Καταντά ο πόλεμος πια σαν πόλεμος να μη μοιάζει

Οταν γίνονται μακριά, καταντάνε μονότονοι οι πόλεμοι, ημερολόγιό μου. Δεν αγωνιάς αν θα χτυπήσουν οι σειρήνες, αν θα βρεις θέση στο καταφύγιο, αν είναι καλά ο γιος, η κόρη, ο πατέρας, η μητέρα, ο αγαπημένος, η αγαπημένη. Δεν ανατριχιάζεις από την ιαχή του πυραύλου, δεν σε ξεκουφαίνει η έκρηξή του, δεν κινδυνεύεις να δεις χέρια, πόδια, μυαλά του διπλανού σου να διαλύονται στον αέρα, δεν φοβάσαι ότι στρίβοντας στη γωνία θα βρεθείς απέναντι σε μπούκα τανκς.

Γεμίζουν οι οθόνες από κτίρια καμένα, διαλυμένα, ανατιναγμένα· από ανήμπορους και τραυματισμένους, από εικόνες τρομερές – εικόνες, εικόνες, εικόνες, και ξανά εικόνες. Περιγραφές, αναλύσεις και ξανά αναλύσεις και περιγραφές – τίποτα δεν αλλάζει στην ησυχία του σαλονιού ή του γραφείου. Και τις χθεσινές εικόνες να έβλεπες, και τις πριν έναν μήνα να προβάλλουν, κανείς δεν θα καταλάβει τη διαφορά.

Καταντά ο πόλεμος πια σαν πόλεμος να μη μοιάζει – οι πολεμικές ταινίες έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον, έχεις αγωνία τι θα απογίνουν οι ήρωες· στην οθόνη των ειδήσεων στην τηλεόραση ή τον υπολογιστή, οι ήρωες λίγα δευτερόλεπτα δημοσιότητας δικαιούνται. Είναι τόσο πολλοί, σκοτώνεται, διαμελίζεται από βόμβα ο ήρωας του χθεσινού βίντεο και δεν το μαθαίνεις καν. Μόνο οι δικοί του τον κλαίνε.

Ετσι ξεχνιέται ο πόλεμος, φεύγει από τις οθόνες, γίνεται είδηση το απίστευτο μποτιλιάρισμα στην έξοδο από την Αθήνα για το τριήμερο της 25ης Μαρτίου, του πολέμου για την εθνική ανεξαρτησία.

Μουγγές συναυλίες

Εκτός από τριήμερα, οι πόλεμοι μας παρέχουν και συναυλίες από ευαίσθητες ψυχές καλλιτεχνών και οργανωτών που δεν νοιάζονται για τις λεπτομέρειες, δεν αναρωτιούνται ποιος σκοτώνει ποιον, ποιος έκανε εισβολή και ποιος αμύνεται, ποιος μάχεται υπέρ βωμών και εστιών και ποιος για να λαφυραγωγήσει, ποιος φεύγει πρόσφυγας, τίνος το σπίτι καίγεται – «Ειρήνη είναι η απάντηση όποια και αν είναι η ερώτηση» είναι το σύνθημά τους.

Αν καιγόταν το δικό τους σπίτι; Αν έφευγαν πρόσφυγες οι ίδιοι οι ευαίσθητοι; Αν σκοτώνονταν δικοί τους άνθρωποι; Ποια θα ήταν η απάντησή τους; Θα προλάβαιναν να πουν «ειρήνη» για να απαντήσουν στο ερώτημα «πάνω μου έρχεται η σφαίρα;».

Το «Ειρήνη είναι η απάντηση…»  είναι εύρημα διαφημιστή, που κρύβει το περιεχόμενο και αναδεικνύει το όμορφο περιτύλιγμα, τη συσκευασία.

