Μετά τις γαλλικές εκλογές

Ηεκλογή Μακρόν στην προεδρία της Γαλλίας έχει κερδίσει ήδη μια θέση στην Ιστορία. Αν και στο ξεκίνημά της η εκλογική αναμέτρηση ήταν αβέβαιη και αμφίβολη, το αποτέλεσμά της στρέφει τα πράγματα για τη μεγάλη αυτή χώρα σε μια νέα κατεύθυνση. Δίνει κάποιες πρώτες απαντήσεις στην ευρωπαϊκή κρίση. Προσθέτει αισιοδοξία για την αντιμετώπισή της.

Τα τελευταία χρόνια έχει στον ευρωπαϊκό χώρο εγκατασταθεί μια έντονη συζήτηση, μια αντιπαράθεση για αυτό που έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε ευρωπαϊκή κρίση. Αλλοτε υπερβολική, άλλοτε ουσιαστική, η έντονη αυτή συζήτηση αποτελεί συστατικό στοιχείο της δημοκρατικής λειτουργίας του ευρωπαϊκού χώρου. Η δημοκρατική πολιτική σύγκρουση στην Ευρώπη είναι θεμέλιό της. Είναι απαραίτητη γέφυρα για τη μετάβαση στην επόμενη φάση.

Στις εποχές που ένα «μοντέλο» αμφισβητείται, που περιορίζεται η αποτελεσματικότητά του και εξασθενεί η δυνατότητά του να παράγει αλλαγές, οι κοινωνίες οδηγούνται πάντα σε ένα δίλημμα που, μέχρι να απαντηθεί, τις διχάζει και τις αδρανοποιεί.

Στη μόλις πρόσφατη αναμέτρηση στη Γαλλία αυτό φάνηκε καθαρά. Η προεδρική εκλογή τροφοδότησε το δίλημμα και δυνάμωσε τη διχοτόμηση. Τελικά, στην κάλπη του δεύτερου γύρου, υποχώρησαν οι δευτερεύουσες διαφορές και αποκρυσταλλώθηκε η απάντηση στο μεγάλο ερώτημα: Εγκλωβισμός στην απλοϊκή ανάγνωση του παρόντος ή αναζήτηση των πολιτικών προϋποθέσεων μιας νέας πορείας;

Οι γάλλοι πολίτες απάντησαν καταλυτικά. Επέλεξαν τη δεύτερη κατεύθυνση. Επέλεξαν την τόλμη του πρωταγωνιστή που ανοίγει νέους δρόμους. Το εύρος της νίκης Μακρόν αποτυπώνει τη δυναμική της επιλογής τους. Επισφραγίζει τον δυναμισμό της απόφασής τους να γυρίσει η γαλλική κοινωνία την πλάτη της στον πειρασμό του λαϊκισμού και των άκρων. Θεμελιώνοντας ο γαλλικός λαός την κίνηση εξόδου από μια αδράνεια διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις για την ανανέωση και την ανάπλαση της πολιτικής ζωής στη μεγάλη αυτή χώρα.

Παρά το υψηλό ποσοστό της, η Λεπέν ηττήθηκε. Οχι μόνο γιατί αυτό είναι ένα άθροισμα δεύτερου γύρου, αλλά κυρίως γιατί σε αυτό εξαντλήθηκε το μέγιστο ύψος επιρροής της ακραίας γαλλίδας πολιτικού. Διακινδυνεύω την πρόβλεψη ότι το Εθνικό Μέτωπο δεν θα ξαναβρεθεί κοντά σε μια τέτοια «επιτυχία». Το τρένο πέρασε.

Η εκδοχή Λεπέν είναι η εκδοχή του σύγχρονου απομονωτισμού. Είναι η συνηγορία του τυφλού φανατισμού. Είναι η αναδίπλωση στο εσωστρεφές, εγκλωβισμένο στον εαυτό του κράτος. Η πολιτική αντίληψη Λεπέν είναι άρνηση αποδοχής των συνθηκών του σύγχρονου κόσμου. Οι Γάλλοι αρνήθηκαν αυτή την άρνηση.

Εχει λοιπόν η Γαλλία έναν νέο πρόεδρο. Γενναίο υποστηρικτή του ευρωπαϊκού ιδεώδους. Του εμπλουτισμού της ευρωπαϊκής ενοποίησης, της ενίσχυσης των δεσμών στον ευρωπαϊκό χώρο. Θέτοντας ο νέος πρόεδρος τη Γαλλία σε αυτή την κίνηση των πραγμάτων, όχι μόνο την ξαναφέρνει στο παγκόσμιο προσκήνιο, αλλά και την καθιστά κεντρικό συντελεστή για την αναζωογόνηση του ευρωπαϊκού χώρου.

Στο μέτωπο αυτό, η ΝΔ ήταν, είναι και θα είναι αμετάθετος σύμμαχος της μεγάλης αυτής επιλογής. Της ευρωπαϊκής επιλογής. Της επιλογής που, παρά την κρίση, παραμένει σημείο αναφοράς και εν τέλει κινητήρια δύναμη των λαών της Ευρώπης.

Οφείλουμε να παρατηρούμε την επικαιρότητα από θέση απόστασης. Ετσι καταλαβαίνουμε καλύτερα ότι μεγαλόστομες διακηρύξεις και αφοριστικές διαπιστώσεις που υποστήριζαν ότι η ΕΕ δεν θα αντέξει στη δοκιμασία δεν είχαν ούτε έχουν βάση.

Το πρωτόγνωρο και πρωτοποριακό εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης συνεχίζει να πλέει στον ωκεανό της Ιστορίας. Η ψήφος του γαλλικού λαού ήταν ένας ούριος άνεμος. Συμμετέχοντας στην ιστορική αυτή διαδρομή της Ευρώπης, η Ελλάδα, όλοι εμείς δηλαδή, οφείλουμε να εργαστούμε ώστε το ευρωπαϊκό εγχείρημα να δυναμώσει και να προχωρήσει.

Ο κ. Γιώργος Κουμουτσάκος είναι τομεάρχης Εξωτερικών και βουλευτής της Β’ Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας.