Από την πρώτη στιγμή η διαχείριση της συμφωνίας με τα Σκόπια, από την κυβέρνηση υπήρξε προβληματική. Γιατί με τη συνήθη τακτική που ακολουθεί η πρώτη στόχευση της δεν ήταν το εθνικό συμφέρον, αλλά το πώς θα προκαλέσει προβλήματα στην αντιπολίτευση. Κατάφερε έτσι και να διχάσει την κοινωνία και να θέσει υπό αμφισβήτηση την επικύρωση της συμφωνίας. Αποτέλεσμα αυτών των παλινωδιών είναι να παρακολουθούμε δημόσιους διαξιφισμούς για μυστικά «νταλαβέρια» και το ποιοι και αν θα την ψηφίσουν όταν έλθει στη Βουλή.

Πριν αρχίσουν τις καταγγελίες όμως το Μαξίμου και ο Σύριζα, όφειλαν να ξεκαθαρίσουν τα προβλήματα του ερμαφρόδιτου κυβερνητικού συνασπισμού. Γιατί το πρόβλημα πηγάζει από τη στάση του εκλεκτού συνεταίρου τους. Ο οποίος τη μια μέρα απειλεί ότι δεν αφήσει τη συμφωνία να έρθει στη Βουλή, δηλαδή θα ρίξει την κυβέρνηση και την επόμενη ότι θα την καταψηφίσει μεν αλλά θα στηρίζει την κυβέρνηση αν και θα έχει αποχωρήσει.

Το μείζον πρόβλημα λοιπόν υπάρχει στο εσωτερικό της κυβερνητικής πλειοψηφίας, που επέλεξε να διαπραγματευτεί και να κλείσει τη συμφωνία, χωρίς καμιά συνεννόηση με την αντιπολίτευση. Όταν ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να πείσει το συνεταίρο του να σταματήσει τις κραυγές και τις εθνικιστικές κορώνες, δεν μπορεί να απαιτεί από την αντιπολίτευση στήριξη άνευ όρων και προϋποθέσεων.

Το εθνικό συμφέρον επιτάσσει πράγματι να κλείσει επιτέλους το θέμα της ονομασίας της γειτονικής χώρας. Αλλά δυστυχώς εθνικό συμφέρον και διχαστική πολιτική ταυτόχρονα δεν συμβαδίζουν. Αυτή όμως ήταν η επιλογή του πρωθυπουργού, που αγνόησε όλους όσους προειδοποιούσαν από την αρχή, ότι η εξωτερική πολιτική δεν προσφέρεται για καιροσκοπικές μικροκομματικές επιλογές.

Η Βουλή των Σκοπίων, όπως ανακοινώθηκε χθες θα πάρει την τελική της απόφαση στις 15 Ιανουαρίου. Αν εγκρίνει τη συμφωνία, όπως αναμένεται ο κ. Τσίπρας πρέπει να αποφασίσει οριστικά αν θα συνεχίσει να κυβερνά ή να στηρίζεται σε ένα εταίρο με τον οποίο διαφωνούν ριζικά σε ένα μείζον θέμα, ή επιλέξει την πιο καθαρή λύση: να αποφασίσουν οι πολίτες ποιος θα διαχειριστεί την επόμενη μέρα…