Καταδικάζουμε τον ιμπεριαλισμό από όπου και αν προέρχεται, καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται, όταν κλείνουμε τα μάτια για να μη δούμε τα θύματα του ιμπεριαλισμού και της βίας. Υπάρχουν δεκάδες ιμπεριαλιστικές χώρες στον κόσμο: ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Ισραήλ, Πακιστάν, Τουρκία, Σερβία… – χώρες που φέρονται αυτοκρατορικά, που θέλουν να επιβάλλουν τη θέλησή τους στους γείτονές τους. Αλλά αυτή τη στιγμή, η Ρωσία επιτίθεται, αυτή καίει, σκοτώνει, ισοπεδώνει, διαλύει.

l Τι φτωχή που είναι η γλώσσα… το τζάκι καίει, τα αυτοκίνητα σκοτώνουν πεζούς, οι μπουλντόζες ισοπεδώνουν, η κούραση μας διαλύει. Ξέρουμε όμως μέσα μας πως όλα αυτά τα ρήματα, και πολλά άλλα, σημαίνουν εντελώς διαφορετικά πράγματα στην Ουκρανία. Αν ίσως είχαμε λέξεις για όλα αυτά, ίσως οι απαντήσεις να μην ήσαν κενές περιεχομένου.

l Εντάξει, δεν λέω, καλύτερα απάντηση συσκευασμένη για κάθε χρήση παρά η απάντηση των μαυροβούνιων μοτοσικλετιστών που διαδήλωσαν υπέρ του Πούτιν και της εισβολής. Ας καταθέσει ο καθένας το ελάχιστο που έχει για να σταματήσει ο πόλεμος, να γίνει ειρήνη. Ολα βοηθάνε.

l Αν μάλιστα θυμηθούμε ότι το 2018, σε έρευνα της «ΔιαΝΕΟσις», ο Βλαδίμηρος Πούτιν πρώτευε με 30% ως ο ηγέτης προς τον οποίο θα έπρεπε να μοιάζει ο ιδανικός ηγέτης της Ελλάδας (με δεύτερη και τρίτη επιλογή Μέρκελ και Μακρόν, με 13%), πάλι καλά που έχουμε μουγγές συναυλίες υπέρ της «ειρήνης-συσκευασία» και όχι το φαινόμενο των «μαυροβούνιων μοτοσικλετιστών».

l Μπορεί οι οθόνες και οι συναυλίες να μην πείθουν, πάντως, γίνεται πόλεμος – απόδειξη ότι τα σουπερμάρκετ βάζουν όριο σε προϊόντα που έρχονταν από Ουκρανία και Ρωσία. Στο ηλιέλαιο, ας πούμε, δεν μπορείς να αγοράσεις πάνω από 4 δοχεία των 5 λίτρων εκτός και αν δηλώσεις ότι θέλεις να κάνεις μπάνιο, οπότε πρέπει να αναφέρεις τις διαστάσεις της μπανιέρας σου.

Go Back, General De Gaulle

Στον Πειραιά, το ΚΚΕ φορώντας τη δορά της εργατικής τάξης έκανε διαδήλωση και είπε φωναχτά αυτό που οι καλλιτέχνες κλείνουν σε όμορφο διαφανές περιτύλιγμα: «σήμερα έκανε την εμφάνισή του το αεροπλανοφόρο του γαλλικού πολεμικού ναυτικού «Σαρλ Ντε Γκωλ». Τους λέμε πως είναι ανεπιθύμητοι. Να τσακιστείτε να φύγετε από δω. Το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα δεν διαλέγει ληστή για να του πίνει το αίμα με το καλαμάκι» διακήρυξε συγκρατημένος κάποιος σύντροφος Γιώργος Καλαμαράς, αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου – διότι κανονικά, με το μπουρί της σόμπας πίνουν το αίμα του λαού οι γάλλοι ληστές.

l Μια ζωή αντιπρόεδρος θα είναι, αν δεν μάθει ότι πρέπει να λέει Go Back, General De Gaulle, για να γίνει μεγάλος και τρανός.

l Λίγο πιο πέρα, στο μουσειακό θωρηκτό «Αβέρωφ» υπογράφονταν με τους Γάλλους οι συμφωνίες για τις Belh@ra και τα Rafale – και θυμήθηκα: «Τι το θέλουν τον «Αβέρωφ» / Τι το θέλουν το «Κιλκίς» / Να τα κάνουμε τραχτέρια / Να οργώνουμε τη γης».

Τέτοια εποχή, άρχιζε η σπορά ηλίανθων στην Ουκρανία, έβγαιναν τα τρακτέρ να οργώσουν και να σπείρουν, να είναι φτηνές οι τηγανητές πατάτες της εργατιάς σε όλον τον κόσμο. Τώρα στους δρόμους κυκλοφορούν ρωσικά τανκς που σπέρνουν τον θάνατο – τα έστειλε κάποιος που πριν λίγα χρόνια ξελαρυγγιαζόταν να τραγουδάει υπέρ των τρακτέρ· κυρίως πλήρωνε άλλους να ξελαρυγγιάζονται.

