Χωρίς υπερβολές, το χτεσινοβραδινό θρίλερ της Ολομέλειας της Βουλής, θα καταγραφεί στα πολιτικά μας χρονικά, ως ανεπανάληπτο ρεσιτάλ κυβερνητικής αχαριστίας προς τα κόμματα του αστικοδημοκρατικού τόξου, που ξελασπώνουν τον αριστερό-δεξιό ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από τη ρετσινιά της διγλωσσίας και αφερεγγυότητας προς τους Ευρωπαίους εταίρους μας.
Αλλά και ως έκρηξη των πιο απίθανων παραλογισμών μιας προέδρου της Βουλής, που καταπατώντας όλους τους κανόνες της στοιχειώδους αβροφροσύνης προς τους καταμετρημένους 298 συναδέλφους της, της Εθνικής Αντιπροσωπείας, αυτοαναγορεύτηκε εισαγγελέας εναντίον των … «πραξικοπηματιών» της ΕΕ, της Ευρωζώνης, αλλά και του ΔΝΤ (ΗΠΑ)! Πιθανόν από κεκτημένη οικογενειακή παράδοση…
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου εισήγαγε την καινοφανή προσωπική «θεωρία» της, σύμφωνα με την οποία το δημόσιο χρέος μας, που εκτινάχθηκε από την κυβερνητική απειρία και την μπαταξίδικη συμπεριφορά, μέσα σε πέντε μόνον μήνες σε δυσθεώρητα ύψη, όλη λοιπόν αυτή η οφειλή είναι παράνομη, αντισυνταγματική και οι πιστωτές πρέπει να συρθούν στα διεθνή δικαστήρια!
Η ίδια αγνοώντας τις χαμηλόφωνες παρακλητικές συστάσεις του προεδρεύοντος Αλέξη Μητρόπουλου, να μη ταλαιπωρεί τους 298 συναδέλφους της με τον δύστοκο και μακρόχρονο, καταληκτικό μεταμεσονύκτιο Ολυνθιακό της, κατά πάντων και πασών, έγραψε τις συστάσεις αυτές στα παλαιότερα των υποδημάτων της.
Για μια περίοδο, που εθήτευσα στο κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ, απεκόμισα αμέτρητα θετικά και χρήσιμα στοιχεία, όπως επίσης γεύτηκα και ορισμένες αρνητικές εμπειρίες, από τις πολιτικές αντιπαραθέσεις, σε συνεδριάσεις της Ολομέλειας και κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Όμως, η προχτεσινοβραδινή εμπειρία μου, από το ξενύχτι ως τις 04.15 το πρωί, στην αναμετάδοση της συνεδρίασης, από το κανάλι της Βουλής, δεν το αποκρύπτω, ήταν η χειρότερη οδύνη, που ένιωσα ως πολίτης αυτής της ταλαίπωρης και πανέμορφης χώρας.
Η δε μεγαλύτερη, απρόσμενη έκπληξη ήταν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, αυτός ο εκ πρώτης όψεως ταπεινός και χαμογελαστός, ηπίων τόνων άνθρωπος, που διαδεχόμενος τον απρόβλεπτο και αυτάρεσκο νάρκισσο Γιάνη, αντί να κατευνάσει, με την ηπιότητά του, την τεταμένη ατμόσφαιρα της Βουλής, μετατράπηκε σε πραγματικό ταραξία. Αν αυτή η μεταλλαγή του έγινε, με δική του πρωτοβουλία, τότε φέρει ο ίδιος την ευθύνη, για το θλιβερό θέαμα των αντιδράσεών του. Αν τον συνεβούλευσαν έτσι οι image makers, τότε τον έθαψαν τον άνθρωπο…
Και το χειρότερο: ο Αλέξης Μητρόπουλος, που πιλοτάρισε με μαεστρία το κλυδωνιζόμενο κοινοβουλευτικό σκάφος, αντί ευχαριστιών εισέπραξε σωρευτικές επιθέσεις από τον Ευκλείδη. Άραγε τι θα λέει, από τον άλλο κόσμο, ο θείος του, ο στρατηγός και διπλωμάτης Θρασύβουλος, αν βλέπει τα τερτίπια αυτά του ανεψιού του…
Αν όμως η προχτεσινοβραδινή εμφάνιση του Ευκλείδη Τσακαλώτου είχε κάποιο ελαφρυντικό, αυτό χωρίς αμφιβολία είναι η αγγλοσαξωνική προφορά, αυτός ο συλλαβιστός τονισμός στην εκφορά του ελληνικού λόγου, αυτό το accent, που λένε οι Γάλλοι, που του δίνει τη γοητεία και τη συμπάθεια ενός ξενιτεμένου που ενσωματώνεται μετά από μακρά αποδημία στον εθνικό μητρικό κορμό…
Προτίμησα να κάνω κάποια σκίτσα (και ως ζωγράφος) από την ταραγμένη προχτεσινοβραδινή Ολομέλεια της Βουλής, μόνο και μόνο, για να συμβάλλω κι εγώ, στην αξιέπαινη στάση της αντιπολίτευσης για μια ομόψυχη συγκράτηση της πατρίδας μας από τον μνημονιακό γκρεμό. Και αν μου έκαναν οι παράγοντες του πολιτικού επιτελείου της Κουμουνδούρου τιμή να με ρωτήσουν περί του πρακτέου, θα τους απαντούσα ευχαρίστως:
– Ρίξτε μπόλικο νερό στο ξυδιασμένο κρασί της διγλωσσίας και του διχασμού. Βγάλτε το πέπλο του ανάγωγου ειρωνικού χαμόγελου. Αφήστε αυτά τα χούγια. Διότι με την τακτική αυτή, η επίκληση της πολιτικής ενότητας, για τη σωτηρία της κατακερματισμένης παράταξής σας, ισοδυναμεί με ασυγχώρητο εμπαιγμό της μεγαθυμίας των αντιπάλων σας
