Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Φαρμακοποιών αναφέρει ότι προτίθεται να κινηθεί δικαστικά, και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, εναντίον οποιασδήποτε απόφασης επιτρέψει κατοχή πλειοψηφικού φαρμακείων από μη φαρμακοποιούς.
Το θέμα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος συζητήθηκε στο ΔΣ του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου (ΠΦΣ).
Οι φαρμακοποιοί αντιδρούν στο άνοιγμα, όμως, όπως αναφέρουν, η συζήτηση έχει ανοίξει για ένα πιο σύγχρονο μοντέλο λειτουργίας των φαρμακείων, με επικρατέστερο το «γερμανικό», όπου το πλειοψηφικό πακέτο θα κατέχουν φαρμακοποιοί.
Σύμφωνα με τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο, μόνο το 3% από τα 150.000 φαρμακεία των χωρών της ΕΕ ανήκουν σε αλυσίδες, ενώ σε 12 χώρες της ευρωζώνης φαρμακοποιοί η συνεταιρισμοί αυτών κατέχουν φαρμακείο.
Ο ΠΦΣ αναφέρει πως αποκλειστικό δικαίωμα να κατέχουν φαρμακείο έχουν οι φαρμακοποιοί ή συνεταιρισμοί τους, σε Αυστρία, Κύπρο, Δανία, Φινλανδία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Λετονία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Σλοβενία, Ισπανία, Γερμανία. Στη Γερμανία, επισημαίνουν, κάθε φαρμακοποιός μπορεί να κατέχει και δύο «παραρτήματα» του φαρμακείου του, αλλά στον ίδιο δήμο.
Σε χώρες όπως Αγγλία, Κροατία, Ουγγαρία, Ιρλανδία, Μάλτα, Ολλανδία Πολωνία, Πορτογαλία, ισχύει ότι οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο μπορεί να έχει φαρμακείο, αλλά με διευθυντή ή τη συμμετοχή φαρμακοποιού. Σε Βέλγιο, Βουλγαρία, Τσεχία, Νορβηγία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σουηδία, Ελβετία, Εσθονία (όπου το 80% των φαρμακείων ανήκει σε δύο μεγάλες αλυσίδες), οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο μπορεί να κατέχει φαρμακείο, ενώ υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις σε ορισμένες χώρες για φαρμακευτικές εταιρείες και γιατρούς.
Ο ΠΦΣ θεωρεί ως νομικό του όπλο την απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης από το 2009 περί ιδιοκτησίας-διαχείρισης Φαρμακείων Κρατών-Μελών ΕΕ (υποθέσεις Γερμανίας και Ιταλίας). Σε αυτήν κρίνεται ότι η απαγόρευση μεν που επιβάλλεται σε μη φαρμακοποιούς να διατηρούν και να εκμεταλλεύονται φαρμακείο ή να αποκτούν μερίδια συμμετοχής σε εταιρίες εκμεταλλεύσεως φαρμακείων συνιστά περιορισμό στην ελευθερία εγκαταστάσεως και στην ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων, ωστόσο ο περιορισμός αυτός μπορεί να δικαιολογηθεί από τον σκοπό που συνίσταται στην εγγύηση του ασφαλούς και με ποιοτικά εχέγγυα εφοδιασμού του πληθυσμού με φάρμακα.
Σύμφωνα με την απόφαση, τα κράτη μέλη μπορούν να απαιτούν η διανομή των φαρμάκων να γίνεται από φαρμακοποιούς που απολαμβάνουν πραγματικής επαγγελματικής ανεξαρτησίας και ένα κράτος μέλος μπορεί στο πλαίσιο του περιθωρίου ευθύνης που διαθέτει, να θεωρήσει ότι η εκμετάλλευση φαρμακείου από μη φαρμακοποιό ενδέχεται να αντιπροσωπεύει έναν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και ειδικότερα για την ασφάλεια και την ποιότητα της λιανικής διανομής φαρμάκων.
Επίσης, αναφέρει ο ΠΦΣ, η απόφαση θεωρεί ότι η εξάρτηση των φαρμακοποιών ως μισθωτών από τον έχοντα την εκμετάλλευση του φαρμακείου θα περιόριζε τη δυνατότητα τους να αντιταχθουν στις οδηγίες του έχοντος την εκμετάλλευση.
Ο ΠΦΣ υποστηρίζει ότι η ύπαρξη φαρμακείων που ανήκουν σε μη φαρμακοποιούς, και «ειδικά εκείνων που ανήκουν σε αλυσίδες φαρμακείων», «καταπνίγει τον οποιονδήποτε ανταγωνισμό, καθώς γεννά φαινόμενα καρτέλ και χειραγώγησης τιμών προϊόντων σε βάρος των πολιτών», προκαλεί προβλήματα δημόσιας υγείας «αφού οι αλυσίδες σε αντίθεση με τα ανεξάρτητα φαρμακεία προσανατολίζονται στη μαζική πώληση τύπου σούπερ-μάρκετ, κάτι που στα φάρμακα (συνταγογραφούμενα ή μη) οδηγεί σε πολυφαρμακία».
Οι φαρμακοποιοί τονίζουν ότι έτσι ασκείται πίεση για αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης, «κάτι πολύ επικίνδυνο για χώρες με οικονομικά αδύναμα ασφαλιστικά συστήματα όπως η Ελλάδα με τον ΕΟΠΥΥ».
Υπογραμμίζουν επίσης ότι οδηγεί σε αύξηση της ανεργίας, καθώς οι όποιες νέες θέσεις εργασίας θα είναι λιγότερες από όσες χαθούν εξαιτίας του κλεισίματος πολλών μικρότερων φαρμακείων, ενώ την ίδια ώρα κλείνουν το επάγγελμα σε νέους φαρμακοποιούς που δεν μπορούν να ανταγωνιστούν οικονομικά τις μεγάλες αλυσίδες.
Όσον αφορά τις συνέπειες για τους πολίτες, οι φαρμακοποιοί υποστηρίζουν πως οι αλυσίδες ανοίγουν φαρμακείο μόνο σε σημεία εμπορικού ενδιαφέροντος, ενώ «τιμολογικά τρικ» θα επιφέρουν αυξήσεις τιμών.