«Ηρθε η άνοιξη, ημερολόγιό μου· και ίσως κάποιος εκεί κοντά στη Μαριούπολη να γράφει πάλι Ο Απρίλης με τον Ερωτα χορεύουν και γελούνε, / Κι’ όσ’ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ’ άρματα σε κλειούνε. …  / Οποιος πεθάνη σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει.

ΓΡΑΜΜΑΤΟΚΙΒΩΤΙΟ

Οποια και να είναι η ερώτηση, η απάντηση είναι: «Φταίνε οι Αμερικάνοι».
ΣΤΑΥΡΟΣ, ΔΥΤΙΚΟΤΣΟΛΙΑΣ

Αυτοί που εισέβαλαν στην Ουκρανία και την κατακρεουργούν είναι Αμερικάνοι μεταμφιεσμένοι σε Ρώσους· από τη Μόσχα, ο απειλών με χρήση χημικών, βιολογικών, πυρηνικών όπλων, είναι ο Μπάιντεν με προσωπείο Πούτιν.
Γ. Κ., ΚΥΜΗ

Μαριούπολη, όπως Μεσολόγγι… Μήπως να συνδράμει και ο Θεόδωρος Κουρεντζής με κάνα εμβατήριο τον Βλαδίμηρο Πούτιν, να ολοκληρώσει το έργο του;
ΖΕΥΞΙΟΣ, ΠΑΤΡΑ

Και να που μέσα στην τόση μαυρίλα κάνει δειλά την εμφάνισή της η άνοιξη. Θα έρθουν τα χελιδόνια και θα κελαηδήσουν τα αηδόνια κόντρα στις σειρήνες…
ΑΒΑΔΑΙΟΣ, ΤΟΥ ΞΑΝΘΟΥ ΑΠΡΙΛΗ

Ξύπνα, Περσεφόνη, κι άσε την αγκαλιά της Γης… Ελα αμέσως, γιατί αν αργήσεις δεν θα υπάρχει κανείς να σε υποδεχθεί.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ Ο ΑΜΟΡΓΙΝΟΣ

Απειλές για Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο – η εισβολή στην Ουκρανία θα ανοίξει τη μαύρη τρύπα που θα καταπιεί την οικουμένη ολόκληρη;
ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΚΑΝΤΟΣ, ΚΟΖΑΝΗ

Να το, να το το… κόκκινο του ΚΚΕ στο πολεμικό του ΝΑΤΟ! Στο πλευρό του πλοίου σ’ Αμερική κι Ευρώπη ταξιδεύει και ο λαϊκός αγώνας προοδεύει!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΞ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

Δεν μας τρομάζουν τα τανκς του Πούτιν / δεν μας τρομάζει εμάς πληθωρισμός / δεν μας τρομάξανε τόσα και τόσα / δεν μας τρομάζει ούτε το ενεργειακό… – Πού ’σαι, βρε Κηλαηδόνη, να μας ενθαρρύνεις…
ΜΑΚΕΔΩΝ ΕΚ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ

Τα παιδιά μιας κατώτερης Παναγίας, της Μαριούπολης, μας αποχαιρετούν όλο και πιο συχνά.
ΔΕΣΠΩ ΦΡΑΓΚΑΚΗ, ΑΘΗΝΑ

Εάν και όποτε ο Βλαδίμηρος ατυχήσει, να ξέρει πως στην Ελλάδα άνετα τον περιμένει μια θέση. Τουλάχιστον αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μπορεί και πρωθυπουργού.
ΠΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ, ΕΝΤΑΥΘΑ

Με αυτά που κάνει ο Μεγάλος, σε λίγο δεν θα ’χει… Πούτιν κεφαλήν κλίναι (ίσως και πλύναι).
Γ. IDI😎T-ΗΣ, ΑΙΓΙΝΑ

Και πώς θα είναι, πλέον, ο τίτλος του περιφερειάρχη μας, Διόδωρε; «Μούφα διδάκτορας» ή «Διδάκτορας της μούφας»;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