Μολονότι το Ασφαλιστικό είναι το μείζον οικονομικό πρόβλημα, αποφύγαμε ως τώρα να το αντιμετωπίσουμε, αν και η απεχθής τρόικα δεν παρέλειπε να το απαιτεί. Συνεχώς προειδοποιούσε: ότι είναι μια ωρολογιακή βόμβα που όσο αναβάλλομε να την απενεργοποιήσουμε τόσο η έκρηξη που θα ακολουθήσει θα γίνεται ολοένα και καταστρεπτικότερη και η βλάβη θα είναι ανήκεστη. Εμείς επίμονα εθελοτυφλούσαμε. Ετσι φθάσαμε να έχομε αναλογικά τον μεγαλύτερο αριθμό συνταξιούχων στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που συνεχώς πολλαπλασιάζεται με κύριες αιτίες την υπογεννητικότητα αφενός (είναι πια περισσότεροι οι θάνατοι από τις γεννήσεις) και τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Π.χ. μόνο το 18% των συνταξιούχων του ΙΚΑ έχουν πάρει σύνταξη αφού συμπλήρωσαν τα κανονικά χρόνια εργασίας και έχοντας καταβάλει τα κανονικά ασφάλιστρα. Οι υπόλοιποι ανήκουν στις ευνοούμενες εξαιρέσεις που συνιστούν δυστυχώς και τον κανόνα.
Γενική η αδιαφορία, με την αναίσχυντη σύμπραξη των συνδικάτων ιδιαίτερα της Αριστεράς, με κινητοποιήσεις, απεργίες, καταλήψεις, κ.λπ., αλλά και με αποδοχή για ψηφοθηρικούς λόγους όλων των κυβερνήσεων. Ετσι, ιδιαίτερα από το 1981 και μετά, θεσπίστηκαν πρόωρες συνταξιοδοτήσεις ιδιαίτερα στις τάξεις προνομιούχων εργαζομένων (π.χ. τραπεζικοί, ΟΤΕ, ΔΕΚΟ, κ.ά.) και ιδιαίτερα γυναικών. Εφθασαν να συνταξιοδοτούνται με μόλις 15 ή 20 χρόνια εργασίας στα 30 ή 40 χρόνια τους. Πράγμα που σημαίνει ότι έχουν καταβάλει ελάχιστα ασφάλιστρα και συνεπώς εισπράττουν σύνταξη επί 30 ή 40 χρόνια σε βάρος εκείνων που συνταξιοδοτούνται όταν έχουν συμπληρώσει 35ετία και ηλικία άνω των 60 ετών. Εχοντας μάλιστα εξασφαλίσει σύνταξη και καθώς βρίσκονται στην ακμή των παραγωγικών δυνατοτήτων τους, ανευρίσκουν εύκολα μια συμπληρωματική μαύρη εργασία χωρίς ασφαλιστικές κρατήσεις. Αυτό σημαίνει ότι αποκλείουν από την ασφαλιζόμενη εργασία δεκάδες χιλιάδες ανέργους και ταυτόχρονα αποστερούν τα ασφαλιστικά ταμεία από τα σχετικά ασφάλιστρα.
Πολυάριθμες κατηγορίες, όπως ηθοποιοί, ποδοσφαιριστές, ναυτικοί της ξηράς, με ελάχιστα χρόνια εργασίας σε πλοία, επαναπατρισθέντες από Ανατολικές χώρες, πρόσφυγες από Αίγυπτο, Τουρκία, Κύπρο, εργαζόμενοι σε (ψευδο)βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα και μαζί κάθε είδους απατεώνες (δήθεν ανάπηροι), οι αντιστασιακές συντάξεις, τα πλασματικά χρόνια υπηρεσίας και οι αγρότες που δεν υποχρεούνταν σε εισφορές και παίρνουν και διπλή σύνταξη (τα ανδρόγυνα), φόρτωσαν το συνταξιοδοτικό με υποχρεώσεις και ελλείμματα. Μάταιη υπήρξε κάθε προσπάθεια για επίλυση του Ασφαλιστικού, καθώς ως έχιδνες που πάτησες την ουρά τους εξεγείρονταν οι συνδικαλιστές και τα αριστερά κόμματα, που δήθεν δεν ευθύνονται για αυτές τις αθλιότητες.
Προσθέστε και τις επιστροφές ασφαλίστρων σε επιχειρήσεις για αναπτυξιακούς λόγους, αλλά κυρίως για λόγους διαπλοκής (π.χ. πετρελαϊκό κύκλωμα) ή ψηφοθηρικού λαϊκισμού (όταν επρόκειτο για ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες), τη θεαματική αύξηση όλων των συντάξεων από τις δήθεν φιλολαϊκές κυβερνήσεις από το 1981 και τις κατά καιρούς διαγραφές χρεών προς τα Ταμεία και έχετε μια συνοπτική εικόνα του σημερινού αδιεξόδου.
Μάταια επί δεκαετίες προειδοποιούσε η ταπεινή αυτή στήλη του κοινού νου. Και οι μόνοι που δεν φταίνε για όλα αυτά είναι οι δανειστές μας. Ας το καταλάβουμε επιτέλους μπας και βρούμε άκρη.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
