Στον «Ησυχο Αμερικανό» ο Γκράχαμ Γκριν μάς ταξιδεύει στο Βιετνάμ της δεκαετίας του ’50. Ο Αλντεν Πάιλ είναι ένας νεαρός από μια εύπορη οικογένεια της Ανατολικής Ακτής. Απόφοιτος του Χάρβαρντ και γιος ενός διάσημου καθηγητή.
Είναι ένας σοβαρός, γλυκομίλητος, ευαίσθητος και ιδεαλιστής διανοούμενος που αναζητεί στο Βιετνάμ της εποχής τον «τρίτο δρόμο» μεταξύ κομμουνισμού και αποικιοκρατίας.
Ταυτοχρόνως όμως είναι κρυφός πράκτορας της CIA. Διεκπεραιώνει ένα σχέδιο αποσταθεροποίησης της τοπικής κυβέρνησης σε συνεργασία με έναν αδίστακτο πραξικοπηματία στρατηγό, στο πρόσωπο του οποίου νομίζει ότι βρήκε τον «τρίτο δρόμο».
Μια περίπτωση ανθρώπου που σωριάζει γύρω του χαλάσματα χωρίς να έχει συναίσθηση των επιπτώσεων των πράξεών του.
Στην Ελλάδα τού 2015, ο υπουργός Οικονομικών αναθέτει σε έναν αμερικανό καθηγητή, τον Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, γιο ενός διάσημου αμερικανού καθηγητή, να συντονίσει «την εκτέλεση του σχεδίου Β, του σεναρίου εξόδου από το ευρώ». «Κατ’ εντολή του Πρωθυπουργού» διευκρινίζει (Diem25).
Με ποια ιδιότητα; «Ημουν παρών ως φίλος, αμισθί και ανεπίσημα» απαντά ο ίδιος.
Είναι κατ’ αρχάς απορίας άξιον πώς ένας αμερικανός φίλος του υπουργού εμπλέκεται σε ένα σχέδιο υψίστης εθνικής σημασίας και ασφάλειας. Με τι κριτήρια και ποια εχέγγυα;
Ακόμη περισσότερο που ο αμερικανός φίλος συνεχίζει να ενημερώνει με μακροσκελή mail την αναπληρώτρια υπουργό των ΗΠΑ για την πορεία των διαπραγματεύσεων –όπου, παρεμπιπτόντως, καρφώνει και τον αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα…
Και επιμένει να συμβουλεύει τον φίλο του υπουργό το ανεκδιήγητο «όσο λιγότερο διαπραγματεύεστε, τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες αντιπαραγωγικών αποφάσεων» –προφανώς εισακούστηκε, με τις γνωστές συνέπειες…
Το σχέδιο ετοιμάστηκε τον Μάιο 2015.
Αν πιστέψουμε την περιγραφή του ιδίου, ήταν περίπου ένα σχέδιο πραξικοπήματος. Κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, άμεση εθνικοποίηση των τραπεζών και της Τράπεζας της Ελλάδος, επιστράτευση των δημοσίων υπαλλήλων, νέο νόμισμα και ανάθεση της δημόσιας τάξης στον στρατό. Κανονική δικτατορία.
Φαντασιώσεις; Η Ελενα Παναρίτη (επίσης συνεργάτιδα του Βαρουφάκη εκείνη την εποχή) επιβεβαίωσε από ραδιοφώνου ότι το σχέδιο υπάρχει και μάλιστα αποτελείται από 22 σελίδες.
Αλλωστε ο Γκαλμπρέιθ παραθέτει αυτούσια ορισμένα αποσπάσματα.
Προφανώς και εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι δεν εφαρμόστηκε.
Αλλά ποιος το γνώριζε; Ποιος το είδε; Τι ακριβώς περιελάμβανε; Ποιος το συζήτησε και ποιος το απέρριψε; Πού βρίσκεται τώρα; Μυστήριο.
Ο Βαρουφάκης δεν έχει διαψεύσει τον φίλο του, ούτε έχει αρνηθεί ότι το σχέδιο υπήρξε. Εχει σαφώς υπονοήσει ότι εκπονήθηκε με εντολή του Πρωθυπουργού και ότι τελούσε εν γνώσει του Πρωθυπουργού.
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχει πει δύο αντιφατικά πράγματα.
Σε συνέντευξη στην ΕΡΤ (Ιούλιος 2015) μίλησε για μια «ανάλυση επιπτώσεων».
Μια ανάλυση επιπτώσεων όμως είναι «τι θα συμβεί αν…». Το σχέδιο του Γκαλμπρέιθ ήταν αντιθέτως «τι θα κάνουμε όταν…».
Ούτως ή άλλως, καμία σχετική «ανάλυση επιπτώσεων» δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα.
Σε ομιλία του στη Βουλή (31.7.2015) παραδέχτηκε ότι είχε δώσει «προσωπική εντολή» να συγκροτηθεί «ομάδα επεξεργασίας σχεδίου αμύνης σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης».
Ποιοι αποτελούσαν αυτή την ομάδα; Πού κατέληξαν; Τι περιείχε το σχέδιό τους; Πότε συζητήθηκε και πότε απορρίφθηκε; Αλλο ένα μυστήριο.
Ο βαθμός, όμως, εμπλοκής του Πρωθυπουργού στην υπόθεση είναι εξαιρετικά κρίσιμο στοιχείο για να αξιολογήσουμε τη σημασία της. Ποια είναι η εμπλοκή του;
Θα μου πείτε, πολλά τα μυστήρια. Τα οποία όμως χρειάζονται επειγόντως πειστικές και ειλικρινείς εξηγήσεις. Δεν μπορεί κάποιοι κάπου να σχεδιάζουν την κατάλυση της δημοκρατίας κι εμείς να λέμε «έλα μωρέ, νούμερα ήταν!».
Και γι’ αυτό είναι ακόμη μεγαλύτερο μυστήριο για ποιον λόγο κανένας εισαγγελέας και κανείς δικαστής δεν ενδιαφέρθηκε να διερευνήσει μια προφανώς δυσώδη υπόθεση –ενδεχομένως είναι όλοι απασχολημένοι με τα δάνεια…
(Οι αναφορές είναι από το βιβλίο «Καλώς όρισες στη μαρτυρική αρένα», του Τζέιµς Γκαλµπρέιθ, εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2016)
Ιστορική κομπίνα
Σύμφωνα με τον υπουργό Εσωτερικών «είναι ιστορικές οι στιγμές». Ποιες στιγμές; Το καλοκαιράκι; Οχι!
Είναι ιστορικό ότι έφερε ένα εκλογικό νομοσχέδιο με το οποίο (κατά δήλωσή του…) ο ίδιος διαφωνεί.
Ως εκ τούτου υποθέτω ότι είναι ο πρώτος υπουργός που ανακηρύσσει την ιστορικότητα του εαυτού του.
Λόγω των ιστορικών στιγμών λοιπόν ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ για το ίδιο θέμα κάλεσε τα κόμματα του Κέντρου «να μη δεχθούν τον εκβιασμό και την πατρωνία της ΝΔ».
Πράγμα που σημαίνει σε απλά ελληνικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε πάλι στη γύρα για κορόιδα.
Δυστυχώς όμως την ιστορική κομπίνα που ονομάστηκε «απλή αναλογική» την πήραν χαμπάρι άπαντες.
Γάτες και μη. Από εδώ έως τα Ιμαλάια.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