποία βασίζεται στο ομώνυμο best seller παιδικό βιβλίο του Charlie Mackesy. Τη σκηνοθεσία υπογράφουν ο Mackesy και ο Peter Baynton, ενώ οι Idris Elba, Gabriel Byrne και Tom Hollander είναι οι ηθοποιοί δανείζουν τις φωνές τους στους ήρωες της ταινίας.

Ο Christian M. Goldbeck πήρε το βραβείο για την καλύτερη σκηνογραφία, αφήνοντας με άδεια χέρια τις ταινίες «Elvis» και «Babylon», οι οποίες θεωρούνταν φαβορί για το βραβείο. Αυτή ήταν η τρίτη νίκη για τη γερμανόφωνη ταινία «Ουδέν Νεότερον από το Δυτικό Μέτωπο».

Η τέταρτη νίκη ήρθε αμέσως, όταν ο Volker Bertelmann, πιο γνωστός ως Hauschka, ανέβηκε στη σκηνή να παραλάβει το βραβείο Μουσικής. Ο Γερμανός συνθέτης έχει υπάρξει ξανά στο παρελθόν υποψήφιος για Όσκαρ καλύτερης μουσικής για τη δουλειά του στο «Lion» το 2016.

Στην κατηγορία Οπτικών Εφέ, τα πράγματα κύλησαν ομαλά, όπως θα έλεγαν όσοι στοιχημάτιζαν υπέρ του «Avatar: The Way of Water». Άλλωστε, οι Joe Letteri και Richard Baneham είχαν κερδίσει το βραβείο και με την πρώτη ταινία Avatar το 2009. Αξίζει να σημειωθεί ότι περισσότερο από το μισό μέρος του sequel γυρίστηκε υποβρυχίως και χρησιμοποιήθηκε πρωτοποριακή τεχνολογία για να διασφαλιστεί ότι η ταινία θα διατηρήσει το φωτορεαλιστικό της στυλ.

Κι αφού ξεκουράστηκαν λιγάκι, ανανέωσαν το μακιγιάζ τους, το οποίο χάλασε από τη συγκίνηση στα πρώτα κιόλας λεπτά της απονομής, τα μέλη του «dream team» της ταινίας «Τα Πάντα Όλα» ρίχθηκε και πάλι στη μάχη της διεκδίκησης για τις ηχηρές κατηγορίες. Ο Dan Kwan και ο Daniel Scheinert κέρδισαν το τρίτο Όσκαρ της βραδιάς για το τολμηρό τους έπος επιστημονικής φαντασίας, το βραβείο καλύτερου πρωτότυπου σενάριου. Ο Kwan έγινε επίσης ο πρώτος Ασιάτης της Αμερικής που κερδίζει στην εν λόγω κατηγορία.

REUTERS/Mike Blake

Αμέσως μετά, η Sarah Polley κέρδισε το βραβείο Διασκευασμένου Σεναρίου για την ταινία «Women Talking», η οποία παρακολουθεί τις γυναίκες μιας απομονωμένης θρησκευτικής κοινότητας καθώς αντιμετωπίζουν το ιστορικό τους από φρικτές σεξουαλικές επιθέσεις. Η ταινία, την οποία η Polley επίσης σκηνοθέτησε, βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Miriam Toews. Η νίκη της Polley σηματοδοτεί την πρώτη φορά που για δύο συνεχόμενες χρονιές νικήτρια σε αυτή την κατηγορία αναδεικνύεται μια γυναίκα (η Sian Heder είχε κερδίσει για το «Coda» το 2022).

Η ταινία «Top Gun: Maverick» κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Ήχου, δίνοντας στο sequel του blockbuster το πρώτο του βραβείο της βραδιάς. Η ομάδα όλων των αστέρων πίσω από όλες αυτές τις εκρήξεις και τους ήχους των μαχητικών αεροσκαφών περιλαμβάνει μερικούς βετεράνους των Όσκαρ, όπως οι Mark Weingarten και Mark Taylor.

Ξεχωριστή στιγμή της βραδιάς ήταν όταν ο συνθέτης M. M. Keeravani και ο στιχουργός Chandrabose κέρδισαν το βραβείο Καλύτερου Τραγουδιού για το «Naatu Naatu», το οποίο έγινε το πρώτο τραγούδι από ινδική ταινία που κερδίζει σε αυτή την κατηγορία. Το πληθωρικό τραγούδι, που ξεπέρασε σε φήμη την ταινία «RRR», έχει τις ρίζες του στη μουσική της Νότιας Ινδίας και ήταν μεγάλο φαβορί για τη νίκη απόψε, αφού είχε αποσπάσει ήδη μια Χρυσή Σφαίρα και ένα βραβείο Critics Choice για το καλύτερο τραγούδι. Τη στιγμή γιόρτασε σύσσωμο το Dolby Theatre, με τη Lady Gaga να δίνει μαθήματα ευγενούς άμιλλας.

Μετά τη μεγάλη νίκη του «Naatu Naatu» και της πολυφωνίας στον κινηματογράφο, στη σκηνή ανέβηκε ο Paul Rogers για να παραλάβει το βραβείο Μοντάζ. Με τη νίκη αυτή η ταινία «Τα Πάντα Όλα» έφτασε συνολικά τα τέσσερα βραβεία της βραδιάς. Μακροχρόνιος συνεργάτης των σκηνοθετών Dan Kwan και Daniel Scheinert, ο Paul Rogers, ήταν η πρώτη φορά που βρισκόταν υποψήφιος για Όσκαρ.

Κι αμέσως μετά το βραβείο Μοντάζ, οι Daniels ανέβηκαν στη σκηνή και παρέλαβαν το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας. Το αχτύπητο millennial δίδυμο, που γνωρίστηκε κατά τη διάρκεια των σπουδών τους στον κινηματογράφο στο Emerson College, ήταν οι επικρατέστεροι υποψήφιοι για να κερδίσουν αυτό το βραβείο, ειδικά μετά την κατάκτηση της κορυφαίας διάκρισης στα βραβεία της Ένωσης Σκηνοθετών της Αμερικής. Οι Kwan και Scheinert είναι το τρίτο δίδυμο που κερδίζει το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, ενώ η νίκη του Kwan τον καθιστά τον πρώτο Ασιάτη της Αμερικής που κερδίζει το συγκεκριμένο βραβείο.

Ο Brendan Fraser ανέβηκε σχεδόν συγκλονισμένος για να παραλάβει το βραβείο Α’ Ανδρικού ρόλου κι ας ήταν το μεγάλο φαβορί. Ο πρωταγωνιστής της «Φάλαινας» ήταν φανερά συγκινημένος ήδη από την αρχή της τελετής. Κρατώντας το βραβείο σφιχτά στα χέρια του, ο Fraser χαρακτήρισε «γραμμή ζωής» τη δεύτερη ευκαιρία που του έδωσε ο Aronofsky.

REUTERS/Carlos Barria

Τη μεγάλη συγκινητική στιγμή του Fraser διαδέχτηκε η εξίσου συγκινητική στιγμή της Michelle Yeoh, η οποία στην κατηγορία Α’ γυναικείου ρόλου αναμετρήθηκε με ιερά τέρατα της υποκριτικής όπως η Cate Blanchett και βγήκε νικήτρια. Η Μαλαισιανή ηθοποιός χαρακτήρισε το βραβείο αυτό «φάρο ελπίδας και δυνατοτήτων» και, απευθυνόμενη στις γυναίκες, τις παρότρυνε να μην αφήνουν σχόλια σχετικά με την ηλικία τους να τις επηρεάζουν, γιατί όπως αποδεικνύει η βράβευσή της, ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις ένα όνειρο πραγματικότητα.

Η βραδιά ολοκληρώθηκε με την μεγάλη νίκη της ταινίας που εισήλθε σε όλα τα βραβεία με συμπαντική ορμή, σαρώνοντας «Τα Πάντα Όλα», σαν να εκπλήρωνε μια προφητεία κρυμμένη στον τίτλο της. Το καστ της ταινίας που το 2022 πήγε το σινεμά ένα βήμα μπροστά ανέβηκε σύσσωμο επί σκηνής, παρέλαβε το μεγάλο βραβείο της χρονιάς εν μέσω συγκίνησης και ασύλληπτης δικαίωσης για όλο το team και έκλεισε μια ακόμα τελετή των Όσκαρ με μια ατάκα που αξίζει να θυμόμαστε: «Η ιδιοφυία βγαίνει από τη συλλογικότητα».