Η πρόσφατη εμπειρία από τις πολύμηνες διαπραγματεύσεις της νέας κυβέρνησης του κ.Τσίπρα με εταίρους και δανειστές ανέδειξε πάμπολλα ελλείμματα και προβλήματα. Ιδιαιτέρως φανέρωσε το έλλειμμα προετοιμασίας του κόμματος της νέας Αριστεράς στη διαχείριση των κρίσιμων υποθέσεων της χώρας.
Χρειάσθηκαν σχεδόν τέσσερις μήνες για να κατανοήσει τη συνθετότητα του ελληνικού προβλήματος και το βαθμό εξάρτησης από τους ευρωπαϊκούς χρηματοδοτικούς μηχανισμούς.
Στο διάστημα αυτό η πραγματική οικονομία πληγώθηκε κι η χώρα κινδύνευσε και κινδυνεύει να μείνει χωρίς χρήματα.
Χρειάσθηκε να φθάσουμε στο αμήν για να αναληφθούν πρωτοβουλίες από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό,που επιτρέπουν στους πολίτες να βλέπουν κάποιες αχτίδες φωτός εξόδου από τον φθοροποιό κύκλο της ανασφάλειας και να προσδοκούν επιστροφή στην ομαλότητα.
Αλλά δεν είναι μόνο η εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν κι οι προηγούμενες των άλλων κομμάτων που κυβέρνησαν στην υπερπενταετή κρίση. Το ΠαΣοΚ του κ. Γ. Παπανδρέου διακρίθηκε στο μέγιστο βαθμό για το έλλειμμα προετοιμασίας το 2009, πράγμα που βεβαίως πλήρωσε πολύ ακριβά.
Αντιστοίχως ζημίες είχε και η Νέα Δημοκρατία του κ. Αντ. Σαμαρά, ακριβώς επειδή δεν είχε τις επεξεργασίες, ούτε διακρίθηκε για τη συνέπειά της στη διαχείριση της κρίσης.
Επειδή όμως το ελληνικό πρόβλημα δεν έχει επιλυθεί και σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις θα παραμείνει ενεργό για αρκετά χρόνια ακόμη, οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, κυβερνητικές και αντιπολιτευόμενες, οφείλουν άλλη στάση και συμπεριφορά.
Πρώτη η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να ξεπεράσει το σύνδρομο επικοινωνίας που την χαρακτηρίζει και το κυνήγι μαγισσών που την ορίζει. Αντί της κατασκευής εσωτερικών εχθρών, ας αφιερώσει περισσότερες δυνάμεις στην επεξεργασία ολοκληρωμένου και εσωτερικά συνεπούς σχεδίου για την ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση.
Αντίστοιχα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αντί να εξαντλούνται στην καθημερινή παρακολούθηση της κυβέρνησης οφείλουν να μεταφέρουν δυνάμεις στην επεξεργασία οργανωμένων εναλλακτικών σχεδίων για την ανόρθωση της χώρας.
Θα ήταν ευχής έργον αν οι κ. Σαμαράς, Βενιζέλος, Θεοδωράκης και άλλοι φιλόδοξοι που κινούνται στη ζώνη της αντιπολίτευσης συγκροτούσαν διακεκριμένες ομάδες επεξεργασίας προτάσεων και λύσεων για την αντιμετώπιση της μεγάλης εθνικής μας κρίσης.
Κάτι τέτοιο, πέραν των άλλων, θα δημιουργούσε περιβάλλον ανανέωσης και θα επέτρεπε την ανάδειξη νέων στελεχών, ικανών να χειριστούν υποθέσεις που θα έχουν οι ίδιοι επεξεργαστεί όταν χρειασθεί.
Οι καιροί, παρόντες και μέλλοντες, δεν είναι της ευκολίας. Οι επικοινωνιακές εκδοχές της πολιτικής, ακόμη και οι πιο εμπνευσμένες, έχει αποδειχθεί πως δεν έχουν διάρκεια στο χρόνο, ούτε είναι ικανές από μόνες τους να δώσουν πραγματικές απαντήσεις στα σύνθετα προβλήματα της χώρας.
Η ευθύνη απέναντι στη χώρα και στους πολίτες επιβάλλει σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις μια γενναία στροφή από την ευκολία της επικοινωνίας και του λαϊκισμού στην συστηματική επεξεργασία και στην παραγωγή ολοκληρωμένων σχεδίων και λύσεων για τη χώρα. Αλλιώς η χώρα θα χάνει και θα χάνεται.
