Δεν θ’ αφιερώσω σήμερα πολύτιμο χώρο και χρόνο για την σκολιά, την ανώμαλη και φιδίσια διάδρομή του θρυλικού καταληψία των Γυμνασίων – Λυκείων και νυν πρωθυπουργού. Αρκεί και μόνον η επισήμανση της αφετηρίας, αλλά και του σημερινού σταθμού της διάδρομής του Αλέξη Τσίπρα. Μια διαδρομή που κυριολεκτικά κουρελιάζει την αξιοκρατική κατάκτηση των τίτλων εξουσίας, σύμφωνα με το γνωστό αξίωμα της ρωμαϊκής δημοκρατίας «Respublica Romanorum», το «cursus honorum» την επάξια (διαδρομή αξιωμάτων).
Αυτές βεβαίως, οι προς τα άνω απότομες εκτινάξεις δεν αιτιολογούνται, ούτε από το γνωσιολογικό φορτίο, ούτε και από την αντιφατική και εντόνως αμφισβητούμενη, πολιτική πρακτική του πρωθυπουργού. Αλλά κατά κύριο λόγο, από τους ενήλικες πολιτικούς (κατά πλειοψηφία εξωκοινοβουλευτικούς), αλλά και ορισμένους πανεπιστημιακούς, που λόγω πολιτικής ατολμίας και ανευθυνότητας εκχώρησαν όλες τις προσωπικές τους (θεμιτές και μη) φιλοδοξίες στον αναδεξιμιό, το πολιτικό πνευματικό τέκνο, και πολιτικό βαφτιστήρι του Αλέκου Αλαβάνου. Δεν μιλάμε φυσικά, για άλλον, από τον Αλέξη Τσίπρα, για τον οποίο ο έγκριτος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Θάνος Βερέμης, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, (focus 103,6 19/04/2015 ώρα 14.31) κατήγγειλε, ότι ο πρόεδρος των μαθητικών καταλήψεων, (τι ωραίος τίτλος…) κατατάσσεται στους ισόβιους φοιτητές (10 χρόνια στη Σχολή Πολ. Μηχανικών) «χωρίς να πατήσει ποτέ το πόδι του στη Σχολή»…
Παλαιότερα, όταν τα πανεπιστήμια δεν χάριζαν, μέσω των κομματικών κομισάριων κομματικά πτυχία, σε «ημετέρους», η βάσανος των προφορικών ή γραπτών εξετάσεων ήταν, μέχρι τελικής πτώσεως αυστηρή. Για τον λόγο αυτό, οι φοιτητικές γενιές του ’50 και ’60 ανέδειξαν λαμπρούς επιστήμονες, που κοσμούσαν την πολιτική ιδιότητα.
Ατυχώς, η … «πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση σε πανευρωπαϊκή κλίμακα» («ε, ρε κέφια! που φώναξε ο Σπάθαρης πίσω από το λευκό σεντόνι, «θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε!»). Αυτή λοιπόν η κατά δήλωσιν «αριστερή κυβέρνηση», όχι μόνον δεν στέλνει οίκαδε τους ισόβιους φοιτητές, αλλά και τους προάγει σε υψηλούς προστάτες της πατρίδας. Με δεύτερο και πιο κραυγαλέο (μετά τον Αλ. Τσίπρα) υπόδειγμα, τον βοστρυχοφόρο (με την αλογοουρά) «σαραντάρη» Τάσο Κορωνάκη, που δεν έχει πάρει ακόμη το πτυχίο του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, παρά τα 22 χρόνια «φοίτησής του», στη σχολή αυτή!
Και επιπλέον, ο εν λόγω κύριος είναι φυγόστρατος (Λάκη Λαζ… μ’ ακούς;), διαφεύγοντας τη θητεία, με ψευδείς δηλώσεις διεύθυνσης κατοικίας!
Και το χείριστο: Λέγεται, ότι ετοιμάζεται φωτογραφική υπέρ Κορωνάκη νομοθετική ρύθμιση για τους ανυπότακτους. Δηλαδή, διαγραφή όλων των προστίμων της ανυποταξίας, αν είναι άνω των 35 ετών. Επίσης, χαριστική «θητεία» 20 ημερών. Και εξαγορά του υπολοίπου. Άντε, και καλός πολίτης Τάσο! Καλός πολίτης είπαμε. Και όχι πολιτικός… Εκτός κι αν διαφωνούν δυο υψηλοί προστάτες των ισόβιων και φυγόστρατων «φοιτητών», αντιστοίχως, οι κκ. Αριστείδης Μπαλτάς και Πάνος Καμμένος… (Ο τελευταίος δηλώνει ότι έχει σπουδάσει… ψυχολογία στην Ελβετία, χωρίς να μας λέει, σε ποια σχολή και σε ποια πόλη της Ελβετίας. Και αν τελικά έλαβε πτυχίο…)
Αυτές είναι ορισμένες «αξιοσημείωτες» πτυχές από τα «προσόντα», για την πρώτη κατά δήλωσιν «αριστερή κυβέρνηση της Ευρώπης». Δηλαδή «Κουτσοί, στραβοί στον «αριστερό» Άγιο Παντελεήμονα». Ε, όχι κι έτσι «σύντροφοι» της Κουμουνδούρου. Διότι μ’ αυτά τα ρεζιλίκια τρίζουν τα κόκκαλα του Μαρξ, του Ένγκελς, του Μαρκούζε, του Γκάροντι, του Γκράμσι, της Λούξεμπουργκ, Λένιν, του Αλτουσερ, του Πουλαντζά κ.α… Όλες οι παραπάνω αδιαμφισβήτητες επισημάνσεις αποκτούν ιδιαίτερη επικαιρότητα, μετά το νέο ακροβατικό εγχείρημα διατήρησης της πρωθυπουργίας, από τον Αλέξη Τσίπρα. Φυσικά, με τα επιτελικά σχέδια της προεδρικής φρουράς της Κουμουνδούρου. Ήτοι: Μετά την δια νόμου αποδοχή του 3ου και φαρμακερότερου Μνημονίου από τη νέα πιστωτική τετράδα. Και προσφυγή στις κάλπες με νέα σύνθεση του υπαρκτού κυβερνητικού σχήματος.
Ο Αλέξης Τσίπρας χρησιμοποιώντας τα ολιγαρχικά προνόμια της «δικής του» λίστας υποψηφίων και του bonus των 50 εδρών, για το πρώτο κόμμα, θα κατέβει στις εκλογές ως ο νέος … Ανδρέας Παπανδρέου (!) μιας «νέας κεντροαριστεράς»! Δηλαδή, το κατά δήλωσιν «αριστερό αγόρι» ετοιμάζει άλλον έναν ακόμη δρόμο με τρικλοποδιές και λαθροχειρίες, όχι μόνον κατά της αντιπολίτευσης αλλά και εναντίον του εαυτού του!
Και επιπλέον, με τις κατ’ εξακολούθησιν τυμβωρυχίες αυτού και των συμβούλων του, στα πεπραγμένα της εποχής του ΠΑΣΟΚ, αλλά εμμέσως και του ευρωσοσιαλιστικού μετώπου (1970 – 1985), ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να ετοιμάζει άλλη μια βουτιά αλίευσης στα θολά της παραδοσιακής κεντροαριστεράς, που άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε με ασυγχώρητες πρωτοβουλίες την εκπροσώπησε το ΠΑΣΟΚ.
Εδώ μιλάμε ευθέως για αδίστακτες πολιτικές μεταμορφώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της προεδρικής του φρουράς, που ξεπερνούν σε αναισχυντία και το παρά φύσιν πολιτικό συμπεθεριό Συνασπισμού – Δεξιάς, του 1989, που αυτό κατεγράφη, ως παγκόσμια πρωτοτυπία αυτοδιασυρμού, στην ιστορία της Αριστεράς. Ως εδώ λοιπόν τα πειράματα «στου Κασίδη το κεφάλι»!
Υ.Γ. Σημεία των καιρών
Κανείς δεν αμφισβητεί το ήθος και την αγωνιστικότητα της Φώφης Γεννήματα, στο Κοινοβούλιό μας. Θα όφειλε όμως να θέσει εκτός μάχης τον Αλέξη Τσίπρα, στην πρόσφατη ερώτησή της, για τη νομιμοποίηση των κατά συρροήν επικίνδυνων πειραμάτων του Βαρουφάκη.
Είναι όχι απλώς ανεπίτρεπτες αλλά και δια ροπάλου καταδικαστέες, αγενέστατες πρωθυπουργικές εκφράσεις προς αρχηγό κόμματος και μάλιστα, σε γυναίκα που τιμά το βαρύ οικογενειακό της επώνυμο.
Σε ποιον εκστόμισε ο πρόεδρος των μαθητικών καταλήψεων την χουλιγκανική λέξη «σαχλαμάρες»; Η κυρία Γεννήματα έπρεπε ν’ αξιώσει από το Προεδρείο της Βουλής, να ζητήσει μια ηχηρή συγγνώμη ο κυρ Αλέξης, από την Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Αλλά και όλη η Αντιπολίτευση να συνδράμει το ίδιο την κ. Γεννήματα.
Πολύ φοβάμαι, ότι το ΠΑΣΟΚ, αν συνεχίσει αυτή την «άψογον στάσιν», τότε πολύ σύντομα οι Έλληνες σοσιαλδημοκράτες θα πιαστούν στον ύπνο, όπως ο Ρώσος σοσιαλεπαναστάτης Αλεξάντρ Φιοντόροβιτς Κερένσκι, που παρέδωσε αμαχητί την εκλεγμένη κυβέρνησή του το 1918 στους μπολσεβίκους για να εδραιώσουν όχι την κυβέρνηση της αταξικής κοινωνίας, αλλά για να θεμελιώσουν την δικτατορία επί του Προλεταριάτου, όπως προσφυέστατα την χαρακτήρισε η μαρτυρική Ρόζα Λούξεμπουργκ.
