Το ότι κατά  περίσταση είμαστε  όλοι  βλάκες, δεν περίμενα τον Ρόμπερτ Μούζιλ να μου  το πει , ούτε τον Μαξ Νορντάου να με  διαβεβαιώσει  για τα κατά συνθήκη  ψεύδη. Και δεν αδικώ  τον Σοπενάουερ που επιμένει  πως «όποιος  γράφει  για  τους ανόητους  βρίσκει πάντα  ευρύ  κοινό «.

Άλλο με τρομάζει εδώ. Το οτι στα αφιερώματα  των Σάββατο- κυριακάτικων σοβαρών εντύπων, προχθές- θες οι διαφημιστές, θες οι εκδότες,  θες οι διαπιστευμένοι  του βιβλίου – δεν γράψαν  ούτε μία λεξη  γιά  την ποίηση.

 Διάβασα όμως  πολλά  -και σε πολλές  εφημερίδες -για το βιβλίο  του  Α.Παπανικολάου «Μυστική Γνώση» ( από τον  Guttenberg) και για το  ‘Ακτιστο Φως- φαινόμενο  που ενώ  για τους μύστες είναι βέβαιο – «λόγω της αυτοπληροφορούμενης εμπειρίας τους » ( sic)-  για τους επιστήμονες και την «απεικονιστική»( PET ή fMRI ) δεν είναι .Ούτε  και  για ‘μένα.

(Προς το παρόν.)

ΥΓ.

Βέβαιο πάντως είναι  πως το χτιστό  φως πέφτει  στα  » ντουβάρια «.